اجرای دو سانس علی لهراسبی در کنسرت پاییزی اش با اولین باران شدید تهران مصادف شد. بارش شدید باران و ترافیک طبیعی تهران در چنین هوایی باعث شد خیلی از کسانی که برای این کنسرت بلیت تهیه کرده بودند، با تاخیر به سالن میلاد نمایشگاه بین المللی برسند. همین مسئله تاخیر یک ساعته در شروع سانس دوم کنسرت لهراسبی را همراه داشت. با وجود این برنامه ها زمانی شروع شد که کل سالن پر شده بودو جای خالی در بین تماشاچیان وجود نداشت.
آقای پر انرژی
لهراسبی برخلاف آهنگ هایی که برای تیتراژ سریال های جدی تلویزیونی می خواند، خواننده خشکی به نظر نمی رسید. او کنسرتش را با انرژی آغاز کرد و در سراسر برنامه هوادارانش را به انرژیک بودن تشویق می کرد و حتی در بسیاری از بخش های کنسرت، خودش یک تنه بار شلوغ بازی های برنامه را به دوش می کشید! در زمان هایی هم که هواداران لهراسبی از او تقاضای آهنگ های غمگین و عاشقانه می کردند، به آنها می گفت: «هر چه من می خواهم آهنگ های ریتمیک بخوانم، شما غمگین می خواهید و بعد می گوییداین لهراسبی چرا اینقدر آهنگ های غصه دار می خواند!»
یادم رفت!
در زمان اجرای قطعه «راهرو» اتفاق عجیبی برای علی لهراسبی افتاد. او در حالی که به اواسط آهنگ رسیده بود، ناگهان مکثی کرد و هاج و واج به نوازنده هایش نگاه کرد اما با خنده رو به تماشاچیان کرد و گفت: «خب مگه چیه یادم رفت!» این عکس العمل جالب لهراسبی با تشویق مردم مواجه شد. شدت این تشویق ها به اندازه ای بود که لهراسبی گفت: «اگر می دانستم اینقدر تشویقم می کنید همه آهنگ ها را فرموش می کردم!»
فاصله ها: آهنگ محبوب لهراسبی
در بخشی از برنامه هواداران علی لهراسبی به صورت یکصدا تقاضای اجرای آهنگ «فاصله ها» را از او کردند. جالب اینکه لهراسبی در پاسخ به این تقاضا گفت: «فاصله ها آهنگ محبوبمن است. خیالتان راحت! اگر امشب آن را نخوانم، خودم از در سالن بیرون نمی روم.»
تیراختور هم تشویق شد!
اجرای قطعه «تصمیم» با تک نوازی فرهاد فخیم یکی از نوازندگان گروه همراه شد. لهراسبی نوازنده «باقلاما» را یکنوازنده دو رگه ایرانی – استانبولی معرفی کرد و به مردم یادآوری کردکه ساز او هم یک ساز ترکی است. همین جمله کافی بود تا بخشی از سالن با شعار «تیراختور، تیراختور» تیم پرطرفدار آذری فوتبال را تشویق کنند!
یاس کنسرت را به هم ریخت
علی لهراسبی قبل از اجرای آهنگ «هنوز عات به تنهایی ندارم» از حضور یکی از دوستان صمیمی اش در سالن خبر داد و دلیل تاخیر در معرفی این مهمان ویژه را رسیدن به زمان اجرای این آهنگ و تقدیمش به این دوست اعلام کرد. لهراسبی با دست به قسمتی از ردیف اول صندلی ها اشاره کرد و فقط گفت: «یاس!» اعلام همین نام کافی بود که سالن به مرز انفجار برسد. با بلند شدن یاس در مقابل مردم، حدود 80 درصد سالن از جای خود به سمتی که یاس ایستاده بود نیم خیز شدند و ایستاده او را تشویق کردند. از این قسمت برنامه به بعد، در پایان هر آهنگ لهراسبی مردم با فریاد زدن نام یاس باز هم او را تشویق کردند.
مردی از خطه جنوب
در بخشی از برنامه لهراسبی از یک نوازنده مهمان دعوت کرد تا روی استیج بیاید. پوست تیره و موهای فر این نوازنده هر چند برای همه این تصور را به وجود آورد که او یک نوازنده خارجی است اما لهراسبی او را محمد رجب زاده معرفی کرد و از مردم خواست همه جنوبی ها را تشویق کنند. رجب زاده در اواخر برنامه با تک نوازی منحصر به فرد خودش به نوازنده محبوب حاضران در سالن تبدیل شد و برای دقایقی سر آنها را گرم کرد.
همه مهمانان ویژه
جز یاس، مرتضی پاشایی و علی عبدالمالکی و مجید خراطها مهمانان دیگری بودند که برای اجرای لهراسبی به سالن میلاد آمده بودند. افسانه پاکرو، چهره آشنای این شب های تلویزیون هم که به واسطه پخش تکیه بر باد بیشتر از قبل در بین مردم شناخته شده یکی دیگر از مهمانان اجرای سه شنبه شب بارانی علی لهراسبی در سالن میلاد بود.
«یاس» کجا رفت؟
15 دقیقه قبل از اتمام برنامه بنا بر دلایل نامعلوم مدیریت و حراست سالن «یاس» را از سالن برنامه به بیرون هدایت کردند تا عده ای از حاضران اعتراض کنند. نکته جالب توجه ممانعت از عکاسی اهالی رسانه از لحظه بود. «مهران فرهادی» مسئول سالن کنسرت میلاد نمایشگاه درباره این رفتار و این نوع برخورد با این هنرمند به «تماشا» گفت: «این دستور به هیچ وجه از سوی ما ومسئولان سالن نبودو خودمن با ایشان صحبت کردم. به ایشان گفتم تعداد زیادی از حاضران در سالن احتمالا بعد از اتمام برنامه برای گرفتن عکس با شما به سمت تان خواهند آمد. شما هم که در حال اخذ مجوز هستید. مبادا نوع انتشار این عکس ها در فضاهای مجازی مشکلاتی برایتان پیش بیاورد. ایشان به نظر من هنرمند بااستعداد و دوست داشتنی هستند و ما خواستیم اتفاق بدی نیفتد. ایشان هم با توضیحات من گفتند: «با این اوصاف پس بهتر است من بروم.» بعد من باز هم به ایشان گفتم که خدا نکرده این رفتار از سوی شما اینگونه برداشت نشود که من دوست ندارم شما در سالن باشید. ولی ایشان روی موضعشان بودند و گفتند که بهتر است من بروم و رفتند. نوع برخورد ما با ایشان هم کاملا محترمانه بود و قطعا نباید ایشان از دست ما دلخور باشند.