راهنمای مهاجرت تحصیلی به آمریکا

منظور از «تحصیلات بدون گرایش» چیست؟ «دانشگاه تحصیلات بدون گرایش» چه دانشگاهی است؟
دانشجویان مقطع کارشناسی در ایالات متحده به جای آنکه بلافاصله تخصص در رشته ویژه ای را دنبال کنند، به تحقیق و کاوش در حیطه های مختلف دانش می پردازند. انتظار می رود دانشجویان این مقطع از طریق دوره های آموزشی که پایه علمی محکم و استواری را در زمینه هنر، علوم اجتماعی و زبان ها، علوم پایه و ریاضیات فراهم می کنند، از بنیان علمی قوی و گسترده ای در زمینه «تحصیلات عمومی» یا اصطلاحاً «تحصیلات بدون گرایش» برخوردار شوند. این نوع تحصیلات در اکثر برنامه های آموزشی مقاطع کاردانی و کارشناسی ایالات متحده ارائه می گردد، نه فقط «دانشگاه های تحصیلات بدون گرایش».
مؤسسات آموزش عالی که خود را به عنوان دانشگاه های تحصیلات بدون گرایش معرفی می کنند عموماً تأکید زیادی روی آموزش در مقطع کاردانی و کارشناسی دارند. این گونه مؤسسات ممکن است کلاس های کوچکتر و پذیرش های گزینشی تری نسبت به سایر دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی داشته باشند، اما این مسئله از مؤسسه ای به مؤسسه دیگر متفاوت است—به جای تکیه بر طبقه بندی دانشگاه یا مؤسسه آموزش عالی مورد نظر، خود آن دانشگاه یا مؤسسه آموزش عالی را بررسی کنید.
انواع مختلف بورس های تحصیلی موجود برای دانشجویان مقاطع کاردانی و کارشناسی چیست؟
بورس های اعطایی بر اساس شایستگی علمی (که اغلب بورس های «شایستگی» نامیده می شوند) رایج ترین نوع بورس های موجود برای دانشجویان خارجی است. میزان نیاز مالی هم یک عامل تعیین کننده است و برخی از بورس های اعطایی در درجه نخست «مبتنی بر نیاز» هستند، گرچه تعیین دقیق نیازهای مالی دانشجویان ایرانی برای دانشگاه های ایالات متحده کاری بس دشوار است.
بورس های «استعداد» معمولاً به افرادی اعطا می شود که از توانمندی هایی در زمینه هنرهای تجسمی یا نمایشی برخوردار هستند. ممکن است لازم باشد گزیده ای از آثار یا یک نوار صوتی یا تصویری حاوی بخشی از اجرای خود را ارائه دهید و یا در یک آزمون هنر شرکت کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر، با دانشگاه مربوطه مشورت کنید.
سایر بورس های تحصیلی ممکن است بر اساس پیشگامی و مشارکت در فعالیت ها و خدمات اجتماعی گذشته اعطاء گردد، یا ممکن است شما را ملزم کنند تعداد ساعات خاصی در جوامع محلی ایالات متحده خدمت کنید. در خصوص دانشجویان خارجی، این خدمت می تواند در قالب صحبت راجع به کشور خود برای گروه های مختلف جامعه یا دانشگاه باشد.
برخی از بورس های تحصیلی برای بانوان (یا، در موارد معدودتر برای آقایان)، دانشجویان خارجی یا شهروندان ایالات متحده، اعضای گروه های مذهبی یا نژادی خاص، یا سایر طبقات خاص مانند افراد دچار معلولیت رزرو می شود.
بورس های ورزشی معمولاً از طرف دانشگاه هایی اعطاء می شود که تیم های بسیار رقابتی در زمینه یک رشته ورزشی خاص دارند. برای برخورداری از این نوع بورس های آموزشی، غالباً باید بسیار مستعد و قادر به رقابت در سطح ملی باشید.
شنیده ام که حضور در دانشگاه های محلی یا کامیونیتی کالج هاطی دو سال اول تحصیلات مقطع کارشناسی ارزان تر خواهد بود. لطف می کنید در این باره بیشتر توضیح دهید؟
بله، مؤسسات آموزشی دو ساله (یا اصطلاحاً «دانشگاه های محلی/ کامیونیتی کالج ها») معمولاً از دانشگاه های چهار ساله  ارزان تر هستند، گرچه آنها به اندازه دانشگاه های چهار ساله کمک های مالی اعطا نمی کنند. همچنین دانشگاه های محلی معمولاً از امتیازات دیگری نیز برخوردار هستند، مانند: انعطاف پذیری بیشتر، روند پذیرش ساده تر، و هیئت علمی که منحصراً روی تدریس و خدمات پشتیبانی دانشجویی تأکید می کنند.
همان طور که از نامش پیدا است، دانشگاه های محلی از همان بدو تأسیس برای خدمت به جوامع محلی تشکیل شد، و اکثر دانشجویان آنها بومی هستند. گرچه از دانشجویان خارجی نیز استقبال می شود، عموماً هیچ گونه خوابگاه و فعالیت های دانشگاهی فوق برنامه ای در این دانشگاه ها وجود ندارد.
بسیاری از دانشجویان تحصیلات مقطع کارشناسی خود را در دانشگاه های محلی شروع می کنند و با مدرک کاردانی فارغ التحصیل می شوند. سپس واحدهای خود را به دانشگاه مقطع کارشناسی خود انتقال می دهند و دو سال پایانی مقطع کارشناسی را در آنجا به اتمام می رسانند.
همه مدارک دوساله قابل انتقال به مقطع کارشناسی نیستند. برخی از این مدارک، حرفه ای هستند و برای مهارت های محل کار طراحی شده اند، و لذا قابل انتقال به مقطع کارشناسی نیستند. اگر در صدد هستید که مدرک کارشناسی اخذ کنید، دقت کنید در برنامه آموزشی دو ساله ای شرکت کنید که واحدهای آن قابل انتقال به مقطع کارشناسی باشد.
توافق های انتقال/تطبیق واحد ویژه ای که بین دانشگاه های دو ساله و چهار ساله منعقد شده است در تضمین اینکه حداکثر واحدهای دوره کاردانی به دوره کارشناسی انتقال می یابد مفید هستند، لذا سعی کنید راجع به توافق هایی که ممکن است دانشگاه مورد نظر شما منعقد کرده باشد اطلاعاتی کسب کنید. برنامه ریزی تحصیلی می تواند کار پیچیده ای باشد، بنابراین سعی کنید زود با مشاور تحصیلی خود در دانشگاه دو ساله خود ملاقات کنید و نیز پیشاپیش برای دانشگاه های چهار ساله مورد علاقه خود برنامه ریزی نمایید.
برخی از روش هایی که می توانم قبل از ورود به ایالات متحده واحدهای درسی را کسب کنم چیست؟
دانشجویان مقطع کاردانی و کارشناسی ممکن است بتوانند واحدهایی را در ازای دوره های آموزشی بعد از مقطع متوسطه که قبلاً گذرانده اند و قابل تطبیق با واحدهای ارائه شده در در دانشگاه مورد نظر در ایالات متحده می باشد، کسب کنند. در این باره و نیز نحوه ارزیابی و تطبیق واحدها با دفاتر پذیرش فردی مشورت کنید.
هزاران مؤسسه آموزشی در ایالات متحده هستند که واحدهایی را به خاطر موفقیت در آزمون های ویژه، مانند «امتحانات بین المللی لیسانس»، «امتحانات IGCSE»، و «امتحانات تعیین سطح پیشرفته»، اعطاء می کنند. این که چه امتحانات و چه نمراتی لازم است از مؤسسه ای به مؤسسه دیگر متفاوت است. برای کسب اطلاعات بیشتر راجع به دو آزمون دیگری که در سطح گسترده ای قابل قبول و قابل دستیابی است، یعنی آزمون های CLEPو DSST، به این وب سایت مراجعه کنید
آموزش های پیشرفته بدون مدرک، کار، یا یا سایر تجربیات زندگی می تواند گاهی، گرچه در موارد معدودتر، برای اعطای واحد مد نظر قرار گیرد. باز هم، کلید آن این است که ثابت شود که دانش به دست آمده قابل مقایسه و تطبیق با واحدهای درسی است که توسط دانشگاه مورد نظر در ایالات متحده ارائه می شود. این کار ممکن است مستلزم «ارزیابی تجارب» باشد، که می تواند فرایندی نسبتاً پیچیده باشد و از دانشگاهی به دانشگاه دیگر متفاوت است. اگر از مقدار قابل توجهی تجربه کاری و زندگی برخوردار هستید که فکر می کنید اطلاق پذیر است، به احتمال زیاد تنها کاری که باید بکنید این است که در خصوص ارزیابی تجارب خود اقدام کنید؛ در آن صورت، از دانشگاه ها سؤال کنید که آیا چنین ارزیابی امکان پذیر است.
سیستم نمره گذاری ایران را چگونه می توان با سیستم آمریکا مقایسه نمود؟
نمرات درایران که در مقیاس امتیازی بین 1-4 داده می شوند، عموماً با مقیاس امتیازی آمریکا مساوی تلقی می شوند. برای مقیاس امتیازی 1-20، نمره 17 معمولاً مساوی A متوسط برآورد می شود، (که در بالاترین سطح مقیاس نمره گذاری در آمریکا قرار دارد). هنگام ترجمه ریز نمرات ، برای تطبیق با مقیاس نمره گذاری درآمریکا، نمرات را تغییر ندهید و بگذارید که آنها به صورت اصل خود باشند. دفاتر پذیرش در آمریکا، خود به ارزیابی نمرات خواهند پرداخت و یا شما را به یک شرکت ارزیابی اعتبارنامه ارجاع خواهند داد.
اعتبارنامه های تحصیلی من باید به چه صورت به دانشگاههای آمریکا عرضه شود؟
اگر امکان پذیر است، ار دانشگاه خود در ایران درخواست کنید تا ریز نمرات تان را ( اصل و یا فتو کپی های تایید شده را در پاکت تمبر دار و مهر خورده)  مستقیماً به دانشگاهی که در آمریکا مد نظر دارید، ارسال نماید. ترجمه های انگلیسی را ارسال نمایید، اما اطمینان کسب کنید که اصل را به فارسی نیز ارسال کنید.
همچنین، فتو کپی هر گونه مدرک دانشگاهی/ دیپلم را ارسال کنید.
من از اکثر دانشجویان مسن تر هستم. آیا هنوز صلاحیت ورود به دانشگاه در آمریکا را دارم؟
طبق قوانین آمریکا، دانشگاهها حق تبعیض بر مبنای سن را ندارند. از شما درخواست خواهد شد تا تاریخ تولد خود را در فرمهای مختلف درج نمایید، اما این امر صرفاً به دلیل شناسایی است و جزئی از روند پذیرش محسوب نمی شود. در تصمیمات مربوط به پذیرش، سن شما در نظر گرفته نخواهد شد.
كارشناسي ارشد
 تهیه رزومه یا تاریخچه مختصری از زندگی:
اکثر اوقات دانشجویان فارغ التحصیل هنگام درخواست ورود به دوره ها نیاز به ارائه رزومه و یا تاریخچه مختصری (CV) از زندگی شان دارند. با وجود اینکه بطور معمول از رزومه برای جستجوی شغل استفاده میشود، اکنون برخی از دانشگاههای تحصیلات تکمیلی (فوق لیسانس) به عنوان بخشی از روند ارائه درخواست، به آن نیاز دارند. همچنین طی برخی از مصاحبه ها جهت اخذ ویزا، ارائه رزومه و یا تاریخچه مختصری از زندگی درخواست می شود.
هر گاه از شما درخواست شود که تجربیات تحصیلی خود را نشان دهید، بصورت معمول از عبارت CV استفاده خواهد شد. بر خلاف رزومه ها که معمولاً 1 تا 2 صفحه هستند، CV ها بطور معمول 2 تا 4 صفحه هستند و شامل جزییاتی در ارتباط با آنچه به چاپ رسانده اید، فعالیتهای پژوهشی و سایر موارد مشابه هستند. همزمان با CV ، ممکن است نیاز به ارائه مدارکی مانند انشاء خلاصه شده، بیانیه ای در ارتباط با علاقمندی های پژوهشی تان، و یا بیانه ای در ارتباط  با علاقمندی های تدریسی تان، داشته باشید.
رزومه ها معمولاً بر تجربه کاری تان تمرکز دارند و اکثر اوقات توسط دانشگاههای بازرگانی و دوره های تخصصی دیگر درخواست میشوند. به شرایط درخواستنامه تان توجه نمایید و ببینید که چه مواردی بیشتر با سابقه شما هماهنگی دارند که بتوانید آنرا ارسال نمایید.
 مدرک سریع و آسان می خواهید؟ مواظب باشید
یک ضرب المثل قدیمی هست که می گوید: «اگر چیزی به حدی خوشایند به نظر برسد که شاید واقعی نباشد، به احتمال زیاد واقعی نیست.» گرفتن یک مدرک و گفتن اینکه شما با پرداخت چند صد دلار و ظرف سی روز، بدون متحمل شدن هیچ تلاش و زحمتی، مدرک Ph.D. میگیرید شاید عالی به نظر برسد —اما چنین مدرکی یک تکه کاغذ بی ارزش است که ممکن است به قیمت از دست دادن شغلتان تمام شود.
کلیه مؤسسات آمریکایی اعطاء کننده مدرک که شما در صدد ادامه تحصیل در آنها هستید باید توسط یک سازمان تأیید کننده که از طرف شورای تأیید تحصیلات تکمیلی (CHEA ) و/یا وزارت آموزش ایالات متحده به رسمیت شناخته شده است تأیید شده باشند. می توانید یک پایگاه داده ای رایگان و قابل جستجو که حاوی فهرستی از کلیه مؤسسات دارای تأییدیه به رسمیت شناخته شده است را در اینجا پیدا کنید.
(شاید بهتر باشد با وزارت آموزش، سازمان های مجوز دهنده، و غیره کشوری که می خواهید در آن مشغول به کار شوید، در خصوص سایر شرایط اضافی که ممکن است برای به رسمیت شناختن مدرک داشته باشند مشورت کنید.)
هیچ جایگزینی برای تأییدیه به رسمیت شناخته شده توسط CHEA / وزارت آموزش ایالات متحده قبول نکنید. واژه های «به ثبت رسیده»، «دارای فعالیت قانونی»، «تأیید شده»، «تأیید شده ایالتی»، «مجاز»، «ثبت شده»، یا «عضو» یکسان و برای تضمین حداقل کیفیت آموزشی کافی نیست. «تأیید» شدن توسط سازمانی که از طرف CHEA یا وزارت آموزش ایالات متحده به رسمیت شناخته نشده است ممکن است کاملاً پوچ و بی معنی از آب درآید.
به یک وب سایت قشنگ، آگهی گمراه کننده، یا فروشندگان چرب زبان اعتماد نکنید. تعداد مؤسسات اعطاء کننده مدرک قانونی که تأیید نشده اند بسیار اندک است. دانشگاه های جعلی که در ازای خلاصه ای از تجارب زندگی، بررسی رزومه، قبولی در یک آزمون یا ارائه یک مقاله تحقیقاتی، یا حتی به سادگی در ازای پرداخت مبلغی از طریق کارت اعتباری…. به اصطلاح «مدرک» می دهند زیاد هستند، چرا که اداره چنین «کارخانه صدور مدرکی»، اگر تقلب آمیز و توأم با کلاهبرداری باشد، کسب و کاری است بس سود آور و پر درآمد.
مقامات مسئول به نحو روز افزونی نه تنها با این ارائه دهندگان مدارک جعلی بلکه با افرادی که مدارک آنها را می خرند برخورد قانونی می کنند. استفاده از مدارک تأیید نشده اینک در ده ایالت از ایالات متحده و نیز در بسیاری از حوزه های قضایی خارج از ایالات متحده غیر قانونی و جرم محسوب می شود —و هر ساله به تعداد این ایالت ها و حوزه های قضایی اضافه می شود. دانشگاه های واقعی و کارفرمایان محتاط مدارک صادره توسط کارخانه های صدور مدرک را نمی پذیرند. گرچه ممکن است چنین مدرکی در آغاز پذیرفته شود، خطر بر ملا شدن حقیقت و جریمه شدن، اخراج شدن، یا تحت پیگرد قرار گرفتن، دارنده چنین مدرکی را در تمام دوران زندگی او تهدید می کند.
حتماً یکی از بیش از 4000 دانشگاه و مؤسسه آموزش عالی آمریکایی را انتخاب کنید که توسط سازمان های به رسمیت شناخته شده از طرف CHEA و/یا وزارت آموزش ایالات متحده تأیید شده باشند.
سوال و پاسخ راجع به پذیرش و ادامهٔ تحصیل در سطح تکمیلی
آیین نگارش انشاء شرح حال اهداف
تهیه رزومه یا تاریخچه مختصری از زندگی
توصیه نامه ها
سوال و پاسخ راجع به پذیرش و ادامهٔ تحصیل در سطح تکمیلی
لینکهایی جهت کسب اطلاعات بیشتر در ارتباط با تحصیلات و پذیرش درمقطع تحصیلات تکمیلی در ایالات متحده
نزدیک شدن آخرین مهلت ها !
با صفحات ما با موضوع «انتخاب دانشگاه های ایالات متحده و درخواست برای پذیرش در آنها»  و آزمون ها شروع کنید ، که پاسخ اکثر سؤالاتی که غالباً درباره این موضوع پرسیده می شود را ارائه می دهند.
همچنین، برای کسب اطلاعات بیشتر راجع به سایر شرایط لازمی که ممکن است برای برنامه های تحصیلات تکمیلی وجود داشته باشد، از بخش «رشته های تحصیلی» دیدن کنید.
در ذیل سایر سؤالات مربوط به پذیرش و ادامه تحصیل در مقطع تحصیلات تکمیلی در ایالات متحده که ما به آنها پاسخ داده ایم ذکر شده است. هر ماه، کلیه سؤالاتی که درباره این موضوع مطرح و به آنها پاسخ داده می شود را به این وب سایت اضافه خواهیم نمود؛ بنابراین برای کسب اطلاعات بیشتر، باز هم از این صفحه دیدن کنید.
چنانچه سؤالی دارید که پاسخ آن در حال حاضر در وب سایت ما ارائه نشده است، لطفاً با ما مکاتبه کنید.
چگونه بفهمم که کدام یک از دانشگاه های ایالات متحده در رشته تخصصی من قوی هستند؟
با صرف وقت و حوصله کافی تحقیق کنید ببینید کدام یک از دانشگاه ها برنامه ها واساتیدی دارند که در رشته تخصصی مورد نظر شما قوی هستند. وب سایت های گروه های درسی غالباً اطلاعات دقیق و مفیدی در این زمینه ارائه می دهد و می توانید با بررسی اینکه چه کسانی در کنفرانس های تخصصی شرکت می کنند، چه کسانی در نشریات تخصصی مقاله می نویسند و مواردی از این دست، راجع به پیشگامان صاحب نام آن رشته تحقیق کنید. با اساتید و گروه های درسی دانشگاهی که در صدد ادامه تحصیل در آن هستید ارتباط برقرار کنید. به عنوان مثال، می توانید ایمیلی را برای اساتید مربوطه ارسال کنید و ضمن معرفی خود، اهداف و توانمندی های خود را به اختصار شرح دهید
آیا قبل از آنکه عملاً در خصوص درخواست برای پذیرش اقدام کنم، باید با اساتید مربوطه تماس بگیرم؟
بله، قطعاً. از این که مستقیماً با اساتید تماس بگیرید خجالت نکشید؛ آنها از علاقه شما به کارشان لذت خواهند برد. راجع به پیشینه، نقاط قوت و برنامه های خود با آنها بحث و گفتگو کنید. دیدگاه های آنها را بپرسید و سؤال کنید که در حال حاضر مشغول چه کاری هستند. مؤدب باشید، و از زیاده خواهی پرهیز کنید، اما اجازه دهید بدانند شما فردی هستید که ارزش کار ایشان را می فهمید و کسی هستید که آنها ممکن است از کار کردن با او لذت ببرند. برای آنکه آنها از شما در خصوص پذیرش و تأمین بودجه تحصیلات حمایت کنند، باید بدانند که شما چه کسی هستید. هرچه ارتباط مثبت تری برقرار کنید، نتیجه بهتری خواهید گرفت.
«بیانیه اهداف» چیست؟
بیانیه اهداف، مقاله ای کوتاه است که دانشکده ها و مؤسسات تحصیلات تکمیلی معمولاً از متقاضیان پذیرش می خواهند. برخی از دانشگاه ها خط مشی های ویژه ای را برای نوشتن چنین مقالاتی ارائه می دهند، اما برنامه های تحصیلات تکمیلی عموماً به جزئیاتی راجع به رشته تخصصی مورد نظر شما، اهداف شغلی و تجربه مرتبط با آن علاقمند هستند و می خواهند بدانند برنامه تحصیلی مورد نظر شما چگونه می تواند نیازهای علمی آموزشی خاص شما را برآورده سازد. توجه داشته باشید که بیانیه اهداف خود را بر اساس دانش و اطلاعات کافی درباره نقاط قوت و مزایای برنامه تحصیلی مورد نظر و به نحوی بنویسید که آن نقاط قوت با اهداف شما همخوانی داشته باشد.
آیا باید درخواست خود را برای دایره پذیرش دانشگاه ارسال کنم یا گروهی که می خواهم در آن به ادامه تحصیل بپردازم؟
دستورالعمل های دانشگاهی که می خواهید در آن پذیرفته شوید را بررسی کنید— ممکن است لازم باشد اطلاعات را برای ریاست دایره پذیرش تحصیلات تکمیلی دانشگاه، گروهی که می خواهید در آن پذیرفته شوید، یا هر دو ارسال کنید. غالباً دانشگاه ها یک تقاضانامه عمومی دارند که کلیه متقاضیان مقطع تحصیلات تکمیلی ملزم به تکمیل آن هستند و یک فرم اختصاصی که مختص گروه آموزشی مربوطه است. اما این مسئله از دانشگاهی به دانشگاه دیگر و حتی از رشته ای به رشته دیگر متفاوت است.
انواع مختلف کمک های دانشگاهی برای دانشجویان مقطع تحصیلات تکمیلی کدام است؟
ممکن است چندین نوع کمک به دانشجویان مقطع تحصیلات تکمیلی اعطا شود و یا در قالب یک بسته کمک ارائه گردد. بورس ها و کمک هزینه های تحصیلی برای تأمین هزینه تحصیل یا پروژه های دانشگاهی ویژه اعطا می گردد. این گونه کمک ها معمولاً هیچ گونه تعهد یا التزامی را برای دانشجویان ذینفع در بر ندارد. با گروه مربوطه تماس بگیرید و بررسی کنید که آیا چنین کمک هایی طی سال های آتی اعطاء خواهد شد یا خیر—زیرا منابع بودجه گروه ها ممکن است به صورت سال به سال باشد.
نوع دیگر کمک ها اعطای مقام دستیاری است که مسئولیت های کاری را برای دانشجویان ذینفع در بر دارد، مسئولیت هایی نظیر تدریس به دانشجویان مقاطع کاردانی و کارشناسی، ارائه کمک در کلاس های آزمایشگاهی، کمک به اساتید در اجرای پروژه های تحقیقاتی، یا انجام کارهای مدیریتی، رایانه ای، یا سایر کارها در دایره پذیرش یا سایر دوایر دانشگاه. برای دستیاری در امر تدریس به طور اخص، برخورداری از مهارت های قوی گفت و شنود به زبان انگلیسی ضروری است و داشتن تجربه تدریس امتیاز خوبی محسوب می شود. قبل از آنکه واجد شرایط دستیاری در امر تدریس شناخته شوید، شاید لازم باشد یک ترم یا یک سال صبر کنید تا اساتید شما را بشناسند و با نحوه عملکرد شما در تحصیلات خودتان آشنا شوند.
من در رشته ای که می خواهم تحصیلات تکمیلی خود را در آن انجام دهم تجارب زیادی دارم. آیا این امر به من کمک خواهد کرد که دوره تحصیلی ام را زودتر به اتمام برسانم؟
کار کردن قبل از حضور در یک برنامه تحصیلی یک امتیاز در روند درخواست برای پذیرش محسوب می شود، البته مشروط به اینکه کار شما با برنامه های تحصیلی تان مرتبط باشد، به ویژه در خصوص برنامه های تحصیلی با جهت گیری حرفه ای خاص، و حتی ممکن است یکی از پیش شرط های لازم برای پذیرش محسوب گردد. اگر از قبل چندین سال سابقه کار داشته باشید (معمولاً پنج سال به بالا)، بررسی کنید ببینید آیا برنامه کارشناسی ارشد «ضمن خدمت» شامل حال شما نمی شود. این گونه برنامه ها در برخی از رشته ها مانند مدیریت بازرگانی، آموزش، امور بین الملل و مدیریت دولتی متداول است، و در بسیاری از موارد می توان مقطع کارشناسی ارشد این رشته ها را به جای دو سال، طی یک سال به اتمام رساند—بدیهی است که به این ترتیب، به میزان قابل توجهی در هزینه های آموزشی صرفه جویی خواهد شداز من خواسته شده است که در مصاحبه
مربوط به پذیرش در مقطع تحصیلات تکمیلی شرکت کنم؟ باید انتظار چه سؤالاتی را داشته باشم؟
معمولاً مصاحبه ها به گونه ای برنامه ریزی می شوند که بیست الی سی دقیقه بیشتر طول بکشند، اما گاهی ممکن است چهل دقیقه یا حتی یک ساعت هم ادامه یابند. مصاحبه کننده معمولاً یکی از اساتید بخش آموزشی مورد نظر شما است. معمولاً، ابتدا مصاحبه کننده سؤالاتی را می پرسد و در پایان مصاحبه به شما اجازه می دهد سؤالات خود را مطرح کنید. بهتر است از قبل یکی دو سؤال راجع به برنامه یا مؤسسه آموزشی آماده کنید. به هرحال، بخش از متقاضیان توقع دارد مطالب منتشر شده راجع به برنامه تحصیلی را به دقت مطالعه و بررسی کرده باشند. به قول یکی از وب سایت های مربوط به مصاحبه های زمان پذیرش—«هیچ وقت راجع به مطالبی که در صفحه اول بروشورها درج شده اند سؤال نپرسید.» اگر فکر می کنید که سؤال های شما چندان مناسب نیستند، بهتر است آنها را نپرسید.    معمولاً سؤال ها چالش انگیز نیستند، بلکه یافتن فرصت های مناسب برای ارائه دیگاه های خود به طور کامل چالش انگیز است. خلاصه ای از توانمندی ها و نقاط قوت خود را به نحوی قانع کننده ارائه دهید. اطلاعاتی که در مقاله «بیانیه اهداف» یا رزومه خود ارائه داده اید را به یاد آورید. توضیح دهید چه گام مثبتی می توانید در جهت پیشرفت رشته تحصیلی مورد نظر بردارید (که می تواند در قالب تشریک اطلاعات حاصل از تجربه کاری، مشارکت فعالانه در فعالیت های اجتماعی، یا سایر جنبه های زندگی باشد). شاید بهتر باشد خلاصه ای از دستاوردها و موفقیت های خود، مانند نمره آزمون TOEFL (اگر بالا باشد) را ارائه دهید؛ اما سعی کنید این گونه اطلاعات حتی الامکان مختصر و مفید باشد (زیرا مصاحبه کننده از قبل با اصول اولیه آشنا است). اگر پاسخی داشته باشید که می دانید غیر منتظره خواهد بود، یا راجع به وضعیتی غیر عادی بحث و گفتگو کنید، به سختی می توان پیش بینی کرد که چه تأثیری خواهد داشت، مثبت یا منفی. هر دو نتیجه امکان پذیر است—تنها کاری که می توانید انجام دهید این است که پاسخ های خود را به دقت بررسی و درمورد آنها تأمل کنید و امیدوار باشید که مصاحبه کننده صداقت، رک بودن و استقلال اندیشه شما را تحسین نماید. در ذیل برخی از سؤالاتی که احتمال دارد از شما پرسیده شود به همراه پیشنهاداتی راجع به نحوه پاسخگویی به آنها قید شده است. باز هم تکرار می کنیم، لازم نیست این توصیه ها و دستورالعمل ها را دقیقاً دنبال کنید— صداقت در توصیف وضعیت منحصر به فرد خود از همه مهم تر است.  در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟ شغل خود و نحوه ارتباط آن با رشته تحصیلی مورد نظر را شرح دهید. چنانچه شغل فعلی شما ارتباط خاصی با برنامه های دانشگاهی شما ندارد، روی فعالیت های فوق برنامه مرتبط با رشته تحصیلی مورد نظر تکیه کنید. اگر آنچه می گویید علاقه مصاحبه کننده را جذب کند، ممکن است بخش عمده ای از بقیه مصاحبه بر آنچه گفته اید مبتنی باشد. این می تواند از رسمی بودن مصاحبه بکاهد، و به این ترتیب شما بتوانید آنچه انجام داده ایی را به نحو طبیعی تری شرح دهید.   بزرگترین چالش در رشته تحصیلی شما (در کشور شما) چیست؟ فکر می کنید مشکلات ریشه ای در رشته انتخابی شما چیست؟ یا فکر می کنید ضعیف ترین نکته در رویکردهای فعلی نسبت به مشکلات چیست؟ این موارد را از قبل بررسی کنید و دیدگاه هایی مبتنی بر اطلاعاتی موثق ارائه دهید. اگر بتوانید راه حلی را از خود ارائه دهید، بسیار خوب خواهد بود. شاید چنین مشکلاتی به آنچه شما به عنوان چالش شخصی در رشته خود می بینید (که جداگانه راجع به آن از شما سؤال خواهد شد) مربوط باشد—همچنین چالش های شخصی تان را برای خودتان مشخص کنید و حتماً در مصاحبه راجع به آنها بحث نمایید.
چه موقع می توانم انتظار داشته باشم که از دانشگاهی که برای پذیرش در آن درخواست داده ام پاسخی دریافت کنم و مراحل بعدی چیست؟
بسیاری از دانشگاه ها تا ماه مارس یا آوریل در خصوص پذیرش ها تصمیم گیری نمی کنند. دانشگاه تا زمانی که کلیه مدارک لازم از قبیل نمرات آزمون های مختلف (که باید توسط مؤسسه مسئول برگزاری آزمون ارسال شود) را دریافت نکند، در خصوص درخواست پذیرش شما اقدام نخواهد کرد. درخواست پذیرش در دانشگاه هایی که پذیرش تجدید شونده دارند شاید به شما کمک کند که پاسخ سریع تری دریافت کنید، اما باز هم باید صبر کنید تا روند درخواست شما تکمیل شود و بعد مورد رسیدگی قرار گیرد. به محض اینکه از دانشگاه های مختلفی که برای پذیرش در آنها درخواست داده بودید (حتماً برای بیش از یک دانشگاه درخواست پذیرش دهید) پاسخی دریافت کردید، یکی از دانشگاه هایی که با پذیرش شما موافقت کرده اند را انتخاب کنید و نامه ای مبنی بر تأیید پذیرش خود در آن دانشگاه برای آنها ارسال کنید.. دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی علاوه بر ارائه پیشنهاد پذیرش رسمی، فرم I-20 را هم در اختیار پذیرفته شدگان قرار می دهند. این فرم اخذ ویزا F-1 یا «دانشجویی» را امکان پذیر می سازد. (دانشجویانی که هزینه آنها توسط دولت ایالات متحده یا سایر برنامه های تبادل دانشجو تأمین می گردد، به جای این فرم، فرم IAP-66 را دریافت می کنند که دانشجو را قادر می سازد که یک ویزای J-1 یا «مدعو تبادلی» دریافت کند.) شما باید هنگام درخواست برای ویزا، فرم ارائه شده را به همراه نامه پذیرش، کارنامه های تحصیلی، و اسناد مالی خود به همراه داشته باشید. برای سایر دانشگاه هایی که برای پذیرش در آنها درخواست داده بودید نامه ای مبنی بر عدم حضور در آنها بنویسید و I-20 های استفاده نشده را به پیوست نامه خود برای آنها ارسال کنید. برخی از دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی قبل از ثبت نام تقاضای سپرده پولی می کنند. در آن صورت، بررسی  کنید که آیا سپرده مزبور قابل برگشت است، به ویژه اگر ویزای ایالات متحده برای شما صادر نگردد. در صورت لزوم، خوابگاه را هم رزرو کنید. همچنین فرم های بهداشت و سلامت معمولاً باید قبل از ثبت نام تکمیل شود، که این امر خود مستلزم ارائه گواهی های واکسیناسیون و معاینات پزشکی است.
سیستم نمره گذاری ایران را چگونه می توان با سیستم آمریکا مقایسه نمود؟
نمرات درایران که در مقیاس امتیازی بین 1-4 داده می شوند، عموماً با مقیاس امتیازی آمریکا مساوی تلقی می شوند. برای مقیاس امتیازی 1-20 ، نمره 17 معمولاً مساوی A متوسط برآورد می شود، (که در بالاترین سطح مقیاس نمره گذاری در آمریکا قرار دارد). هنگام ترجمه ریز نمرات ، برای تطبیق با مقیاس نمره گذاری درآمریکا، نمرات را تغییر ندهید و بگذارید که آنها به صورت اصل خود باشند. دفاتر پذیرش در آمریکا، خود به ارزیابی نمرات خواهند پرداخت و یا شما را به یک شرکت ارزیابی اعتبارنامه ارجاع خواهند داد.
اعتبارنامه های تحصیلی من باید به چه صورت به دانشگاههای آمریکا عرضه شود؟
اگر امکان پذیر است، ار دانشگاه خود در ایران درخواست کنید تا ریز نمرات تان را ( اصل و یا فتو کپی های تایید شده را در پاکت تمبر دار و مهر خورده)  مستقیماً به دانشگاهی که در آمریکا مد نظر دارید، ارسال نمایید. ترجمه های انگلیسی را ارسال نمایید، اما اطمینان کسب کنید که اصل را به فارسی نیز ارسال کنید.
همچنین، فتو کپی هر گونه مدرک دانشگاهی/ دیپلم را ارسال کنید.
من از اکثر دانشجویان مسن تر هستم. آیا هنوز صلاحیت ورود به دانشگاه در آمریکا را دارم؟
طبق قوانین آمریکا، دانشگاهها حق تبعیض بر مبنای سن را ندارند. از شما درخواست خواهد شد تا تاریخ تولد خود را در فرمهای مختلف درج نمایید، اما این امر صرفاً به دلیل شناسایی است و جزئی از روند پذیرش محسوب نمی شود. در تصمیمات مربوط به پذیرش، سن شما در نظر گرفته نخواهد شد.
مدرک تحصیلات دانشگاهی من در دسترس نیست زیرا من خدمت زیر پرچم را هنوز به اتمام نرسانده ام. چه کار باید کرد؟
اگر به دلیل ناتمام بودن خدمت زیرپرچم، مدرک دانشگاهی خود را در دست ندارید، اکثر دانشگاهها یک نامه رسمی دال بر اینکه به محض تکمیل خدمت زیر پرچم، مدرک دانشگاهی به شما اعطاء خواهد شد را قبول خواهند کرد.
هنگام ارسال ایمیل به دانشگاه مقطع تکمیلی مورد نظرم، تا چه حد باید مواظب باشم و نوشتاری رسمی داشته باشم؟
ایمیلی که به دانشگاه ارسال می کنید باید ازهمان قوانین دستوری، علائم نقطه گذاری، نوشتن با حروف درشت و کیفیت محتوی برخوردار باشد که یک نامه “عادی” که که برای ارسال چاپ و امضاء می کنید.  این ایمیل ممکن است اولین نگاه بخش تحصیلات تکمیلی به شما، به عنوان دانشجو باشد، بنا براین شما باید با انگلیسی نوشتاری
واضح و مختصر، آنها را تحت تاثیرقراردهید.
به خاطر داشته باشید که حرف اول جملات را با حروف درشت بنویسید، و در آخر هر جمله نقطه ، علامت سوال و یا  علامت مناسب دیگری را بگذارید. از املاء و دستور زبان صحیح استفاده نمایید و برخوردی حرفه ای داشته باشید. این ریسک را نگیرید که کارمندان بخش پذیرش،  تحصیلات، هوشمندی و میزان بلوغ شما را مورد پرسش قرار دهند.