چندی پیش در ماه گذشته شاهد برگزاری جلساتی میان دولت فدرال و دولت های استانی بودیم که مباحث آنها حول محور کیفیت بخشیدن به برنامه های مهاجرت استانی می چرخید. این مباحث تنها بخش کوچکی از تحولاتی است که قرار است در سیستم های مهاجرتی استانی ایجاد گردد. یعنی دستیابی به سیستمی قوی تر که اجازه دهد تا دولت های استانی بتوانند با توجه به نیازهای بازار کاری و تخصصی خود مهاجران را جذب نمایند.
بسیاری از استان ها به دنبال این هستند تا ظرفیت مهاجرپذیری خود را ارتقا دهند. ظرفیتی که همواره با توجه به نیازهای بازار کاری توسط دولت فدرال تعیین می گردد. در این میان ساسکاچوان به دنبال این است تا ظرفیت را از 4000 به 6000 نفر ارتقا دهد, انتاریو از 1000 به 5000 نفر و به دنبال آنها بریتیش کلمبیا نیز قصد دارد تا ظرفیت 3500 نفری را 6500 نفر ارتقا دهد.
برنامه های مهاجرت استانی در حال حاضر
برنامه مهاجرت استانی به این جهت تعبیه شده است تا دولت های استانی قدرت کنترل بیشتری در انتخاب نیروهای متخصص خود از میان متقاضیان مهاجرت داشته باشند. در این برنامه ها انتخاب افراد به دست دولت های استانی است, اما مسئولیت صدور ویزا, بازرسی امنیتی و پزشکی همگی در دست دولت فدرال است.
برنامه های استانی مفاید بسیاری را برای استان های سراسر کانادا به ارمغان آورده اند چرا که دولت های استانی می توانند از طریق این برنامه ها نیاز بازار کاری خود را به بهترین نحو ممکن تامین کنند. در بیشتر این برنامه ها تاکید بر روی سوابق و تخصص های کاری و تحصیلی است. همچنین در این میان برنامه های مجزایی نیز در هدف تامین نیروی انسانی برای برخی مشاغل خاص نیز اجرا می گردد. برای مثال استان بریتیش کلمبیا در حال حاضر یک برنامه مجزا برای تامین نیروی انسانی جهت کار به عنوان راننده ماشین های سنگین دارد. همچنین آلبرتا نیز برنامه ای مجزا جهت به کارگیری مستقیم نجاران و آهنکاران دارد.
اما در کنار موفقیت این برنامه ها, محدودیت هایی که در روند کنونی شان وجود دارد موجب گشته است تا دولت های استانی در کنار گرفتن نیروهای خود بر سر قوانین با دولت فدرال به طور مکرر بحث داشته باشند. قوانین جدیدی نیز از سوی دولت فدرال تعیین شده است که موجب گشته تا متقاضیان این برنامه ها نیاز داشته باشند تا در یکی از زبان های فرانسه و انگلیسی مهارت کسب کنند.
تغییرات در برنامه های استانی
انتاریو نمونه ای بارز از نیاز به تغییرات در برنامه های استانی است. این استان نسبت به سایر استان های کانادا سالانه بیشترین تعداد مهاجران را جذب می کند. اکثریت این مهاجران از طریق برنامه نیروهای متخصص فدرال وارد می شوند و این در حالی است که تنها 1000 نفر از مهاجران از طریق برنامه این استان وارد کانادا می شوند.
برنامه مهاجرتی نیروهای متخصص فدرال در حال حاضر دچار تغییراتی گشته است که به سبب اهداف کلی دولت در خصوص مدرنیزه کردن سیستم مهاجرتی می باشد. این تغییرات از جانب دولت های استانی بسیار مهم تلقی می شود, چرا که موجب می گردد تا دولت ها بتوانند نیازهای تخصصی خود را به نحوه بهتری از میان متقاضیان مهاجرتی انتخاب نمایند. برخلاف بسیاری از برنامه های استانی, در برنامه مهاجرتی نیروهای متخصص فدرال نیازی به داشتن پیشنهاد کاری وجود ندارد و در کنار آن متقاضیان می توانند با اقدام از طریق این برنامه در هر استانی که تمایل دارند به غیر از کبک, مستقر شوند. اگرچه که برنامه نیروهای متخصص فدرال در حال حاضر هیچ پرونده ای را قبول نمی کند, اما انتظار می رود که این برنامه تا اول ژانویه سال 2013 مجددا راه اندازی شود.
بازگشایی مجدد این برنامه به جذب مهاجران و تخصیص آنها به بازار کاری کانادا کمک می کند. اما با وجود این موضوع بسیاری از دولت های استانی از جمله انتاریو, اسرار دارند تا مهاجرپذیری شان مستقیما از طریق برنامه های استانی صورت گیرد. در جلسه ای که چندی پیش از هالیفاکس شکل گرفته بود, وزرای استان ها از دولت فدرال خواسته بودند تا امکان دسترسی و کنترل بیشتری را برای انتخاب مهاجران به دولت های استانی ارائه دهد.
دولت فدرال نیز زمینه هایی را برای آسایش بیشتر این دولت ها در انتخاب مهاجران فراهم خواهد کرد. یکی از مواردی که دولت فدرال در نظر دارد ایجاد فضایی مجازی از متقاضیان مهاجرتی است که دولت های استانی بتوانند با دسترسی به این فضا نیروهای مورد نظر خود را به طور شخصی انتخاب نمایند. این موضوع قرار است با توجه به وضعیتی که در حال حاضر در استرالیا و نیوزلند وجود دارد شبیه سازی گردد.
