ثروتمندترین شهروندان جهان را بشناسید

به گزارش دیبانیوز به نقل از خبرآنلاین,در قطر
مردم مالیات نمی پردازند، آب و برق تقریباً مجانی است، تولید ناخالص داخلی به ازای
هر نفر به 100 هزار دلار میرسد و پلیسها سوار بر پورشه و لامبورگینی هستند.

قطریها، با تولید ناخالص داخلیِ بیش از 100.000 دلار به ازای هر فرد، ثروتمندترین
شهروندان دنیا به حساب می آیند. با این حال برای بهبود وضعیت زندگی شان، از دولت
نیز کمکهایی دریافت می کنند. به عنوان مثال در این امیرنشین کوچک آب، برق و سوخت
قیمت بسیار پائینی دارد، کارمندان در چشم برهم زدنی، می توانند حقوق شان را دو
برابر کنند و پلیس ها نیز بر پورشه سوارند.

گزارش تصویری حاضر، وضعیت زندگی در قطر
و همچنین شاخص های مختلف اقتصادی را به تصویر کشیده است:

بیکاری: در واقع می توان گفت با نرخ 0.4%(2011)، اصلاً در قطر بیکاری وجود ندارد و
اگر هم وجود داشته باشد، گریبانگیر مهاجران و خارجی هاست. قطریها که نزدیک به 5.8%
از جمعیت فعال را تشکیل می دهند، دارای بهترین و مناسب ترین مشاغل هستند. تقریباً
نیمی از قطریها کارمند هستند. در سال 2011 از 74.680 قطری شاغل، 86% از آنها در
دستگاه اداری و یا دولتی مشغول به کار بوده اند و این رقم در بخش خصوصی به 8% می
رسید.

مالیات: در قطر رقم مالیات بر درآمد و همچنین عوارض اجتماعی تقریباً صفر است.
شهروندان قطری- با هر میزان حقوق دریافتی- از معدود کسانی هستند که در جهان کمترین
مالیات را پرداخت می کنند که در واقع می توان گفت آنها در یک بهشت مالیاتی به سر می
برند. در حالیکه در فرانسه مالیات بر درآمد و عوارض اجتماعی به ترتیب 20 و 22% و در
سوئیس نیز به ترتیب 11.4% و 6.3% است.

سوخت: قطر، هفتمین کشور دنیاست که در آن قیمت بنزین بسیار پائین است.(90 سنت دلار
معادل 18 سانتیم یورو به ازای هر لیتر). البته این رقم دو برابر عربستان سعودی
است.(9 سانتیم یورو در لیتر) با این حال قیمت سوخت در قطر قابل قیاس با کشورهای
اروپایی نیست. در فرانسه قیمت بنزین به 1.60 یورو(در لیتر) می رسد. از طرفی در دوحه
بسیاری از پارکینگ ها رایگان است.

اتومبیل: در قطر، اتومبیل پلیس ها پورشه و لامبورگینی است که البته یکی از دلایل
آن، افزایش سرعت عمل پلیس عنوان شده است. از سویی این ماشین های لوکس برای برخورد
با سرنشین اتومبیل های به اصطلاح “وحشی” که سرنشینان آن جوانان هستند و سالیانه
چندین نفر را با حرکات خود به کشتن می دهند، نیز مناسب است.

خانوادۀ سلطنتی: از مجموع 146.200 نفر قطری سرشماری شده در سال 2010، نزدیک به 40%
از آنان از منتسبین به خاندان سلطنتی و یا بخشی از دستگاه قدرت هستند. از سویی نیمی
از وزرای حاکمیت متعلق به خاندان آل ثانی هستند.

امنیت: قطر از جمله کشورهایی است که در آن امنیت در سطح بالایی قرار دارد که به
گفتۀ مقامات یکی از دلایل آن قانون ممنوعیت استفاده از الکل و مواد مخدر عنوان شده
است. طبق اطلاعات رسانه های محلی، نرخ بزه و جرم در این کشور برای هر 100.000 نفر
از رقم 0.5 تجاوز نمی کند، در حالیکه این رقم برای هر 100.000 نفر در سطح جهان به
طور متوسط رقم 4 است. گفته می شود در صورت بروز دزدی در این کشور نیز بیشتر خانه
های کارگران آنهم در زمان نبود آنها در خانه به مدت طولانی رخ می دهد.

زندگی کارمندی: تقریباً اکثر قطریها کارمند هستند. در سال 2011 آنها شاهد افزایش 60
درصدی حقوق خود بودند که این افزایش رقم برای کارمندان ارتش 120% بود. از این رو
حقوق آنها بین سالهای 2010 و 2011 به 25.4% معادل 32.4% میلیارد دلار رسید.

بهداشت: خدمات بهداشتی و درمانی برای قطریها و حتی مهاجرانی که در بخش دولتی
مشغول هستند، رایگان است. گفتنی است امیر قطر طی سالهای اخیر نزدیک به 1.8 میلیارد
یورو برای سرمایه گذاری در بخش خدمات بهداشتی اختصاص داده بود.

ثروت: قطریها با تولید ناخالص داخلیِ 104.300 دلار به ازای هر نفر،( رقم
سال2011) ثروتمندترین، شهروندان جهان به حساب می آیند که تقریبا این رقم سه برابر
فرانسه و 12 برابر چین است. با تولید ناخالص داخلی 184.3 میلیارد دلار برای تنها
1.9 میلیون نفر جمعیت(آمار سال 2012)، قطر ثروتمندترین کشور جهان با منابع عظیم
گازی است(قطر سومین دارندۀ منابع گاز جهان است)

در کنار همۀ مزیت ها و امتیازاتی که در این گزارش برای اقتصاد قطر و شاخص توسعه
و رفاه برشمردیم، این امیرنشین میلیاردر، معایبی نیز دارد. قطر 95% از مواد مصرفی
خود اعم از خوراک و پوشاک را وارد می کند و به شدت به کارخانه های نمک زدایی برای
آب شور آشامیدنی خود وابسته است. سبک زندگی قطریها، آلودگی زیادی روانۀ محیط زیست
می کند. هر قطری نزدیک به 49.1 تن گاز دی اکسید کربن تولید می کند که این رقم 8
برابر یک فرانسوی است(5.9 تن) ازسویی قطر کشوری دمکراتیک نیست و اولین انتخابات
قانونگذاری آن برای سال 2013 در نظر گرفته شده است. از سویی طبق اطلاعات سازمان عفو
بین الملل سطح زندگی کارگران در این کشور پائین است و در کنار رفتارهای نامناسب با
کارگران، سوء استفاده از آنها را نیز باید بدان اضافه کرد.