انتخاب یک دانشگاه در ایالات متحده و درخواست برای پذیرش در آن
چگونه یک دانشگاه یا مؤسسه آموزش عالی را انتخاب کنم؟
با توجه به اینکه بیش از 4900 دانشگاه و مؤسسه آموزش عالی معتبر در ایالات متحده وجود دارد، لازم است هنگام انتخاب یک دانشگاه، عوامل زیادی را مد نظر قرار دهید که مهمترین آنها به شرح زیر است:
تأیید اعتبار/به رسمیت شناسی. اطمینان حاصل کنید که مؤسسه آموزشی مورد نظر شما به تأیید سازمانی رسیده باشد که توسط شورای تأیید آموزش عالی و/یا وزارت آموزش ایالات متحده به رسمیت شناخته شده باشد. همچنین توجه داشته باشید که برخی از کشورها و کارفرماها انتظارات بیشتری دارند؛ به عنوان مثال، برخی از آنها هنوز مدارکی که از طریق آموزش از راه دور کسب شده است را قبول نمی کنند.
رشته های تحصیلی. حتی بزرگترین دانشگاه ها هم دانشجویان را برای همه مشاغل آماده نمی کنند – اطمینان حاصل کنید که دانشگاه انتخابی شما انواع برنامه هایی که شما به آنها علاقمند هستید را دارا باشد.
مخارج. شهریه، هزینه های زندگی، و فراهم بودن کمک های مالی می تواند بین دانشگاه های مختلف در ایالات متحده بسیار متفاوت باشد.
موقعیت. تنوع اقلیم و چشم انداز در ایالات متحده بسیار زیاد است. همچنین، به عواملی مانند علاقه به زندگی در یک محیط شهری، فراشهری یا روستایی توجه داشته باشید.
نوع مؤسسه آموزشی. مؤسسات آموزشی می توانند دولتی، خصوصی یا وابسته به مذاهب مختلف باشند.این مؤسسات می توانند بزرگ یا کوچک باشند و تعداد زیادی یا فقط عده معدودی دانشجوی خارجی در آنها مشغول به تحصیل باشند.
شرایط لازم و حیطه های تحقیقاتی مورد علاقه دانشکده. همخوانی با حیطه های تحقیقاتی مورد علاقه دانشکده برای دانشجویان مقطع تحصیلات تکمیلی بسیار حائز اهمیت است.
امکانات و تسهیلات یا برنامه های ویژه. به عنوان مثال، اگر شما به زبان انگلیسی مسلط نباشید، شاید بهتر باشد دنبال دانشگاه هایی بگردید که برنامه های آموزش زبان انگلیسی را نیز ارائه می کنند.
استاندارد های پذیرش. صلاحیت های شما تا چه اندازه با دانشجویانی که در دانشگاه مورد نظر شما پذیرفته شده اند همخوانی دارد؟ پاسخ به این سؤال می تواند به شما کمک کند تخمین بزنید احتمال قبولی شما در آن دانشگاه چقدر است.
بهترین دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی کدام هستند؟
ایالات متحده هیچ فهرست رسمی از بهترین دانشگاه ها منتشر نمی کند. برخی از سازمان های خصوصی فهرست هایی از «بهترین ها» جمع آوری می کنند، که این فهرست ها با در نظر گرفتن عواملی همچون بودجه های تحقیقاتی یا دیدگاه های صاحب نظران در یک رشته خاص تهیه می گردد. این فهرست ها از حیث نتیجه گیری تفاوت های چشمگیری با یکدیگر دارند، که البته با توجه به این که در حال حاضر بیش از 4000 دانشگاه و مؤسسه آموزش عالی تأیید شده در ایالات متحده مشغول به فعالیت هستند و هر یک از آنها اهداف و نقاط قوت خاص خود را دارند، چندان جای تعجب ندارد.
اغلب معروف ترین دانشگاه ها گران ترین دانشگاه ها نیز هستند و ورود به آنها نیز از همه مشکل تر است. «بهترین» دانشگاه یا مؤسسه آموزش عالی آن است که برای شما مناسب باشد —دانشگاهی که رشته تحصیلی شما را ارائه دهد و واجد سایر معیارهایی باشد که برای شما حائز اهمیت است نظیر موقعیت، امور مالی، مسکن، و امکانات لازم برای دانشجویان خارجی.
کدام یک از دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی کم هزینه تر از همه هستند؟ آیا می توانید من را راهنمایی کنید که چه اقداماتی طی فرایند درخواست خود انجام دهم تا بتوانم از هزینه های آتی خود بکاهم؟
برای کسب اطلاعات بیشتر راجع به هزینه ها و راهبردهای تأمین بودجه، به قسمت بعدی تحت عنوان تأمین بودجه تحصیل در ایالات متحده و نیز بخش مفصل تر این وب سایت تحت عنوان کمک های مالی مراجعه کنید.
آیا مدرک ایرانی من توسط دانشگاه های ایالات متحده پذیرفته خواهد شد؟
معمولاً بله. دانشگاه های ایالات متحده عموماً مدارک سایر کشورها که مورد تأیید وزارت علوم آنها و برای ادامه تحصیل در آنجا معتبر است را می پذیرند. به هر حال، هریک از دفاتر پذیرش ایالات متحده به طور مستقل تصمیم گیری می کنند. آنها تحصیلات قبلی شما را ارزیابی می کنند تا ببینند تا چه حد با برنامه های مشابه تحصیلی در ایالات متحده و شرایط ویژه برنامه تحصیلی خاصی که برای آن درخواست داده اید قابل تطبیق است. (می توانید راجع به دغدغه هایی که ممکن است حتی قبل از درخواست رسمی برای پذیرش داشته باشید از کارکنان دفاتر پذیرش سؤال کنید.)
برای قبولی نیاز به چه نمراتی دارم؟
تنوع تحصیلی در ایالات متحده به معنای آن است که شرایط لازم برای قبولی در آنها تفاوت چشمگیری دارد؛ برخی از مؤسسات آموزشی بسیار گزینشی عمل می کنند؛ حال آنکه سایر مؤسسات اکثر متقاضیان را قبول می کنند. برای قبولی در یک برنامه آموزشی گزینشی مربوط به مقطع کارشناسی یا کاردانی، لازم است معدل مقطع متوسطه شما B باشد و یا به عبارتی جزء بیست (20) درصد ممتاز کلاس خود باشید. شرط قبولی در دانشگاه های سختگیرتر این است که جزء ده (10) درصد ممتاز کلاس خود باشید. بسیاری از مؤسسات شرایط ساده تر و حتی برنامه های آموزشی «ثبت نام آزاد» دارند که قبولی در آنها فقط مستلزم اتمام تحصیلات متوسطه یا سایر پیش شرط های لازم برای آغاز تحصیلات دانشگاهی می باشد (ممکن است شرایط اضافی برای دانشجویان خارجی وجود داشته باشد؛ به عنوان مثال، عموماً تسلط به زبان انگلیسی یکی از پیش شرط های لازم برای آغاز هر گونه تحصیلات دانشگاهی است)—کافی است اطمینان حاصل کنید که آماده موفقیت در تحصیلات و پروژه های دانشگاهی می باشید؛ برنامه های آموزشی ثبت نام آزاد هم به اندازه برنامه های آموزشی مؤسسات گزینشی تر چالش انگیز هستند.
دانشجویانی که به دانشکده های تحصیلات تکمیلی وارد می شوند عموماً با توجه به شصت واحد نهایی مقطع کارشناسی خود مورد ارزیابی قرار می گیرند. شرایط لازم برای قبولی از گروهی به گروه دیگر متفاوت است، و پذیرش دانشجو در این مقطع نسبت به مقطع کارشناسی و کاردانی گزینشی تر می باشد.
چه زمانی باید برای درخواست اقدام کنم؟
در صورت امکان، یکی دو سال قبل از آنکه تحصیلات خود را آغاز کنید، در خصوص درخواست اقدام نمایید. سال تحصیلی در ایالات متحده اواخر ماه آگوست آغاز می شود و در ماه مه پایان می یابد. همچنین شاید پذیرش نیمسال دوم (که کلاس های آن در ماه های ژانویه یا فوریه آغاز می شوند) نیز امکان پذیر باشد، اما نه در تمام موارد. آخرین مهلت درخواست ممکن است برای برخی از دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی اواخر نوامبر باشد. همچنین، برای ثبت نام در آزمون های استاندارد، شرکت در آنها و کسب اطلاع از نمرات اخذ شده در آنها نیاز به وقت خواهید داشت. برخی از این آزمون ها فقط سالی یک یا دو بار برگزار می گردد.
آیا دیر دست به کار شده اید؟ برخی از دانشگاه ها برنامه های ثبت نامی انعطاف پذیرتری دارند و درخواست ها را هر زمانی می پذیرند. همچنین، در ایالات متحده شما ملزم نیستید که تحصیلات مقطع کاردانی یا کارشناسی را بلافاصله بعد از فارغ التحصیل شدن از دبیرستان آغاز کنید— اگر مجبور باشید، می توانید به خاطر آنکه مهلت ثبت نام برای رشته مورد علاقه شما سپری شده است، یک سال دیگر صبر کنید. در دانشکده های تحصیلات تکمیلی، تعداد دانشجویان مسن تر حتی بیشتر است. برخی از دانشگاه ها حتی برنامه هایی را ارائه می کنند که مخصوص افراد «شاغلی» است که از تجربه کاری قابل ملاحظه ای برخوردار هستند. با این وجود، اگر زودتر دست به کار شوید، گزینه های بیشتری را فرا روی خود خواهید داشت و می توانید از بهترین فرصت های مربوط به کمک های مالی و امثال آن بهره بگیرید، بدون آنکه مجبور باشید عجله کنید و یا اینکه منتظر بمانید.
باید در چه آزمون های ورودی شرکت کنم؟
برای دریافت پاسخ به این سؤال و سایر سؤالات مربوط به آزمون، به صفحه مربوط به پذیرش در دانشگاه های آمریکا: آزمون در این بخش و نیز بخش مفصل تر راجع به آزمون در این وب سایت مراجعه کنید.
فرایند درخواست پذیرش در دانشگاه های ایالات متحده چگونه است؟
رویه های درخواست برای پذیرش بین داشنگاه های مختلف، اندکی متفاوت است. مراحل عمومی تقاضا برای پذیرش به شرح زیر است:
تاریخ ها و مهلت های ثبت نام تعیین شده برای تافل و سایر آزمون های لازم برای رشته و مقطع تحصیلی مورد نظر خود را بررسی کنید.
بعد از انجام تحقیقات لازم، فهرستی از دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی که به نظر می رسند متناسب با نیازها و اولویت های شما باشند را تهیه کنید. سپس پیام هایی را از طریق پست الکترونیک برای هریک بفرستید و از آنها خواهش کنید اطلاعات لازم و تقاضانامه های مربوطه را برای شما ارسال کنند.
تقاضانامه های هریک از تقریباً سه الی هفت مؤسسه آموزشی که به بهترین وجه ممکن متناسب با نیازهای شما است را تکمیل کنید (فقط یک مؤسسه آموزشی گزینشی را انتخاب نکنید)، و هریک از تقاضانامه ها را به انضمام شهریه درخواست، به دانشگاه مربوطه ارسال کنید. می توانید مدارک تحصیلی و نمرات آزمون های خود را بعداً ارسال کنید؛ حال آنکه تقاضانامه های فاقد شهریه درخواست برگشت داده خواهد شد. نمرات آزمون ها باید مستقیماً توسط سازمان مسئول برگزاری آزمون به دانشگاه مربوطه ارسال گردد.
از مؤسسات آموزشی که در آنها به تحصیل پرداخته اید درخواست کنید که کارنامه های رسمی را برای شما صادر کنند که نشان دهنده دوره های آموزشی باشد که شما در آنها شرکت کرده اید. اگر در آزمون های نهایی شرکت کرده اید، یک نسخه از نتایج این آزمون ها را نیز ارسال کنید. اکثر دانشگاه ها و دانشکده های آمریکایی درخواست می کنند که توصیه نامه هایی مستقیماً توسط معلمین، اساتید، کارفرماها، یا سایر افرادی که از نقاط قوت شما آگاه هستند ارسال شود. اسناد و مدارکی که به زبان انگلیسی نیست باید به همراه ترجمه انگلیسی آنها ارائه شود.
نکات اساسی که باید راجع به تکمیل تقاضانامه تحصیل در دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی ایالات متحده بدانم چیست؟
مشخصات خود را روی کلیه تقاضانامه ها، درخواست های آزمون، و غیره همواره با یک املای ثابت بنویسید. اگر گذرنامه دارید، مشخصات خود را با همان املایی که در گذرنامه شما درج شده است بنویسید. اختلاف املای مشخصات از سندی به سند دیگر می تواند مشکلاتی را ایجاد نماید.
حتی الامکان مطالب را تایپ کنید و از دست نویس کردن آنها خودداری کنید، و در مواردی که ناچار به دست نویس کردن مطالب هستید، آنها را خوش خط و خوانا بنویسید.
معمولاً از متقاضیان پذیرش در دانشگاه های گزینشی خواسته می شود مقاله یا اظهارنامه ای را بنویسند و در آن به تبیین اهداف خود بپردازند. ممکن است مؤسسه آموزشی مربوطه خط مشی هایی را در خصوص نحوه نوشتن چنین مقاله یا اظهارنامه ای ارائه دهد، اما این گونه مقالات معمولاً اهداف زیر را برآورده می سازند:
برنامه های تحصیلات تکمیلی بیشتر علاقمند هستند جزئیاتی را درباره رشته تحصیلی مورد علاقه متقاضی، اهداف شغلی وی، و میزان تناسب برنامه مورد تقاضا با نیازها و قابلیت های تحصیلی خاص متقاضی بدانند.
در مقطع کاردانی و کارشناسی، مقاله مزبور این امکان را برای کارکنان واحد پذیرش فراهم می کند که به درک بهتری از شخصیت و پیشینه فردی متقاضی نائل شوند. اینکه شما چه تفاوت هایی با سایر متقاضیان دارید؟ مقاله مزبور همچنین می تواند فرصت خوبی را برای ذکر مهارت ها وعلائقی که در سایر قسمت های تقاضانامه به خوبی شرح داده نشده اند فراهم کند.
چنانچه قصد دارید در رشته های مرتبط با هنرهای نمایشی به ادامه تحصیل بپردازید، ممکن است از شما خواسته شود یک نوار صوتی یا تصویری حاوی یکی از اجراهای خود را ارائه دهید. ممکن است از علاقمندان به هنرهای تجسمی خواسته شود که گزیده ای از آثار خود را ارائه دهند.
برای کلیه مطالبی که از خارج از ایالات متحده ارسال می گردد از پست هوایی/پیک استفاده کنید یا در صورت امکان به صورت آنلاین درخواست دهید. یک نسخه از کلیه مطالب و مدارکی که برای مؤسسات آموزشی ارسال می کنید را نزد خود نگه دارید.
به احتمال زیاد تقاضانامه ها حاوی مواردی خواهد بود که شامل حال دانشجویان خارجی نمی شود (مانند شماره تأمین اجتماعی، کد پستی و غیره). می توانید این گونه موارد را خالی بگذارید— همچنین اگر احساس می کنید که مواردی مبهم است، می توانید طی نامه ای شرح دهید که چرا برخی از موارد را خالی گذاشته اید و نامه را به پیوست سایر مدارک خود ارسال کنید.
اصول اولیه تحصیل در آمریکا پذیرش در دانشگاه های ایالات متحده: آزمون ها
تأمین بودجه تحصیل در ایالات متحده
زندگی در ایالات متحده برای دانشجویان ایرانی
وب سایت های ممتاز تحصیل در ایالات متحده
ویزا برای تحصیل در ایالات متحده: ضروریات
پذیرش در دانشگاه های ایالات متحده: آزمون ها
پذیرش ها: انتخاب یک دانشگاه در ایالات متحده و درخواست برای پذیرش در آن
وقتی برای پذیرش در دانشگاه درخواست می دهم،انتظارشرکت در چه آزمون های را داشته باشم؟
TOEFL®اگر زبان انگلیسی زبان مادری شما نباشد، شما باید نمره آزمون TOEFL(آزمون زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم) را ارائه دهید.قبولی در بسیاری از مؤسسات آموزش عالی مستلزم کسب حداقل نمره 80 در تافل اینترنتی (iBT)، حدود 213 در تافل کامپیوتری (نوع دیگری از این آزمون که دیگر ارائه نمی شود)، یا حدود 550 در تافل نوشتاری است. اگر تحصیلات دبیرستانی یا دانشگاهی خود را در ایالات متحده گذرانده باشید، یا از یک مؤسسه آموزشی چهارساله با مدرک فارغ التحصیل شده باشید، ممکن است پذیرش در برخی از دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی مستلزم ارائه مدرک قبولی در آزمون TOEFLنباشد.اکثر دانشگاههای آمریکا IELTS را بجایTOEFL قبول می کنند، اما حتماً اول با دفتر پذیرش دانشگاه مربوطه چک کنید.
SAT® Reasoning Test®آزمون استدلال SATممکن است برای متقاضیان قبولی در مقاطع کاردانی و کارشناسی لازم باشد. هیچ نمره استانداردی لازم نیست؛ نتایج با نمرات مقطع متوسطه و سایر معیارهای پذیرش درخواست مقایسه می گردد.
SAT® Subject Tests هریکاز آزمون های مباحث SATدانش فرد در رشته خاصی را می سنجد. ممکن است متقاضیان پذیرش در مقطع کاردانی و کارشناسی ملزم به شرکت در یکی یا چند فقره از این آزمون ها باشند.
GRE® اکثرمتقاضیان مقطع تحصیلات تکمیلی باید نتایج آزمون عمومیفارغ التحصیلیGREو گاهی آزمون های موضوعی را نیز ارائه دهند. قبولی در برخی از رشته های مقطع تحصیلات تکمیلی مستلزم کسب حداقل 450 نمره شفاهی در آزمون عمومی است؛ قبولی در سایر رشته ها ممکن است مستلزم کسب حداقل 420 نمره در بخش کمی هم باشد. حداقل امتیازاتلازم متغیر خواهد بود. برخی از دانشگاه ها حداقل ندارند، اما نمرات را با نمرات مقطع کارشناسی و سایر معیارهایدرخواست برای پذیرش در مقطع تحصیلات تکمیلی می سنجند.
GMAT®متقاضیان پذیرش در مقطع تحصیلات تکمیلی رشته های مرتبط با بازرگانی و حسابداری معمولاً باید در «آزمون پذیرش در تحصیلات تکمیلی مدیریت» (GMAT) شرکت کنند.(متقاضیان پذیرش در برخی از برنامه های تحصیلی ممکن است این حق را داشته باشند که بین شرکت در آزمون GMATیا GREیکی را انتخاب کنند). اغلب، کسب حداقل امتیاز 500، و احراز حداقل 25 درصد از نمره در بخش شفاهی لازم است. باز هم، شرایط لازم برای پذیرش متغیر خواهد بود.
کی باید در آزمون ورود به دانشگاه شرکت کنم؟
حداقل یک سال قبل ازتاریخی که قصد دارید تحصیلات دانشگاهی خود را شروع کنید، در خصوص آزمون اقدام کنید. پست بین المللی می تواند هم کند و هم غیر قابل اطمینان باشد. در ضمن، باید مهلت های ثبت نام را هم مد نظر قرار دهید. برنامه ریزی و اقدام به موقع به شما این فرصت را می دهد که چنانچه از نتایج یک آزمون ناراضی باشید، یک بار دیگر در آن آزمون شرکت کنید و تقاضای ارسال نتایج نمایید.
کجا می توانم اطلاعاتی راجع به آزمون ها کسب کنم؟
Educational Testing Service(خدمات آزمون های آموزشی) (ETS) آزمون های TOEFLو GREرا طراحی و اجرا می کند.جزئیات مربوط به این دو آزمون را می توان در وب سایت آنها یافت.
می توانید اطلاعات بسیار دقیقی راجع به آزمونSATرا در وب سایت College Board بیابید.
آزمون GMATتوسط شورای پذیرش های تحصیلات تکمیلی مدیریت (GMAC) انجام می گیرد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این آزمون و نیز سایر اطلاعات مفید راجع به تحصیل در رشته های مرتبط با بازرگانی، از وب سایت دانشجویی آنها دیدن کنید
چگونه برای آزمون ها ثبت نام کنم؟
عمومآً می توانید به صورت آنلاین و ازطریق وب سایت مربوط به آن آزمون ثبت نام کنید. جزئیات مربوط به نحوه ثبت نام در این وب سایت ها موجود است.
در روز آزمون چه اقداماتی انجام دهم؟
حداقل 30 دقیقه قبل از زمان برگزاری آزمون در محل تعیین شده حضور یابید. زیرا روند بررسی مدارک و پذیرش در آزمون زمان می برد. اگر دیر برسید، ممکن است از شرکت شما در آزمون ممانعت به عمل آید و هزینه ای که برای آزمون پرداخت کرده اید به هدر خواهد رفت.
مدارک شناسایی لازم، که در وب سایت آزمون مربوطه مشخص شده است، را با خود بیاورید.
تأییدیه آزمون خود را بیاورید.
نمرات آزمون ها راباید چه موقع دریافت کنم؟
عموماً، ETSنمرات آزمون ها را دو الی سه هفته بعد از آزمون اینترنتی و سه الی چهار هفته بعد از آزمون نوشتاری ارسال می کند. چنانچه در آزمونی شرکت کنید که سؤال تشریحی هم داشته باشد و ترجیح دهید به جای تایپ کامپیوتری، آن را با دست بنویسید، سه هفته دیگر را به زمان مذکور اضافه کنید. با پست بین المللی، ممکن است شش هفته الی دو ماه طول بکشد تا نتایج آزمون های کامپیوتری یا اینترنتی به دست شما برسد. گزارش آزمون های نوشتاری به طور متوسط حداقل دو ماه طول می کشد.
اگر نمرات آزمون در این محدوده زمانی به دست من نرسد، چه اقدامی انجام دهم؟
باید از طریق تلفن، پست الکترونیک یا فکس با مؤسسه برگزار کننده آزمون تماس بگیرید. اطلاعات تماس با مؤسسات مسئول برگزاری آزمون های مختلف در ذیل ارائه شده است. دقت کنید که حتماً این اطلاعات را در مکاتبات خود ارائه دهید: نام و نام خانوادگی، نشانی، تاریخ تولد، و شماره ثبت نام در آزمون. چنانچه سؤالات دیگری دارید و یا متقاضی گزارش های اضافی در خصوص نمرات خود هستید، باز هم باید همین اطلاعات را ارائه دهید.
برای بسیاری از آزمون ها، اطلاعات هم به صورت آنلاین و هم به صورت نوشتاری ارائه می گردد. بسته به خط مشی مؤسسات آموزشی، ممکن است برخی از آنها به جای آنکه منتظر بمانند تا گزارش کتبی آزمون شما را دریافت کنند، مایل باشند نتایج شما را از طریق اینترنت بررسی کنند.
اگر سؤال یا اشکالی در رابطه با کارنامه آزمون داشته باشم با چه کسانی باید تماس بگیرم؟
TOEFL
IELTS
SAT
GRE
GMAT
زندگی در ایالات متحده برای دانشجویان ایرانی
چه تعداد دانشجوی خارجی در ایالات متحده هستند؟ چند نفر از آنها ایرانی هستند؟
Open Doors،یک نظرسنجی که هر ساله توسط یک مؤسسه غیر انتفاعی تحصیلات بین المللی منتشر می شود، گزارش داد که در سال تحصیلی 2012-2011 تقریباً 764,495 دانشجوی خارجی در دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی ایالات متحده ثبت نام کرده بودند، که از این تعداد 6,982 نفر اهل ایران بودند.
در دانشگاه چه خدمات پشتیبانی برای من موجود خواهد بود؟
مشاور دانشجویان خارجی دانشگاه شما، اولین ایستگاه برای پاسخگویی به بسیاری از سؤالات خواهد بود. بخشی از وظیفه مشاور این است که به عنوان رابط میان دانشجویان خارجی وسایر قسمت های دانشگاه و منابع اجتماعی عمل کند —اگر مشاور نتواند خودش به سؤال خاصی پاسخ دهد، به احتمال قوی می تواند شما را به فردی که پاسخ شما را می داند ارجاع دهد.
در اغلب دانشگاه های آمریکایی، یک مشاور آموزشی برای شما تعیین خواهد شد. این فرد عموماً در رشته ای که شما در صدد ادامه تحصیل در آن هستید تخصص دارد و اطلاعات و رهنمودهای لازم در خصوص شرایط لازم برای تحصیل در دانشگاه مربوطه و نیز پاسخ به سایر سؤالات آموزشی شما را ارائه خواهد داد. چنانچه به هر دلیلی بخواهید مشاور آموزشی خود را تغییر دهید (شاید گفتگو با شخصی که به عنوان مشاور شما تعیین شده برای شما مشکل باشد و یا اینکه بخواهید تغییر رشته دهید)، که این موضوع بسیار معمول است—معمولاً می توانید استادی را انتخاب و از او خواهش کنید که مشاور شما باشد.
بسیاری از دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی دارای مراکز مشاوره ای هستند که برای کمک به دانشجویانی که مشکلات شخصی ترمختلفی، از مشکلات خانوادگی گرفته تا ناتوانی های آموزشی، دارند طراحی شده است. برای مراجعه به این مراکز، حتماً نباید یک مشکل «خیلی حاد» داشته باشید—اگر به عنوان مثال، به خاطر امتحانات دچار استرس شده باشید یا احساس غربت کنید، آنها این امکان را برای شما فراهم می کنند که از پشتیبانی و رهنمودهای حرفه ای محرمانه برخوردار شوید. مؤسسات آموزش عالی مختلف میزان پشتیبانی مختلفی را ارائه می دهند و آن را به گونه های متفاوتی سازماندهی می کنند—در دوره های آشنا سازی و توجیه در این باره صحبت خواهد شد.
در خصوص مشکلات آموزشی، مراکز یا خدمات آموزشی موجود در دانشگاه می توانند به شما کمک کنند و با برگزاری کلاس ها یا کارگاه های آموزشی ویژه در خصوص مهارت های نوشتن یا تحقیق پشتیبانی لازم را ارائه دهند.
برخی دیگر از منابع متداول موجود در دانشگاه عبارتند از مراکز آموزش زبان انگلیسی، پشتیبانی مسکن، پشتیبانی از دانشجویان دچار معلولیت، گروه های دانشجویی از جمله گروه های دانشجویان خارجی؛ مراکز کاریابی که می توانند در نوشتن رزومه و یافتن دوره های انترنی یا سایر فرصت های شغلی حرفه ای به شما کمک کنند. در برنامه های آشناسازی و توجیهی دانشگاه شرکت و با مشاور دانشجویان خارجی مشورت کنید تا دقیقاً بدانید که دانشگاه یا مؤسسه آموزش عالی شما چه امکاناتی ارائه می دهد و چگونه می توانید از این امکانات استفاده کنید.
آیا می توانم در ایالات متحده غذاهای حلال مصرف کنم؟
بله، برخی از دانشگاه ها گزینه برنامه غذایی را برای دانشجویان با رژیم غذایی خاص از جمله رژیم غذای حلال ارائه می دهند—باید از دانشگاه خود بپرسید و در خصوص گزینه های غیر دانشگاهی اطلاعات لازم را کسب کنید. یک وب سایت خوب برای کمک به شما در یافتن فروشگاه ها ورستوران هایی که غذای حلال می فروشند، Zabibhah.com است.
دانشجویان خارجی در چه نوع مسکنی زندگی می کنند؟
بستگی دارد. ممکن است دانشجویان در داخل یا خارج از دانشگاه زندگی کنند (بعضی از دانشگاه ها دانشجویان را ملزم می کنند که در دانشگاه زندگی کنند). نوع مسکن داخل دانشگاه هم بسیار متنوع است: ممکن است خوابگاه های ویژه ای برای دانشجویان خارجی و/یا افرادی که دارای علائق بین المللی هستند تخصیص داده شود؛ خوابگاه هایی که تک جنسیتی هستند یا محوطه های تک جنسیتی دارند؛ خوابگاه ویژه دانشجویان متأهل؛ گزینه های دیگر. اوایل که به ایالات متحده می آیید، ممکن است مایل باشید فرصتی برای «هوم استی» بیابید —این یک مسکن دائمی نیست، بلکه فرصتی است که مدت کوتاهی نزد یک خانواده آمریکایی اقامت کنید، و می تواند فرصت بسیاری مناسبی برای آشنایی با فرهنگ آمریکا باشد.
رو شهای تدریس چگونه خواهد بود؟ اساتید از من چه انتظاراتی خواهند داشت؟
کلاس های مختلف در دانشگاه محل تحصیل شما ممکن است ساختارهای متفاوتی داشته باشند. برخی از کلاس ها، به ویژه کلاس های مربوط به دوره های آموزشی اولیه علوم، ممکن است بزرگ وعمدتاً مبتنی بر تدریس استاد باشد، حال آنکه سایر کلاس ها نوعی رویکرد «سمیناری» اتخاذ می کنند، با تعداد دانشجوی کمتر و با محوریت بحث میان استاد و دانشجویان راجع به مقاله تعیین شده یا سایر موضوعات مرتبط با درس و کلاس. دوره های آموزشی بزرگ مبتنی بر سخنرانی استاد غالباً تعداد «گروه های بحث» کمتری دارند و توسط دانشجویان مقطع تحصیلات تکمیلی که به عنوان دستیار آموزشی فعالیت می کنند اداره می گردد. به ویژه در کلاس های علوم و زبان، جلسات «آزمایشگاه» فرصتی را برای تمرین عملی مهارت های تدریس شده، گفت و شنود یا انجام آزمایشات فراهم می سازد.
حتی در کلاس های بزرگ مبتنی بر سخنرانی استاد هم از شما انتظار می رود که به طور منظم در همه کلاس ها شرکت کنید. در سمینارها، «مشارکت کلاسی» معمولاً یکی از معیارهای مهم تعیین نمره است. این بدان معنا است که نه تنها حضور در کلاس ها بلکه مشارکت فعالانه در آنها—از جمله سؤال پرسیدن وشرکت کردن در بحث ها حائز اهمیت است.
ممکن است کلاس ها از آنچه شما انتظار دارید غیر رسمی تر باشد—دانشجویان می توانند استاد را با نام کوچک خطاب کنند؛ بعضی ها ممکن است خوراکی با خود به کلاس بیاورند و یا اینکه دیر سر کلاس حاضر شوند. اما امر بر شما مشتبه نشود، به هرحال—باز هم استاد مسئول اداره کلاس است و کلاس های مختلف ممکن است به شیوه متفاوتی اداره شوند. سعی کنید موقعیت خاص کلاسی که در آن شرکت می کنید را درک نمایید.
آموزش در ایالات متحده براندیشه و تحلیل مبتکرانه و انتقادی تأکید می کند تا اینکه فقط یادگیری یک سری ایده های اندیشمندان بزرگ و حفظ کردن فرمول ها و واژگان. غالباً از شما انتظار می رود که نظریات را در خصوص موقعیت های جدید به کار ببرید، نظر و تفسیر خود را بیان کنید، و حتی نظریه های خاص خود را ارائه دهید و آنها را بسنجید. تردید کردن یا مخالفت (مؤدبانه) با نظرات دیگران، حتی استاد، بی احترامی تلقی نمی شود.
وقتی از دیگران نقل قول می کنید و یا حتی خلاصه ای از دیدگاه های دیگران را ارائه می دهید، همیشه باید منبع را ذکر کنید. در غیر این صورت ممکن است به انتحال، «سرقت عقاید و نظرات دیگران»، متهم شوید که جرم بسیار بزرگی محسوب می شود و حتی می تواند به اخراج از دانشگاه بیانجامد. در برنامه های توجیهی و آشناسازی دانشگاه راجع به انتحال و نیز جزئیات ذکر منابع بحث خواهد شد.
اگر در خصوص زبان انگلیسی نیاز به کمک داشته باشم، چه اقدامی انجام دهم؟
بسیاری از دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی مراکز آموزش زبان انگلیسی را در خود دانشگاه دارند که شما می توانید از آنها بهره بگیرید، یا کلاس های آموزش زبان انگلیسی خصوصی را به صورت دوره های آموزشی زبان دوم ارائه می دهند. مشاور دانشجویان خارجی دانشگاه شما نیز می تواند شما را به کلا س ها و منابع موجود در جامعه و نیز خدمات آموزشی هدایت نمایند که در آنها هم کلاسی های شما ممکن است بتوانند به صورت فردی به شما کمک کنند.
انتظار چه هزینه های درمانی (با بیمه) را داشته باشم؟ برای کاهش این هزینه ها چه اقداماتی انجام دهم؟
به خاطر بالا بودن هزینه های درمانی در ایالات متحده، بیمه درمانی برای دانشجویان خارجی ضروری است. در این باره با مشاور دانشجویان خارجی دانشگاه خود مشورت کنید و اطمینان حاصل کنید که هم برای خود و هم برای اعضای خانواده ای که شما را همراهی می کنند بیمه خدمات درمانی کافی داشته باشید.
برنامه های بیمه معمولاً خدمات عادی چشم پزشکی و دندانپزشکی را تحت پوشش قرار نمی دهند. بسته به توافق های صورت گرفته بین دانشگاه و شرکت بیمه، بیمه نامه ها ممکن است «بیماری هایی که ازقبل وجود داشته اند» را تحت پوشش قرار دهند یا قرار ندهند. چنانچه از قبل بیماری دارید که فکر می کنید برای درمان آن نیاز به پوشش درمانی مداوم دارید، در این باره با مشاور دانشجویان خارجی دانشگاه خود صحبت کنید و از او بپرسید که آیا و چگونه باید پوشش بیمه ای اضافی خریداری کنید.
حتی با وجود بیمه، باز هم باید انتظار هزینه های درمانی را داشته باشید، نظیر مشارکت درپرداخت هزینه های ویزیت پزشک و نسخه ها (یعنی اینکه شما بخشی از هزینه را می پردازید—اغلب مبلغ ناچیزی در حد 10 یا 20 دلار—و بیمه مابقی را پرداخت می کند). بیمه نامه خود را بخوانید و از قبل بدانید که بیمه شما چه مواردی را تحت پوشش قرار می دهد.
اینکه شما برای درمان به چه محلی مراجعه کنید هم تفاوت زیادی در هزینه ایجاد می کند—در اکثر دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی که دانشجویان در خود دانشگاه زندگی می کنند امکانات بهداری و مراقبت های درمانی وجود دارد که مراقبت های درمانی خوبی را با هزینه ای مناسب ارائه می دهند، اما میزان خدمات موجود متفاوت است و اغلب این نوع خدمات فقط مختص دانشجویان است نه خانواده های ایشان. مشاور شما می تواند اطلاعات بیشتری درباره سایر منابع مراقبت های درمانی موجود در جامعه، از قیبل پزشکان خصوصی، برنامه های گروهی، و مراکز فوریت های پزشکی، ارائه دهد. فقط در صورت بروز یک فوریت واقعی باید به مراکز اورژانس بیمارستان ها مراجعه کرد؛ هزینه درمان و مراقبت در این مراکز به مراتب از هزینه مراجعه به پزشک یا کلینیک فوریت ها بیشتر است، و اگر شرکت بیمه از قبل اعلام کرده باشد که چنین هزینه هایی را متقبل نخواهد شد و یا تشخیص دهد که بیماری به اندازه کافی حاد و اضطراری نبوده است که به اورژانش بیمارستان مراجعه شود، چنین هزینه هایی را تحت پوشش قرار نخواهد داد.
اطلاعات و رهنمودهای مربوط به مراقبت های بهداشتی درمانی و بیمه را می توان در دو کتابچه که توسط NAFSA: انجمن آموزش دهندگان بین المللی منتشر شده است یافت—این دو کتابچه عبارتند از:To Your Health: Health and Wellness for International Students, Scholars, and Their Families (بهداشت و سلامت شما: بهداشت و سلامت دانشجویان و پژوهشگران خارجی و خانواده های آنها) و To Your Health: Medical Insurance for International Students, Scholars, and Their Families(بهداشت و سلامت شما: بیمه درمانی دانشجویان و پژوهشگران خارجی و خانواده های آنها). اطلاعات مربوط به نحوه سفارش دادن این دو کتابچه و نسخه های اینترنتی آنها را می توان در این وب سایت یافت: www.nafsa.org/publication.sec/international_students.
چگونه می توانم مسجدی را در ایالات متحده پیدا کنم؟
تعداد مساجد بین سال های 1990 تا 2000 به میزان 42 درصد افزایش یافت و در حال حاضر حدود 2000 مسجد در سراسر این کشور وجود دارد. مشاور دانشجویان خارجی دانشگاه شما می تواند اطلاعاتی را در زمینه مسجد محل و امکانات لازم برای نماز و عبادت ارائه دهد (در بسیاری از دانشگاه ها این نوع امکانات وجود دارد).
ویزا برای تحصیل در ایالات متحده: ضروریات
کی باید درخواست ویزای دانشجویی کنم؟
در اسرع وقت اقدام کنید. عموماً، این یعنی به محض اینکه تصمیم گرفتید در چه دانشگاهی به ادامه تحصیل بپردازید و فرم رسمی I-20 که نشان دهنده پذیرش شما در آن دانشگاه است را دریافت کردید. (چنانچه دانشجوی بورسیه هستید، باید فرمDS-2019 را از سازمان بورس دهنده خود دریافت کنید. DS-2019فرمی است که نشان می دهد شما در برنامه آنها شرکت می کنید و باید هنگام درخواست مورد استفاده قرار دهید.)
بر اساس مقررات ویزای ایالات متحده، ویزاها را نمی توان بیشتر از 120 روز قبل از تاریخ شروع برنامه آموزشی مندرج در فرم I-20 یا DS-2019 صادر کرد—به هر حال، شما باید به محض دریافت فرم I-20 یاDS-2019 در خصوص ویزای خود اقدام کنید. اگر روند اخذ ویزا را بیشتر از 120 روز قبل از تاریخ شروع برنامه تحصیلی خود به اتمام برسانید، کنسولگری یا سفارت ایالات متحده، ویزای شما را نگه خواهد داشت و زمانی که به 120 روز قبل از شروع برنامه رسیدید، آن را صادر خواهد نمود.
برای تقاضای ویزا به کجا مراجعه کنم؟ روند تقاضای ویزا به چه نحوی است؟
معمولاً دانشجویان با مراجعه به سفارت یا کنسولگری ایالات متحده در کشور زادگاه یا کشور محل اقامت خود در خصوص اخذ ویزا اقدام می کنند. اما چون در حال حاضر ایالات متحده هیچ کنسولگری یا سفارتی در ایران ندارد، درخواست برای ویزای ایالات متحده در داخل ایران امکان پذیر نیست. دانشجویان و پژوهشگران ایرانی باید از طریق کنسولگری هایی اقدام کنند که کارمندان فارسی زبان آشنا به نظام و اسناد و مدارک آموزشی ایران دارند. در حال حاضر، این کنسولگری ها شامل آنکارا در ترکیه؛ ابوظبی در امارات متحده عربی، و دبیدر امارات متحده عربی است.
عموماً باید برای حضور در مصاحبه مربوط به اخذ ویزا از قبل وقت بگیرید، هزینه های درخواست را بپردازید، و فرم های تکمیل شده درخواست ویزا و سایر اسناد و مدارک پشتیبانی را با خود به جلسه مصاحبه ببرید.
برای حضور در مصاحبه مربوط به ویزا چه مدارکی را با خود بیاورم؟
فرم دولتی ایالات متحده که در حال حاضر باید برای درخواست ویزا تکمیل کنید، DS- 160 است. این فرم ها باید کاملاً به زبان انگلیسی تکمیل شود و با درج نام شما، آن گونه که در گذرنامه و سایر اسناد و مدارک انگلیسی زبان شما نوشته شده است، امضاء گردد. اطمینان حاصل کنید که حتماً به همه سؤالات مندرج در فرم پاسخ داده باشید، در غیر این صورت فرم را از شما قبول نمی کنند—چنانچه در خصوص نحوه پاسخگویی به سؤالات تردید دارید از دفتر کنسولی سؤال کنید.
همچنین اسناد و مدارک زیر نیزلازم خواهد بود—
فرم I-20 یا DS-2019. این فرمی است که از دانشگاه یا سازمان بورس دهنده خود دریافت کرده اید و مؤید پذیرش شما در رشته یا برنامه تحصیلی مربوطه است. چنانچه فرم I-20دارید، دقت کنید که حتماً صفحات 2 و 5 را تکمیل کنید، صفحه 2 را امضاء نمایید، و قبل از بردن آن به مصاحبه، دقت کنید که تاریخ مقرر برای رسیدن آن منقضی نشده باشد. چنانچه فرم DS-2019 را دارید، حتماً صفحه 2 را مطالعه کنید، تاریخ رسیدن را بررسی و پایین صفحه 1 را امضاء نمایید.
گذرنامه. بررسی و اطمینان حاصل کنید که گذرنامه شما تا حداقل 6 ماه بعد از تاریخ مقرر ورود شما به ایالات متحده معتبر باشد، زیرا این یکی از پیش شرط های لازم برای صدورویزا است. البته هر چه مدت اعتبار گذرنامه بیشتر باشد بهتر است، بدیهی است که اگر گذرنامه شما منقضی شود و شما ناچار به بازگشت به میهن باشید، مجبور خواهید بود گذرنامه خود را تجدید و قبل از بازگشت به ایالات متحده درخواست ویزای جدید نمایید.
رسید هزینه ها. قبل از حضور در مصاحبه مربوط به اخذ ویزا، شما باید هزینه درخواستویزا، هزینه SEVIS و احتمالاً هزینه های دیگری را بپردازید.
عکس. بهتر است این عکس توسط عکاسی گرفته شده باشد که تخصص او گرفتن عکس های گذرنامه است، زیرا این عکس نیاز به فرمت های بسیار ویژه ای دارد (که در ذیل شرح داده شده است).
همچنین باید اسناد و مدارک پشتیبانی (که در ذیل شرح داده شده است) را با خود بیاورید تا کارمند کنسولگری بداند که باید برای شما ویزای دانشجویی صادر گردد.
شرایط لازم برای عکس ویزا چیست؟
عکس ویزا باید حداکثر شش ماه قبل از تاریخ درخواست برای ویزا گرفته شده باشد. باید 50 میلی متر باشد و باید زمینه سفید یا سفید مایل به خاکستری داشته باشد، و عاری از هر گونه عامل منحرف کننده باشد. ناحیه سر باید حداقل 50 درصد از عکس را در بر بگیرد.
در اکثر موارد، سر شما باید بدون کلاه یا سربند باشد؛ اما سربندی که شما معمولاً به دلایل مذهبی می پوشید عموماً قابل قبول است. سربندی که شما به دلایل دیگر می پوشید قابل قبول نیست. چهره شما باید به اندازه کافی قابل رؤیت باشد تا ثابت کند که عکس متعلق به خود شما است و عکس شخص دیگری نیست.
من/همسرم به دلایل مذهبی چادر/مقنعه/حجاب می پوشم/می پوشد. آیا این برای عکس ویزا امکان پذیر است؟
مقنعه یا روسری که به دلایل مذهبی پوشیده می شود معمولاً قابل قبول است مشروط به آنکه فرد قابل شناسایی و چهره او در عکس کاملاً قابل رؤیت باشد، از جمله خط موی روی پیشانی. روبند، چادر یا مقنعه ای که کلیه قسمت های مهم صورت را بپوشاند قابل قبول نیست، زیرا لازم است که هویت شخص واضح باشد. اما، بدانید که هم کنسولگری کشور شما و هم فرودگاه محلی که شما از طریق آن وارد ایالات متحده می شوید، کارمندان خانم دارند و محل های خصوصی ویژه ای وجود دارد که که در آنها می توان هویت افرادی که به دلایل مذهبی یا فرهنگی مایل نیستند چهره خود را به افراد نا محرم نشان دهند را شناسایی نمود.
مهمترین معیارهایی که کارمندان کنسولگری در تصمیم گیری راجع به اعطاء/عدم اعطای ویزا مد نظر قرار می دهند چیست؟
کارمند کنسولگری باید قانع شود که متقاضی در درجه اول با هدف ادامه تحصیل به ایالات متحده می رود، واجد شرایط علمی لازم برای شرکت در برنامه تحصیلی مورد نظر است، از بودجه کافی برای تکمیل تحصیلات خود برخوردار است، و فقط می خواهد طی مدتی که برنامه تحصیل خود را به اتمام می رساند در ایالات متحده بماند.
چگونه ثابت کنم که من واقعاً قصد دارم به عنوان دانشجو به ایالات متحده بروم و حائز شرایط علمی لازم برای برنامه تحصیلی مورد نظر هستم؟
وظیفه کارمند کنسولگری این نیست که بر کار دانشگاه آمریکایی که شما را پذیرفته است نظارت کند—همین که شما فرم I-20 را دریافت کرده اید تا حدود زیادی نشان می دهد که شما حائز شرایط علمی لازم برای ادامه تحصیل در رشته مورد نظر هستید. اما کارمند کنسول گری باید بررسی و اطمینان حاصل کند که فرم I-20 بر اساس، به عنوان مثال، اسناد جعلی یا پذیرش برحسب اشتباه کارمند مربوطه، صادر نشده باشد. بنابراین، شاید بهتر باشد که کارنامه مقاطع تحصیلی گذشته (ترجمه شده به زبان انگلیسی و تأیید شده توسط دارالترجمه های رسمی) و کارنامه های آزمون ها را با خود بیاورید، تا بهتر و راحت تر بتوانید پیشینه خود را به اثبات برسانید. همچنین باید انتظار داشته باشید که از شما خواسته شود که خلاصه ای از برنامه های تحصیلی خود را ارائه دهید.
بخشی از آمادگی علمی، تسلط به زبان انگلیسی در حدی است که برای شرکت در برنامه تحصیلی مورد نظر شما لازم است. اگر شما پذیرش مشروط دریافت کرده اید و یا برای ادامه تحصیل در رشته زبان انگلیسی به ایالات متحده می روید، بدیهی است که پیش شرط های مربوط به تسلط به زبان انگلیسی کمتر خواهد بود. بسیاری از کارمندان کنسولگری ها، به خوبی زبان های دیگر را می فهمند و به آنها تکلم می کنند، اما در صورت لزوم مترجم شفاهی در اختیار شما قرار خواهد گرفت—به خاطر داشته باشید که اگر بتوانید به زبان انگلیسی ارتباط برقرار کنید، به نفع شما خواهد بود. اگر برنامه دانشگاهی شما مستلزم تسلط به زبان انگلیسی باشد، کارمند کنسولگری به احتمال قوی مصاحبه رابه زبان انگلیسی برگزار خواهد کرد و ممکن است از شما بخواهد اطلاعاتی را به زبان انگلیسی بخوانید و بازگو کنید.
برای اثبات اینکه بودجه کافی برای تکمیل تحصیلات خود دارم، چه مدارکی را با خود بیاورم؟
باید ثابت کنید که شما، (یا اسپانسر یا بورس دهنده شما، اگر شخص دیگری هزینه شما را می پردازد) برای تأمین هزینه تحصیل شما در ایالات متحده پول کافی دارد. قاعده کار این است که شما باید با ارائه سند و مدرک ثابت کنید که کل بودجه لازم برای تأمین مخارج شما (اعم از شهریه تحصیلی، هزینه های زندگی، ایاب و ذهاب و سایر هزینه ها) برای سال اول موجود است، و بتوانید با ارائه مدارک کافی در خصوص بودجه هایی که از منابع قابل اطمینان انتظار می رود، به نحو منطقی توجیه کنید که چگونه می خواهید مابقی بودجه لازم برای اتمام برنامه تحصیلی خود را تأمین کنید. (متقاضیان ویزای M-1 باید مدارک لازم مبنی بر داشتن بودجه لازم برای کل دوره تحصیلات خود را ارائه دهند.)
شما یا اسپانسر شما باید فرم «تعهد پشتیبانی» (affidavit of support”) را به عنوان بخشی از روند درخواست ادامه تحصیل در دانشگاه مورد نظر تکمیل کنید. این فرم تضمین می کند طی مدت اقامت شما بودجه کافی برای رفع نیازهای شما موجود خواهد بود. باید این فرم را به همراه سایر اسناد بانکی تأیید شده به مصاحبه برای ویزای خود ببرید.
چنانچه اعضای خانواده خود را به ایالات متحده می برید، انتظار می رود از بودجه کافی برای رفع نیازهای آنها برخوردار باشید (به خاطر داشته باشید که بستگان دانشجویان نمی توانند به عنوان حقوق بگیر مشغول به کار شوند). اگر اعضای خانواده خود را در زادگاه خود ترک می کنید و خود برای ادمه تحصیل به ایالات متحده می روید، کارمند کنسولگری از شما خواهد پرسید طی مدتی که شما مشغول تحصیل هستید، چه کسی هزینه معاش خانواده تان را تأمین خواهد کرد.
معمولاً ضروری ترین اسناد و مدارک دیگر برای اثبات ادعای خود عبارتند از دفترچه های بانکی یا صورت حساب های مالی که حداقل سه ماه از داد و ستدها را نشان دهد؛ اطلاعاتی از بانک در خصوص مدت زمان افتتاح حساب و متوسط تراز آن؛ فرم های مالیاتی که نشان دهنده درآمد سالیانه باشد؛ شواهد و مدارک مربوط به سایر دارایی ها مانند مالکیت شرکت (مجوز شرکت)، ملک، سهام و غیره؛ و/یا اسناد و مدارکی که نشان دهد بورسیه به شما اعطا شده است.
چه نوع اسناد و مدارکی باید در بخش کنسولگری ارائه گردد که نشان دهد من بعد از اتمام تحصیلات خود در ایالات متحده به کشور زادگاه خود باز خواهم گشت؟
هر موردی کاملاً فردی است و شما باید به دقت فکر کنید که چگونه و از طریق چه تعهدی می توانید به بهترین وجه ممکن ثابت کنید که به کشور زادگاه خود باز خواهید گشت. برخی از اسناد و مدارکی که معمولاً مفید هستند عبارتند از اسنادی که ثابت می کنند شما یا خانواده بلافصل شما مشغول به کسب و کار ثابت و یا مالک خانه هستید؛ گواهی نامه های مؤسسات آموزشی داخل کشور؛ معرفی نامه از سوی یک مقام مسئول (مثلاً یک معلم) که مشارکت اجتماعی شما را نشان دهد؛ اسناد مالکیت زمین؛ گذرنامه منقضی شده که نشان دهد شما قبلاً هم به خارج از کشور سفر کرده و دوباره به میهن باز گشته اید؛ اسناد و مدارک خواهران و برادران که نشان دهد آنها هم قبلاً در خارج از کشور به تحصیل پرداخته اند و بعد به کشور باز گشته اند (گواهی نامه ها، مدارک تحصیلی، نامه هایی از کارفرمایان آنها، یا گذرنامه های فعلی آنها و غیره)؛ نامه ای از جانب کارفرمای فعلی شما مبنی بر این که تحصیلاتی که شما برای آن برنامه ریزی کرده اید برای آنها مفید خواهد بود؛ نامه ای از یک شرکت مبنی بر اینکه بعد از اتمام تحصیلات و بازگشت به میهن توسط آنها استخدام خواهید شد؛ و/یا نامه ای از یک شرکت مبنی بر اینکه بعد از بازگشت ممکن است شما را استخدام کنند و اینکه آنها نیاز به کارمندانی با تحصیلاتی دارند که شما در ایالات متحده دریافت خواهید نمود.
مصاحبه من چقدر طول خواهد کشید؟
زمان موجود برای کارمند کنسولگری برای مصاحبه با شما بسیار کوتاه خواهد بود (شاید یک الی سه دقیقه) زیرا حجم درخواست های ویزا که روزانه باید در کنسولگری ها ی ایالات متحده مورد رسیدگی قرار گیرد بسیار زیاد است. به لحاظ این محدودیت های زمانی، کارمند کنسولگری ممنون خواهد شد اگر اسناد و مدارک خود را خوب سازماندهی کنید و به سؤالات او پاسخ هایی مختصر و مفید دهید.
اگر دیر درخواست کرده باشم یا رسیدگی بیشتر از آنچه انتظار می رفت طول بکشد و من ویزای خود را به موقع دریافت نکنم چه اتفاقی خواهد افتد؟
اگر چنین موردی پیش آید، دو راه حل خواهید داشت. می توانید از دانشگاه خود درخواست کنید که نامه ای را فکس و در آن قید کنند که شما می توانید بعد از تاریخ مندرج در فرم I-20 خود در دانشگاه حضور یابید و آخرین مهلت را نیز ذکر کنند. راه حل دوم این است که از آنها درخواست کنید پذیرش شما را به ترم بعد موکول کنند.
چرا روند صدور ویزا برای برخی از افراد بیشتر از دیگران طول می کشد؟
متقاضیان دانشجو یا شرکت کنندگان در برنامۀ مبادله تشویق می شوند که از پیش برای روادیدهای خود تقاضا بدهند. دانشجویان به محض این که از نظر داشتن مدارک واجد صلاحیت باشند، می توانند به این کار اقدام کنند. اکثر تشریفات اداری در ظرف 60 روز بعد از مصاحبۀ مربوط به اخذ روادید طی می شود، ولی طول زمان ممکن است بر حسب وضع فرد در هر مورد تغییر کند. وزارت امور خارجه برای انجام به موقع تشریفات اداری روادیدهای دانشجویی با این هدف که دانشجویان بتوانند در برنامه های دانشگاهی حضوریابند، صرفنظر از تابعیت دانشجو اولویت قائل می شود و وزارت امور خارجه پیوسته برای بهبود مدت زمان تشریفات اداری در تلاش است.
اگر ویزای برای من صادر نشود، دوباره کی می توانم اقدام کنم؟
اگر بخواهید، می توانید بلافاصله مجدداً درخواست شرکت در مصاحبه دیگری نمایید. اما باید اطلاعات جدیدی که در زمان اولین مصاحبه خود به کارمند کنسول گری ارائه نکردید (یا مدارک کافی برای اثبات آن نداشتید) را داشته باشید. قبل از اقدام مجدد، سعی کنید بفهمید چرا بار اول برای شما ویزا صادر نشد. آیا فرم I-20 ازطرف یک مؤسسه آموزش عالی معتبر دارید؟ آیا می توانید ثابت کنید که بودجه کافی برای تحصیلات شما موجود است، و شما قصد دارید بعد از اتمام تحصیلات به کشور زادگاه خود باز گردید؟
سؤال و جواب راجع به پذیرش و ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی در ایالات متحده
با صفحات ما با موضوع «انتخاب دانشگاه های ایالات متحده و درخواست برای پذیرش در آنها» و آزمون ها، که پاسخ اکثر سؤالاتی که غالباً درباره این موضوع پرسیده می شود را ارائه می دهند، شروع کنید.
همچنین،برای کسب اطلاعات بیشترراجع به رشته های خاص مورد علاقه خود، ازبخش«رشته های تحصیلی» دیدن کنید.
در ذیل سایر سؤالات مربوط به پذیرش و ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی در ایالات متحده که ما به آنها پاسخ داده ایم ذکر شده است. ما مرتباً سؤال و جواب های جدیدی را به این وب سایت اضافه خواهیم نمود؛ بنابراین برای کسب اطلاعات بیشتر، باز هم از این صفحه دیدن کنید.
چنانچه سؤالی دارید که پاسخ آن در حال حاضر در وب سایت ما ارائه نشده است، لطفاً با ما مکاتبه کنید.
منظور از «تحصیلات بدون گرایش» چیست؟ «دانشگاه تحصیلات بدون گرایش» چه دانشگاهی است؟
دانشجویان مقطع کارشناسی در ایالات متحده به جای آنکه بلافاصله تخصص در رشته ویژه ای را دنبال کنند، به تحقیق و کاوش در حیطه های مختلف دانش می پردازند. انتظار می رود دانشجویان این مقطع از طریق دوره های آموزشی که پایه علمی محکم و استواری را در زمینه هنر، علوم اجتماعی و زبان ها، علوم پایه و ریاضیات فراهم می کنند، از بنیان علمی قوی و گسترده ای در زمینه «تحصیلات عمومی» یا اصطلاحاً «تحصیلات بدون گرایش» برخوردار شوند. این نوع تحصیلات در اکثر برنامه های آموزشی مقاطع کاردانی و کارشناسی ایالات متحده ارائه می گردد، نه فقط «دانشگاه های تحصیلات بدون گرایش».
مؤسسات آموزش عالی که خود را به عنوان دانشگاه های تحصیلات بدون گرایش معرفی می کنند عموماً تأکید زیادی روی آموزش در مقطع کاردانی و کارشناسی دارند. این گونه مؤسسات ممکن است کلاس های کوچکتر و پذیرش های گزینشی تری نسبت به سایر دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی داشته باشند، اما این مسئله از مؤسسه ای به مؤسسه دیگر متفاوت است—به جای تکیه بر طبقه بندی دانشگاه یا مؤسسه آموزش عالی مورد نظر، خود آن دانشگاه یا مؤسسه آموزش عالی را بررسی کنید.
انواع مختلف بورس های تحصیلی موجود برای دانشجویان مقاطع کاردانی و کارشناسی چیست؟
بورس های اعطایی بر اساس شایستگی علمی (که اغلب بورس های «شایستگی» نامیده می شوند) رایج ترین نوع بورس های موجود برای دانشجویان خارجی است. میزان نیاز مالی هم یک عامل تعیین کننده است و برخی از بورس های اعطایی در درجه نخست «مبتنی بر نیاز» هستند، گرچه تعیین دقیق نیازهای مالی دانشجویان ایرانی برای دانشگاه های ایالات متحده کاری بس دشوار است.
بورس های «استعداد» معمولاً به افرادی اعطا می شود که از توانمندی هایی در زمینه هنرهای تجسمی یا نمایشی برخوردار هستند. ممکن است لازم باشد گزیده ای از آثار یا یک نوار صوتی یا تصویری حاوی بخشی از اجرای خود را ارائه دهید و یا در یک آزمون هنر شرکت کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر، با دانشگاه مربوطه مشورت کنید.
سایر بورس های تحصیلی ممکن است بر اساس پیشگامی و مشارکت در فعالیت ها و خدمات اجتماعیگذشتهاعطاء گردد، یا ممکن است شما را ملزم کنند تعداد ساعات خاصی در جوامع محلی ایالات متحده خدمت کنید. در خصوص دانشجویان خارجی، این خدمت می تواند در قالب صحبت راجع به کشور خود برای گروه های مختلف جامعه یا دانشگاه باشد.
برخی از بورس های تحصیلی برای بانوان (یا، در موارد معدودتر برای آقایان)، دانشجویان خارجی یا شهروندان ایالات متحده، اعضای گروه های مذهبی یا نژادی خاص، یا سایر طبقات خاص مانند افراد دچار معلولیت رزرو می شود.
بورس های ورزشی معمولاً از طرف دانشگاه هایی اعطاء می شود که تیم های بسیار رقابتی در زمینه یک رشته ورزشی خاص دارند. برای برخورداری از این نوع بورس های آموزشی، غالباً باید بسیار مستعد و قادر به رقابت در سطح ملی باشید.
شنیده ام که حضور در دانشگاه های محلییا کامیونیتی کالج هاطی دو سال اول تحصیلات مقطع کارشناسی ارزان تر خواهد بود. لطف می کنید در این باره بیشتر توضیح دهید؟
بله، مؤسسات آموزشی دو ساله (یا اصطلاحاً «دانشگاه های محلی/ کامیونیتی کالج ها») معمولاً از دانشگاه های چهار ساله ارزان تر هستند، گرچه آنها به اندازه دانشگاه های چهار ساله کمک های مالی اعطا نمی کنند. همچنین دانشگاه های محلی معمولاً از امتیازات دیگری نیز برخوردار هستند، مانند: انعطاف پذیری بیشتر، روند پذیرش ساده تر، و هیئت علمی که منحصراً روی تدریس و خدمات پشتیبانی دانشجویی تأکید می کنند.
همان طور که از نامش پیدا است، دانشگاه های محلی از همان بدو تأسیس برای خدمت به جوامع محلی تشکیل شد، و اکثر دانشجویان آنها بومی هستند. گرچه از دانشجویان خارجی نیز استقبال می شود، عموماً هیچ گونه خوابگاه و فعالیت های دانشگاهی فوق برنامه ای در این دانشگاه ها وجود ندارد.
بسیاری از دانشجویان تحصیلات مقطع کارشناسی خود را در دانشگاه های محلی شروع می کنند و با مدرک کاردانی فارغ التحصیل می شوند. سپس واحدهای خود را به دانشگاه مقطع کارشناسی خود انتقال می دهند و دو سال پایانی مقطع کارشناسی را در آنجا به اتمام می رسانند.
همه مدارک دوساله قابل انتقال به مقطع کارشناسی نیستند. برخی از این مدارک، حرفه ای هستند و برای مهارت های محل کار طراحی شده اند، و لذا قابل انتقال به مقطع کارشناسی نیستند. اگر در صدد هستید که مدرک کارشناسی اخذ کنید، دقت کنید در برنامه آموزشی دو ساله ای شرکت کنید که واحدهای آن قابل انتقال به مقطع کارشناسی باشد.
توافق های انتقال/تطبیق واحد ویژه ای که بین دانشگاه های دو ساله و چهار ساله منعقد شده است در تضمین اینکه حداکثر واحدهای دوره کاردانی به دوره کارشناسی انتقال می یابد مفید هستند، لذا سعی کنید راجع به توافق هایی که ممکن است دانشگاه مورد نظر شما منعقد کرده باشد اطلاعاتی کسب کنید. برنامه ریزی تحصیلی می تواند کار پیچیده ای باشد، بنابراین سعی کنید زود با مشاور تحصیلی خود در دانشگاه دو ساله خود ملاقات کنید و نیز پیشاپیش برای دانشگاه های چهار ساله مورد علاقه خود برنامه ریزی نمایید.
برخی از روش هایی که می توانم قبل از ورود به ایالات متحده واحدهای درسی را کسب کنم چیست؟
دانشجویان مقطع کاردانی و کارشناسی ممکن است بتوانند واحدهایی را در ازای دوره های آموزشی بعد از مقطع متوسطه که قبلاً گذرانده اند و قابل تطبیق با واحدهای ارائه شده در در دانشگاه مورد نظر در ایالات متحده می باشد، کسب کنند. در این باره و نیز نحوه ارزیابی و تطبیق واحدها با دفاتر پذیرش فردی مشورت کنید.
هزاران مؤسسه آموزشی در ایالات متحده هستند که واحدهایی را به خاطر موفقیت در آزمون های ویژه، مانند «امتحانات بین المللی لیسانس»، «امتحانات IGCSE»، و «امتحانات تعیین سطح پیشرفته»، اعطاء می کنند. این که چه امتحانات و چه نمراتی لازم است از مؤسسه ای به مؤسسه دیگر متفاوت است. برای کسب اطلاعات بیشتر راجع به دو آزمون دیگری که در سطح گسترده ای قابل قبول و قابل دستیابی است، یعنی آزمون های CLEPو DSST، به این وب سایت مراجعه کنید
آموزش های پیشرفته بدون مدرک، کار، یا یا سایر تجربیات زندگی می تواند گاهی، گرچه در موارد معدودتر، برای اعطای واحد مد نظر قرار گیرد. باز هم، کلید آن این است که ثابت شود که دانش به دست آمده قابل مقایسه و تطبیق با واحدهای درسی است که توسط دانشگاه مورد نظر در ایالات متحده ارائه می شود. این کار ممکن است مستلزم «ارزیابی تجارب» باشد، که می تواند فرایندی نسبتاً پیچیده باشد و از دانشگاهی به دانشگاه دیگر متفاوت است. اگر از مقدار قابل توجهی تجربه کاری و زندگی برخوردار هستید که فکر می کنید اطلاق پذیر است، به احتمال زیاد تنها کاری که باید بکنید این است که در خصوص ارزیابی تجارب خود اقدام کنید؛ در آن صورت، از دانشگاه ها سؤال کنید که آیا چنین ارزیابی امکان پذیر است.
سیستم نمره گذاری ایران را چگونه می توان با سیستم آمریکا مقایسه نمود؟
نمرات درایران که در مقیاس امتیازی بین 1-4 داده می شوند، عموماً با مقیاس امتیازی آمریکا مساوی تلقی می شوند. برای مقیاس امتیازی 1-20، نمره 17 معمولاً مساوی A متوسط برآورد می شود، (که در بالاترین سطح مقیاس نمره گذاری در آمریکا قرار دارد). هنگام ترجمه ریز نمرات ، برای تطبیق با مقیاس نمره گذاری درآمریکا، نمرات را تغییر ندهید و بگذارید که آنها به صورت اصل خود باشند. دفاتر پذیرش در آمریکا، خود به ارزیابی نمرات خواهند پرداخت و یا شما را به یک شرکت ارزیابی اعتبارنامه ارجاع خواهند داد.
اعتبارنامه های تحصیلی من باید به چه صورت به دانشگاههای آمریکا عرضه شود؟
اگر امکان پذیر است، ار دانشگاه خود در ایران درخواست کنید تا ریز نمرات تان را ( اصل و یا فتو کپی های تایید شده را در پاکت تمبر دار و مهر خورده) مستقیماً به دانشگاهی که در آمریکا مد نظر دارید، ارسال نماید. ترجمه های انگلیسی را ارسال نمایید، اما اطمینان کسب کنید که اصل را به فارسی نیز ارسال کنید.
همچنین، فتو کپی هر گونه مدرک دانشگاهی/ دیپلم را ارسال کنید.
من از اکثر دانشجویان مسن تر هستم. آیا هنوز صلاحیت ورود به دانشگاه در آمریکا را دارم؟
طبق قوانین آمریکا، دانشگاهها حق تبعیض بر مبنای سن را ندارند. از شما درخواست خواهد شد تا تاریخ تولد خود را در فرمهای مختلف درج نمایید، اما این امر صرفاً به دلیل شناسایی است و جزئی از روند پذیرش محسوب نمی شود. در تصمیمات مربوط به پذیرش، سن شما در نظر گرفته نخواهد شد
كارشناسي ارشد
تهیه رزومه یا تاریخچه مختصری از زندگی
اکثر اوقات دانشجویان فارغ التحصیل هنگام درخواست ورود به دوره ها نیاز به ارائه رزومه و یا تاریخچه مختصری (CV) از زندگی شان دارند. با وجود اینکه بطور معمول از رزومه برای جستجوی شغل استفاده میشود، اکنون برخی از دانشگاههای تحصیلات تکمیلی (فوق لیسانس) به عنوان بخشی از روند ارائه درخواست، به آن نیاز دارند. همچنین طی برخی از مصاحبه ها جهت اخذ ویزا، ارائه رزومه و یا تاریخچه مختصری از زندگی درخواست میشود.
هر گاه از شما درخواست شود که تجربیات تحصیلی خود را نشان دهید، بصورت معمول از عبارت CV استفاده خواهد شد. بر خلاف رزومه ها که معمولاً 1 تا 2 صفحه هستند، CV ها بطور معمول 2 تا 4 صفحه هستند و شامل جزییاتی در ارتباط با آنچه بچاپ رسانده اید، فعالیتهای پژوهشی و سایر موارد مشابه هستند. همزمان با CV ، ممکن است نیاز به ارائه مدارکی مانند انشاء خلاصه شده، بیانیه ای در ارتباط با علاقمندی های پژوهشی تان، و یا بیانه ای در ارتباط با علاقمندی های تدریسی تان، داشته باشید.
رزومه ها معمولاً بر تجربه کاری تان تمرکز دارند و اکثر اوقات توسط دانشگاههای بازرگانی و دوره های تخصصی دیگر درخواست میشوند. به شرایط درخواستنامه تان توجه نمایید و ببینید که چه مواردی بیشتر با سابقه شما هماهنگی دارند که بتوانید آنرا ارسال نمایید.
مدرک سریع و آسان می خواهید؟ مواظب باشید
یک ضرب المثل قدیمی هست که می گوید: «اگر چیزی به حدی خوشایند به نظر برسد که شاید واقعی نباشد، به احتمال زیاد واقعی نیست.» گرفتن یک مدرک و گفتن اینکه شما با پرداخت چند صد دلار و ظرف سی روز، بدون متحمل شدن هیچ تلاش و زحمتی، مدرک Ph.D. میگیرید شاید عالی به نظر برسد —اما چنین مدرکی یک تکه کاغذ بی ارزش است که ممکن است به قیمت از دست دادن شغلتان تمام شود.
کلیه مؤسسات آمریکایی اعطاء کننده مدرک که شما در صدد ادامه تحصیل در آنها هستید باید توسط یک سازمان تأیید کننده که از طرف شورای تأیید تحصیلات تکمیلی (CHEA ) و/یا وزارت آموزش ایالات متحده به رسمیت شناخته شده است تأیید شده باشند. می توانید یک پایگاه داده ای رایگان و قابل جستجو که حاوی فهرستی از کلیه مؤسسات دارای تأییدیه به رسمیت شناخته شده است را در اینجا پیدا کنید
(شاید بهتر باشد با وزارت آموزش، سازمان های مجوز دهنده، و غیره کشوری که می خواهید در آن مشغول به کار شوید، در خصوص سایر شرایط اضافی که ممکن است برای به رسمیت شناختن مدرک داشته باشند مشورت کنید.)
هیچ جایگزینی برای تأییدیه به رسمیت شناخته شده توسط CHEA / وزارت آموزش ایالات متحده قبول نکنید. واژه های «به ثبت رسیده»، «دارای فعالیت قانونی»، «تأیید شده»، «تأیید شده ایالتی»، «مجاز»، «ثبت شده»، یا «عضو» یکسان و برای تضمین حداقل کیفیت آموزشی کافی نیست. «تأیید» شدن توسط سازمانی که از طرف CHEA یا وزارت آموزش ایالات متحده به رسمیت شناخته نشده است ممکن است کاملاً پوچ و بی معنی از آب درآید.
به یک وب سایت قشنگ، آگهی گمراه کننده، یا فروشندگان چرب زبان اعتماد نکنید. تعداد مؤسسات اعطاء کننده مدرک قانونی که تأیید نشده اند بسیار اندک است. دانشگاه های جعلی که در ازای خلاصه ای از تجارب زندگی، بررسی رزومه، قبولی در یک آزمون یا ارائه یک مقاله تحقیقاتی، یا حتی به سادگی در ازای پرداخت مبلغی از طریق کارت اعتباری…. به اصطلاح «مدرک» می دهند زیاد هستند، چرا که اداره چنین «کارخانه صدور مدرکی»، اگر تقلب آمیز و توأم با کلاهبرداری باشد، کسب و کاری است بس سود آور و پر درآمد.
مقامات مسئول به نحو روز افزونی نه تنها با این ارائه دهندگان مدارک جعلی بلکه با افرادی که مدارک آنها را می خرند برخورد قانونی می کنند. استفاده از مدارک تأیید نشده اینک در ده ایالت از ایالات متحده و نیز در بسیاری از حوزه های قضایی خارج از ایالات متحده غیر قانونی و جرم محسوب می شود —و هر ساله به تعداد این ایالت ها و حوزه های قضایی اضافه می شود. دانشگاه های واقعی و کارفرمایان محتاط مدارک صادره توسط کارخانه های صدور مدرک را نمی پذیرند. گرچه ممکن است چنین مدرکی در آغاز پذیرفته شود، خطر بر ملا شدن حقیقت و جریمه شدن، اخراج شدن، یا تحت پیگرد قرار گرفتن، دارنده چنین مدرکی را در تمام دوران زندگی او تهدید می کند.
حتماً یکی از بیش از 4000 دانشگاه و مؤسسه آموزش عالی آمریکایی را انتخاب کنید که توسط سازمان های به رسمیت شناخته شده از طرف CHEA و/یا وزارت آموزش ایالات متحده تأیید شده باشند.
سوال و پاسخ راجع به پذیرش و ادامهٔ تحصیل در سطح تکمیلی
آیین نگارش انشاء شرح حال اهداف
تهیه رزومه یا تاریخچه مختصری از زندگی
توصیه نامه ها
سوال و پاسخ راجع به پذیرش و ادامهٔ تحصیل در سطح تکمیلی
لینکهایی جهت کسب اطلاعات بیشتر در ارتباط با تحصیلات و پذیرش درمقطع تحصیلات تکمیلی در ایالات متحده
نزدیک شدن آخرین مهلت ها !
با صفحات ما با موضوع «انتخاب دانشگاه های ایالات متحده و درخواست برای پذیرش در آنها» و آزمون ها شروع کنید ، که پاسخ اکثر سؤالاتی که غالباً درباره این موضوع پرسیده می شود را ارائه می دهند.
همچنین، برای کسب اطلاعات بیشتر راجع به سایر شرایط لازمی که ممکن است برای برنامه های تحصیلات تکمیلی وجود داشته باشد، از بخش «رشته های تحصیلی» دیدن کنید.
در ذیل سایر سؤالات مربوط به پذیرش و ادامه تحصیل در مقطع تحصیلات تکمیلی در ایالات متحده که ما به آنها پاسخ داده ایم ذکر شده است. هر ماه، کلیه سؤالاتی که درباره این موضوع مطرح و به آنها پاسخ داده می شود را به این وب سایت اضافه خواهیم نمود؛ بنابراین برای کسب اطلاعات بیشتر، باز هم از این صفحه دیدن کنید.
چنانچه سؤالی دارید که پاسخ آن در حال حاضر در وب سایت ما ارائه نشده است، لطفاً با ما مکاتبه کنید.
چگونه بفهمم که کدام یک از دانشگاه های ایالات متحده در رشته تخصصی من قوی هستند؟
با صرف وقت و حوصله کافی تحقیق کنید ببینید کدام یک از دانشگاه ها برنامه ها واساتیدی دارند که در رشته تخصصی مورد نظر شما قوی هستند. وب سایت های گروه های درسی غالباً اطلاعات دقیق و مفیدی در این زمینه ارائه می دهد و می توانید با بررسی اینکه چه کسانی در کنفرانس های تخصصی شرکت می کنند، چه کسانی در نشریات تخصصی مقاله می نویسند و مواردی از این دست، راجع به پیشگامان صاحب نام آن رشته تحقیق کنید. با اساتید و گروه های درسی دانشگاهی که در صدد ادامه تحصیل در آن هستید ارتباط برقرار کنید. به عنوان مثال، می توانید ایمیلی را برای اساتید مربوطه ارسال کنید و ضمن معرفی خود، اهداف و توانمندی های خود را به اختصار شرح دهید
آیا قبل از آنکه عملاً در خصوص درخواست برای پذیرش اقدام کنم، باید با اساتید مربوطه تماس بگیرم؟
بله، قطعاً. از این که مستقیماً با اساتید تماس بگیرید خجالت نکشید؛ آنها از علاقه شما به کارشان لذت خواهند برد. راجع به پیشینه، نقاط قوت و برنامه های خود با آنها بحث و گفتگو کنید. دیدگاه های آنها را بپرسید و سؤال کنید که در حال حاضر مشغول چه کاری هستند. مؤدب باشید، و از زیاده خواهی پرهیز کنید، اما اجازه دهید بدانند شما فردی هستید که ارزش کار ایشان را می فهمید و کسی هستید که آنها ممکن است از کار کردن با او لذت ببرند. برای آنکه آنها از شما در خصوص پذیرش و تأمین بودجه تحصیلات حمایت کنند، باید بدانند که شما چه کسی هستید. هرچه ارتباط مثبت تری برقرار کنید، نتیجه بهتری خواهید گرفت
«بیانیه اهداف» چیست؟
بیانیه اهداف، مقاله ای کوتاه است که دانشکده ها و مؤسسات تحصیلات تکمیلی معمولاً از متقاضیان پذیرش می خواهند. برخی از دانشگاه ها خط مشی های ویژه ای را برای نوشتن چنین مقالاتی ارائه می دهند، اما برنامه های تحصیلات تکمیلی عموماً به جزئیاتی راجع به رشته تخصصی مورد نظر شما، اهداف شغلی و تجربه مرتبط با آن علاقمند هستند و می خواهند بدانند برنامه تحصیلی مورد نظر شما چگونه می تواند نیازهای علمی آموزشی خاص شما را برآورده سازد. توجه داشته باشید که بیانیه اهداف خود را بر اساس دانش و اطلاعات کافی درباره نقاط قوت و مزایای برنامه تحصیلی مورد نظر و به نحوی بنویسید که آن نقاط قوت با اهداف شما همخوانی داشته باشد
آیا باید درخواست خود را برای دایره پذیرش دانشگاه ارسال کنم یا گروهی که می خواهم در آن به ادامه تحصیل بپردازم؟
دستورالعمل های دانشگاهی که می خواهید در آن پذیرفته شوید را بررسی کنید— ممکن است لازم باشد اطلاعات را برای ریاست دایره پذیرش تحصیلات تکمیلی دانشگاه، گروهی که می خواهید در آن پذیرفته شوید، یا هر دو ارسال کنید. غالباً دانشگاه ها یک تقاضانامه عمومی دارند که کلیه متقاضیان مقطع تحصیلات تکمیلی ملزم به تکمیل آن هستند و یک فرم اختصاصی که مختص گروه آموزشی مربوطه است. اما این مسئله از دانشگاهی به دانشگاه دیگر و حتی از رشته ای به رشته دیگر متفاوت است.
انواع مختلف کمک های دانشگاهی برای دانشجویان مقطع تحصیلات تکمیلی کدام است؟
ممکن است چندین نوع کمک به دانشجویان مقطع تحصیلات تکمیلی اعطا شود و یا در قالب یک بسته کمک ارائه گردد. بورس ها و کمک هزینه های تحصیلی برای تأمین هزینه تحصیل یا پروژه های دانشگاهی ویژه اعطا می گردد. این گونه کمک ها معمولاً هیچ گونه تعهد یا التزامی را برای دانشجویان ذینفع در بر ندارد. با گروه مربوطه تماس بگیرید و بررسی کنید که آیا چنین کمک هایی طی سال های آتی اعطاء خواهد شد یا خیر—زیرا منابع بودجه گروه ها ممکن است به صورت سال به سال باشد.
نوع دیگر کمک ها اعطای مقام دستیاری است که مسئولیت های کاری را برای دانشجویان ذینفع در بر دارد، مسئولیت هایی نظیر تدریس به دانشجویان مقاطع کاردانی و کارشناسی، ارائه کمک در کلاس های آزمایشگاهی، کمک به اساتید در اجرای پروژه های تحقیقاتی، یا انجام کارهای مدیریتی، رایانه ای، یا سایر کارها در دایره پذیرش یا سایر دوایر دانشگاه. برای دستیاری در امر تدریس به طور اخص، برخورداری از مهارت های قوی گفت و شنود به زبان انگلیسی ضروری است و داشتن تجربه تدریس امتیاز خوبی محسوب می شود. قبل از آنکه واجد شرایط دستیاری در امر تدریس شناخته شوید، شاید لازم باشد یک ترم یا یک سال صبر کنید تا اساتید شما را بشناسند و با نحوه عملکرد شما در تحصیلات خودتان آشنا شوند.
من در رشته ای که می خواهم تحصیلات تکمیلی خود را در آن انجام دهم تجارب زیادی دارم. آیا این امر به من کمک خواهد کرد که دوره تحصیلی ام را زودتر به اتمام برسانم؟
کار کردن قبل از حضور در یک برنامه تحصیلی یک امتیاز در روند درخواست برای پذیرش محسوب می شود، البته مشروط به اینکه کار شما با برنامه های تحصیلی تان مرتبط باشد، به ویژه در خصوص برنامه های تحصیلی با جهت گیری حرفه ای خاص، و حتی ممکن است یکی از پیش شرط های لازم برای پذیرش محسوب گردد. اگر از قبل چندین سال سابقه کار داشته باشید (معمولاً پنج سال به بالا)، بررسی کنید ببینید آیا برنامه کارشناسی ارشد «ضمن خدمت» شامل حال شما نمی شود. این گونه برنامه ها در برخی از رشته ها مانند مدیریت بازرگانی، آموزش، امور بین الملل و مدیریت دولتی متداول است، و در بسیاری از موارد می توان مقطع کارشناسی ارشد این رشته ها را به جای دو سال، طی یک سال به اتمام رساند—بدیهی است که به این ترتیب، به میزان قابل توجهی در هزینه های آموزشی صرفه جویی خواهد شداز من خواسته شده است که در مصاحبه
مربوط به پذیرش در مقطع تحصیلات تکمیلی شرکت کنم؟ باید انتظار چه سؤالاتی را داشته باشم؟
معمولاً مصاحبه ها به گونه ای برنامه ریزی می شوند که بیست الی سی دقیقه بیشتر طول بکشند، اما گاهی ممکن است چهل دقیقه یا حتی یک ساعت هم ادامه یابند. مصاحبه کننده معمولاً یکی از اساتید بخش آموزشی مورد نظر شما است. معمولاً، ابتدا مصاحبه کننده سؤالاتی را می پرسد و در پایان مصاحبه به شما اجازه می دهد سؤالات خود را مطرح کنید. بهتر است از قبل یکی دو سؤال راجع به برنامه یا مؤسسه آموزشی آماده کنید. به هرحال، بخش از متقاضیان توقع دارد مطالب منتشر شده راجع به برنامه تحصیلی را به دقت مطالعه و بررسی کرده باشند. به قول یکی از وب سایت های مربوط به مصاحبه های زمان پذیرش—«هیچ وقت راجع به مطالبی که در صفحه اول بروشورها درج شده اند سؤال نپرسید.» اگر فکر می کنید که سؤال های شما چندان مناسب نیستند، بهتر است آنها را نپرسید. معمولاً سؤال ها چالش انگیز نیستند، بلکه یافتن فرصت های مناسب برای ارائه دیگاه های خود به طور کامل چالش انگیز است. خلاصه ای از توانمندی ها و نقاط قوت خود را به نحوی قانع کننده ارائه دهید. اطلاعاتی که در مقاله «بیانیه اهداف» یا رزومه خود ارائه داده اید را به یاد آورید. توضیح دهید چه گام مثبتی می توانید در جهت پیشرفت رشته تحصیلی مورد نظر بردارید (که می تواند در قالب تشریک اطلاعات حاصل از تجربه کاری، مشارکت فعالانه در فعالیت های اجتماعی، یا سایر جنبه های زندگی باشد). شاید بهتر باشد خلاصه ای از دستاوردها و موفقیت های خود، مانند نمره آزمون TOEFL (اگر بالا باشد) را ارائه دهید؛ اما سعی کنید این گونه اطلاعات حتی الامکان مختصر و مفید باشد (زیرا مصاحبه کننده از قبل با اصول اولیه آشنا است). اگر پاسخی داشته باشید که می دانید غیر منتظره خواهد بود، یا راجع به وضعیتی غیر عادی بحث و گفتگو کنید، به سختی می توان پیش بینی کرد که چه تأثیری خواهد داشت، مثبت یا منفی. هر دو نتیجه امکان پذیر است—تنها کاری که می توانید انجام دهید این است که پاسخ های خود را به دقت بررسی و درمورد آنها تأمل کنید و امیدوار باشید که مصاحبه کننده صداقت، رک بودن و استقلال اندیشه شما را تحسین نماید. در ذیل برخی از سؤالاتی که احتمال دارد از شما پرسیده شود به همراه پیشنهاداتی راجع به نحوه پاسخگویی به آنها قید شده است. باز هم تکرار می کنیم، لازم نیست این توصیه ها و دستورالعمل ها را دقیقاً دنبال کنید— صداقت در توصیف وضعیت منحصر به فرد خود از همه مهم تر است. در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟ شغل خود و نحوه ارتباط آن با رشته تحصیلی مورد نظر را شرح دهید. چنانچه شغل فعلی شما ارتباط خاصی با برنامه های دانشگاهی شما ندارد، روی فعالیت های فوق برنامه مرتبط با رشته تحصیلی مورد نظر تکیه کنید. اگر آنچه می گویید علاقه مصاحبه کننده را جذب کند، ممکن است بخش عمده ای از بقیه مصاحبه بر آنچه گفته اید مبتنی باشد. این می تواند از رسمی بودن مصاحبه بکاهد، و به این ترتیب شما بتوانید آنچه انجام داده ایی را به نحو طبیعی تری شرح دهید. بزرگترین چالش در رشته تحصیلی شما (در کشور شما) چیست؟ فکر می کنید مشکلات ریشه ای در رشته انتخابی شما چیست؟ یا فکر می کنید ضعیف ترین نکته در رویکردهای فعلی نسبت به مشکلات چیست؟ این موارد را از قبل بررسی کنید و دیدگاه هایی مبتنی بر اطلاعاتی موثق ارائه دهید. اگر بتوانید راه حلی را از خود ارائه دهید، بسیار خوب خواهد بود. شاید چنین مشکلاتی به آنچه شما به عنوان چالش شخصی در رشته خود می بینید (که جداگانه راجع به آن از شما سؤال خواهد شد) مربوط باشد—همچنین چالش های شخصی تان را برای خودتان مشخص کنید و حتماً در مصاحبه راجع به آنها بحث نمایید.
چه موقع می توانم انتظار داشته باشم که از دانشگاهی که برای پذیرش در آن درخواست داده ام پاسخی دریافت کنم و مراحل بعدی چیست؟
بسیاری از دانشگاه ها تا ماه مارس یا آوریل در خصوص پذیرش ها تصمیم گیری نمی کنند. دانشگاه تا زمانی که کلیه مدارک لازم از قبیل نمرات آزمون های مختلف (که باید توسط مؤسسه مسئول برگزاری آزمون ارسال شود) را دریافت نکند، در خصوص درخواست پذیرش شما اقدام نخواهد کرد. درخواست پذیرش در دانشگاه هایی که پذیرش تجدید شونده دارند شاید به شما کمک کند که پاسخ سریع تری دریافت کنید، اما باز هم باید صبر کنید تا روند درخواست شما تکمیل شود و بعد مورد رسیدگی قرار گیرد. به محض اینکه از دانشگاه های مختلفی که برای پذیرش در آنها درخواست داده بودید (حتماً برای بیش از یک دانشگاه درخواست پذیرش دهید) پاسخی دریافت کردید، یکی از دانشگاه هایی که با پذیرش شما موافقت کرده اند را انتخاب کنید و نامه ای مبنی بر تأیید پذیرش خود در آن دانشگاه برای آنها ارسال کنید.. دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی علاوه بر ارائه پیشنهاد پذیرش رسمی، فرم I-20 را هم در اختیار پذیرفته شدگان قرار می دهند. این فرم اخذ ویزا F-1 یا «دانشجویی» را امکان پذیر می سازد. (دانشجویانی که هزینه آنها توسط دولت ایالات متحده یا سایر برنامه های تبادل دانشجو تأمین می گردد، به جای این فرم، فرم IAP-66 را دریافت می کنند که دانشجو را قادر می سازد که یک ویزای J-1 یا «مدعو تبادلی» دریافت کند.) شما باید هنگام درخواست برای ویزا، فرم ارائه شده را به همراه نامه پذیرش، کارنامه های تحصیلی، و اسناد مالی خود به همراه داشته باشید. برای سایر دانشگاه هایی که برای پذیرش در آنها درخواست داده بودید نامه ای مبنی بر عدم حضور در آنها بنویسید و I-20 های استفاده نشده را به پیوست نامه خود برای آنها ارسال کنید. برخی از دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی قبل از ثبت نام تقاضای سپرده پولی می کنند. در آن صورت، بررسی کنید که آیا سپرده مزبور قابل برگشت است، به ویژه اگر ویزای ایالات متحده برای شما صادر نگردد. در صورت لزوم، خوابگاه را هم رزرو کنید. همچنین فرم های بهداشت و سلامت معمولاً باید قبل از ثبت نام تکمیل شود، که این امر خود مستلزم ارائه گواهی های واکسیناسیون و معاینات پزشکی است.
سیستم نمره گذاری ایران را چگونه می توان با سیستم آمریکا مقایسه نمود؟
نمرات درایران که در مقیاس امتیازی بین 1-4 داده می شوند، عموماً با مقیاس امتیازی آمریکا مساوی تلقی می شوند. برای مقیاس امتیازی 1-20 ، نمره 17 معمولاً مساوی A متوسط برآورد می شود، (که در بالاترین سطح مقیاس نمره گذاری در آمریکا قرار دارد). هنگام ترجمه ریز نمرات ، برای تطبیق با مقیاس نمره گذاری درآمریکا، نمرات را تغییر ندهید و بگذارید که آنها به صورت اصل خود باشند. دفاتر پذیرش در آمریکا، خود به ارزیابی نمرات خواهند پرداخت و یا شما را به یک شرکت ارزیابی اعتبارنامه ارجاع خواهند داد.
اعتبارنامه های تحصیلی من باید به چه صورت به دانشگاههای آمریکا عرضه شود؟
اگر امکان پذیر است، ار دانشگاه خود در ایران درخواست کنید تا ریز نمرات تان را ( اصل و یا فتو کپی های تایید شده را در پاکت تمبر دار و مهر خورده) مستقیماً به دانشگاهی که در آمریکا مد نظر دارید، ارسال نماید. ترجمه های انگلیسی را ارسال نمایید، اما اطمینان کسب کنید که اصل را به فارسی نیز ارسال کنید.
همچنین، فتو کپی هر گونه مدرک دانشگاهی/ دیپلم را ارسال کنید.
من از اکثر دانشجویان مسن تر هستم. آیا هنوز صلاحیت ورود به دانشگاه در آمریکا را دارم؟
طبق قوانین آمریکا، دانشگاهها حق تبعیض بر مبنای سن را ندارند. از شما درخواست خواهد شد تا تاریخ تولد خود را در فرمهای مختلف درج نمایید، اما این امر صرفاً به دلیل شناسایی است و جزئی از روند پذیرش محسوب نمی شود. در تصمیمات مربوط به پذیرش، سن شما در نظر گرفته نخواهد شد.
مدرک تحصیلات دانشگاهی من در دسترس نیست زیرا من خدمت زیر پرچم را هنوز به اتمام نرسانده ام. چه کار باید کرد؟
اگر به دلیل ناتمام بودن خدمت زیرپرچم، مدرک دانشگاهی خود را در دست ندارید، اکثر دانشگاهها یک نامه رسمی دال بر اینکه به محض تکمیل خدمت زیر پرچم، مدرک دانشگاهی به شما اعطاء خواهد شد را قبول خواهند کرد.
هنگام ارسال ایمیل به دانشگاه مقطع تکمیلی مورد نظرم، تا چه حد باید مواظب باشم و نوشتاری رسمی داشته باشم؟
ایمیلی که به دانشگاه ارسال می کنید باید ازهمان قوانین دستوری، علائم نقطه گذاری، نوشتن با حروف درشت و کیفیت محتوی برخوردار باشد که یک نامه “عادی” که که برای ارسال چاپ و امضاء می کنید. این ایمیل ممکن است اولین نگاه بخش تحصیلات تکمیلی به شما، به عنوان دانشجو باشد، بنا براین شما باید با انگلیسی نوشتاری
واضح و مختصر، آنها را تحت تاثیرقراردهید.
به خاطر داشته باشید که حرف اول جملات را با حروف درشت بنویسید، و در آخر هر جمله نقطه ، علامت سوال و یا علامت مناسب دیگری را بگذارید. از املاء و دستور زبان صحیح استفاده نمایید و برخوردی حرفه ای داشته باشید. این ریسک را نگیرید که کارمندان بخش پذیرش، تحصیلات، هوشمندی و میزان بلوغ شما را مورد پرسش قرار دهند.
