یکی از مناطق فعال آتشفشانی در جهان پارک ملی مورن ترویس پیتونز در جزیره دومینیکا در دریای کارائیب می باشد. در این محدوده که تقریبا ۷۰۰۰ هکتار وسعت دارد پنج آتشفشان، ده ها چشمه آب گرم و دودخان (دهانه های آتشفشانی که از آن بخار و گازهای داغ خارج می شود.) و یک دریاچه جوشان بسیار بزرگ و شناخته شده وجود دارد.

دریاچه جوشان دومنیکا در واقع یک دودخان است که سطح آن را آب فرا گرفته است. و از یک حفره در پوسته زمین تشکیل شده است. آب این دریاچه خاکستری- آبی است و دمای آن در حدود ۹۰ درجه سانتیگراد می باشد. این آب با بخارها و گازهای داغی که از گدازه های موجود در  زیر زمین بیرون می آید گرم می شود و سطح دریاچه را معمولا با ابری از بخار احاطه می کند. دریاچه حدود ۷۶ متر طول دارد و از این جهت دومین دریاچه داغ بزرگ جهان بعد از دریاچه «فراینگ پن» در دره وایمانگو در نیوزیلند می باشد.
این دریاچه در سال ۱۸۷۵ توسط ۲ مرد انگلیسی که در آن حولی به فعالیت مشغول بئدند کشف شد و پس از آن یک گیاه شناس و یکی از کاشفان آن مامور به بررسی این پدیده طبیعی زیبا شدند. آن ها دمای آب را اندازه گرفتند و دمای آن را در نزدیکی لبه های دریاچه بین ۸۲ تا ۹۲ درجه تخمین زدند، اما اندازه گیری دمای مرکز دریاچه امکان پذیر نبود. آن ها تخمین زدند این دریاچه ۶۰ متر یا بیشتر عمق داشته باشد.

آب این دریاچه به وسیله بارندگی ها و دو جریان آب کوچک به این منطقه جریان دارند تامین می شود. آب دریاچه به سبب روان بودن روی گدازه ها دمای در حدود نقطه جوش دارد. سطح آب دریاچه و هم چنین فعالیت آن نوسان دارد و کم و زیاد می شود. پس از یک فوران در سال ۱۸۸۰ دریاچه تقریبا ناپدید شده بود و به جای آن یک چشمه آب گرم و بخار ایجاد شده بود. یکی از چشمگیرترین نوسان های این دریاچه در سال های ۲۰۰۴-۲۰۰۵ بود که عمق آن به ۱۰ متر کاهش یافت و روز بعد دوباره به حالت عادی برگشت.