این مکان ها را قبل از محو شدن حتما ببینید +عکس

سفر کردن به چین و راه رفتن روی دیوار بزرگ چین یا زیرآبی رفتن در بزرگ ترین سد آبسنگی استرالیا از جمله مواردی است که دوستداران طبیعت و میراث های جهانی رویای آن را در سر دارند. متاسفانه برخی از بزرگ ترین میراث های جهانی یونسکو در خطر از بین رفتن هستند.

دیوار بزرگ – چین
Great Wall, China

دیوار بزرگ چین برای محافظت از مردم و فرهنگ چین ساخته شده است. این دیوار حدود 7242 کیلومتر طول دارد و حدود 2 هزار سال طول کشیده تا ساخته شود. یونسکو این اثر باستانی را «شاهکار مطلق» نامیده است زیرا ساختار عالی و شخصیت منحصر به فردی دارد. اما عالی بودن آن به این معنا نیست که پس از این همه سال بنای تخریب نگذارد و به تدریج به سوی نابودی پیش نرود. این دیوار عظیم نیز زیر فشار دنیای مدرن در شرف تخریب قرار دارد.
دیوار بزرگ چین در نتیجه فرسایش و عدم رسیدگی در حال خراب شدن است و قسمت هایی از آن که بیشتر در معرض دید بازدیدکننده ها قرار دارند، بیشتر دچار فرسودگی شده اند. دیوارهایی که دو هزار سال دوام داشته اند در ده سال گذشته دچار ریزش شده و از بین رفته اند مجله خبری مهاجریست به شما پیشنهاد میکند تا فرصت باقیست برای دیدار از این سازه باشکوه اقدام نمایید.

اگر عکس های هوایی ممفیس و گورستان آن را دیده باشید، شاید باور نکنید قاهره و سه هرم آن و مجسمه ابولهول تا چه اندازه به یکدیگر نزدیک هستند. سایت های مشهور ممفیس جزو عجایب هفت گانه جهان هستند. اکنون هتل ها و فروشگاه های بسیاری اطراف این آثار باستانی را فراگرفته اند و همچون صد سال پیش نیست که در وسط بیابان بی آب و علف باشد.
در دهه 1990 میلادی، طرحی برای ساخت بزرگراه در مسیر این آثار ارائه شد که به دلیل آسیب رساندن به این سایت ها، اجرایی نشد. اما فوران چشمه های آب، جمعیت مردم و غارتگران همچنان ساختمان های باستانی این گورها و اهرام ممفیس را تهدید می کنند.

Rio Platano Biosphere Reserve، یکی از آخرین جنگل های گرمسیری در آمریکای مرکزی است که تاکنون باقی مانده است و پرتره ای از انبوهی و نعمت است. مناظر کوهستانی بسیار زیبا و حیات وحش این جنگل که شامل 39 پستاندار و حدود 400 گونه مختلف پرندگان است از جمله جاذبه های آن هستند. فرهنگ مردم از گذشته تا کنون  یکی از مهم ترین نقش ها را در زیست موجودات کره زمین ایفا کرده است و این مساله را در جنگل های هندوراس هم می توان به خوبی حس کرد. این جنگل نه تنها محل زندگی مایاها و شامل Ciudad Blanca است، بلکه بیش از دو هزار نفر نیز که سنت و فرهنگ قدیمی خود را حفظ کرده اند همچنان در آنجا زندگی می کنند.
این جنگل بکر و دست نخورده با مساحت 1216000 هکتار در معرض خطرات جدی قرار دارد. به طوری که در سال 2011 میلادی، دولت هندوراس از یونسکو درخواست کرد این سایت را در فهرست میراث های در معرض تهدادتی همچون چوب‌بری غیر قانونی، شکار غیر قانونی، شکار غیرقابل کنترل حیوانات وحشی، بریدن و سوزاندن گیاهان جنگلی و یافت گونه های عجیب قرار دارد.

* پارك‌ ملى‌ اورگليد، از 34 سال پیش که در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت در معرض تهدید و خطر قرار دارد. گونه های مختلف جانوری این پارک همچون پلنگ سیاه فلوریدا و گاو دریایی (مناتی) در معرض انقراض قرار دارند. در ضمن، این پارک بزرگ ترین اکوسیستم درختان چندل در نیم کره غربی است.
اکوسیستم آبی این پارک در معرض خطر قرار دارد. سال ها خشکسالی، آب بندها و ساخت و سازهای گسترده در این منطقه باعث کاهش 60 درصدی جریان آب شده است و نیمی از تالاب های این پارک ملی را از بین برده است. آلودگی که در نتیجه فضولات کشاورزی ریخته می شوند نیز باعث از بین رفتن بسیاری از موجودات آبزی شده اند.

شهر پترا یکی از پر رونق ترین بازارهای تجارت کندر، مر و ادویه است و گردشگران بسیاری از سراسر دنیا برای فرهنگ مردم و زیبایی های این شهر به آن سفر می کنند. خرابه های شهر با آجرهای قرمز رنگ، گورستان، معابد، کلیسا ها و آمفی تئاتر به سبک معماری رومی مواردی هستند که گردشگران بسیاری را به سمت خود می کشانند.
ماسه‌سنگ های قرمز با اینکه بسیار زیبا هستند اما خیلی زود هم فرسوده و ساییده می شوند و از بین می روند. تعداد زیاد گردشگران در ده سال گذشته که از 65 هزار نفر در سال 1986 میلادی به یک میلیون نفر در سال 2010 رسیده بود نیز در خرابی این سایت جهانی یونسکو بی تاثیر نبوده است. جای پای انسان ها و سم حیواناتی همچون شتر و الاغ هایی که توریست ها کرایه می کنند باعث از بین رفتن کنده کاری ها و طرح های زیبای ساختمان های قرمز رنگ می شوند.
این شهر زیر انگشتان میلیون ها نفر در حال ناپدید شدن است و نسل های آینده احتمالا نتواند زیبایی این منطقه را به خوبی درک کنند.

جزایر گالاپاگوس بیشتر برای زندگی حیوانات خود شهرت دارد. از جمله آنها باید به ایگوانا و لاک پشت های فوق العاده بزرگ اشاره کرد. این جزایر مقصد اصلی گردشگران دوستدار حیوانات است. اما حضور ما انسان ها این منظره زیبا را از بین برده است: در طول پیشینه کوتاه زندگی بشر در جزایر گالاپاگوس حدود 5 درصد از انواع حیوانات این منطقه از بین رفته و منقرض شده اند.

پارک باستانی آنکور با مساحت 96 هزار هکتار تنها بخشی از پایتخت بسیار بزرگ و باستانی کامبوج است. مشهورترین بخش این پارک، معبد آنکور است که بزرگ ترین بنای مذهبی و باستانی دنیا نیز به شمار می رود که از سالیان دور تاکنون باقی مانده است.
آنکور در سال 2004 میلادی پس از تاراج و کنده کاری چپاول گران از فهرست میراث جهانی به لیست خطر وارد شد. در ضمن، افزایش تعداد بازدیدکننده ها – از صفر بازدیدکننده در دهه های 70 و 80 میلادی تا640 هزار نفر در سه ماه نخست سال 2012 میلادی – نیز باعث تخریب و از بین رفتن ساختمان معبد شد. ماسه‌سنگ های نرم و پله های این آثار باستانی زیر پای هزاران بازدیدکننده در حال فرسایش و از بین رفتن هستند. البته در برخی قسمت های آن از پله های چوبی استفاده شده است تا بافت اصلی ساختمان بیش از این آسیب نبیند.

این بزرگ ترین اکوسیستم صخره های مرجانی در جهان است و بیش از 400 نوع مرجان، 1500 گونه مختلف از ماهیان و 4 هزار نوع نرم‌تن در این مکان زندگی می کنند. سد آبسنگی کبیر سالانه گردشگرانی بسیاری را از سراسر جهان به سمت استرالیا می کشاند. اما تغییر شرایط آب و هوایی منطقه باعث تهدید این اکوسیستم زیبا شده است.
هر چه دمای اقیانوس بیشتر و آب هر روز اسیدی تر می شود، سد آبسنگی کبیر نیز مورد گندزدایی های بیشتر قرار می گیرد و در نتیجه آن مرجان ها سفید می شوند و می میرند.

سال 2011 میلادی، یکصدمین سالگرد کشف ماکو پیکو بود. در قرن اخیر، خرابه های قوم اینکاها به یکی از مشهورترین مکان های باستانی و گردشگری دنیا تبدیل شد. سفر برای تماشای «شهر گمشده» به لطف خطوط قطار و  سرویس های حمل و نقل برای گردشگران بسیار ساده تر شد. این شهر گمشده بسیار دورافتاده است و در بالای جنگل کوه های آند پرو قرار دارد اما با این همه از خطر گردشگران زیاد دور نیست.
این سایت در معرض فرسایش زیاد قرار دارد. در سال گذشته میلادی، افزایش تعداد گردشگران زیاد شد و یونسکو اعهلام کرد باید اطراف این سایت حایلی ساخته شود تا کمتر دچار آسیب های مدنی شود.