موسیقی در چین باستان به ندرت هنری مستقل شناخته شده بود و همواره با تشریفات دینی و نمایشی همراهی داشته است. بر اساس روایات چینی، موسیقی نیز از ابتکارات “فوشی” خان افسانه ای است . در زندگی چینی ها، از همان نخست رقص و موسیقی همراه با آیین های مختلف ( به منظور باروری زمین – پیروزی در جنگ – پیشگیری بیماری و سایر بحران ها ) نقشی اساسی و مهم ایفا کرده است، به طوری که اکثر فرمانروایان چینی این نوع فعالیت ها را برای هماهنگ ساختن کشور خویش ضروری می‌دانستند.
در قرن هشتم پیش از میلاد معابدی در کشور چین وجود داشت که به همین منظور ساخته شده بود . در چین 5000 سال پیش “فوشی” امپراتور چین موسیقی چینی را تدوین کرد . تنوع فرهنگ موسیقی چین طی تاریخ طولانی اش تاثیری عظیم بر مناطق اطراف خود گذاشته است – به خصوص در سنت موسیقایی آسیای شرقی نقشی مهم ایفا کرده است – به طوری که امروزه تاثیر فرهنگ موسیقی چین (ملت هان) را می‌توان در کشورهای خاور دور مشاهده کرد .
از دیرباز سه نوع موسیقی در چین وجود داشته، موسیقی مردمی، که مخصوص جشن ها و مراسم مردمی‌بوده است. موسیقی درباری، که به امپراتوران اختصاص داشته و موسیقی مذهبی، که برای تشریفات و مراسم مذهبی به کار برده می‌شده است .
و اما موسیقی چین ویژگی خاص خود را دارد و کمتر می شود آن را با موسیقی های دیگر نقاط دنیا نزدیک کرد. البته شباهت در سازها کمابیش وجود دارد. به طور مثال ساز “گوجن” شباهت زیادی به ساز “قانون” دارد.
اما نکته مهم در باره علاقه مندان موسیقی سنتی چین این است که بیشتر نوازنده ها، خواننده ها و رقصنده های گروه های مختلف، از نیروهای بسیار جوان هستند، و این نکته بسیار جالبی است که با وجود رواج گسترده موسیقی غربی، هنوز هستند جوانان و نوجوانانی که علاقه مند به نواختن سازهای بسیار سنتی با شکل و ترکیب های عجیب هستند! نکته مهم دیگر این است که آن ها بسیار زیبا و کاملا حرفه ای از عهده کار بر می آیند و این نکته بسیار مهم در زنده نگه داشتن موسیقی این کشور است.