نابر اظهارت اخیر آقای جیسون کنی, وزیر امور مهاجرت و شهروندی کانادا, کانادا هیچ برنامه ای برای افزایش سقف پذیرش مهاجران در سال 2013 ندارد. اما حزب نیودموکرات کانادا عقیده ای مخالف با این موضوع دارد و اظهار کرده است که لازم سقف پذیرش 40 درصد افزایش یابد. یعنی رقمی معادل با 350,000 هزار نفر. اما جالب اینجاست که 90 درصد از شهروندان کانادایی نیز با افزایش سقف مهاجرت کاملا مخالف هستند.
سوال اینجاست که آیا این 90 درصد می دانند که مهاجرت چه تاثیر بر تداوم رشد جمعیت کانادا و بخصوص شهرهای متوسط آن دارد یا خیر.
تحقیقات نشان می دهد که بیشتر مهاجرینی که وارد کانادا می شوند در کلان شهرهای چون تورنتو, ونکوور و مونترال و یا نهایتا در مناطق اطراف این شهرها به زندگی می پردازند. اما در چند سال اخیر مشاهده می شود که تغییراتی در این وضعیت به وجود آمده است. به گونه ای که مهاجران با ساکن شدن در شهرهای متوسط کانادا باعث رشد جمعیت این شهرها شده اند. دلیل شکل گیری چنین موضوعی ایجاد برنامه های مهاجرتی مختص استانی است. از سال 2002 تا 2006 سرشماری های جمعیتی نشان دهنده این موضوع بوده است که هر ساله از هر 10,000 نفر جمعیت تورنتو, تنها 206 نفر از مهاجران بوده اند. اما از 2007 تا 2011 این رقم با 19 درصد کاهش به 159 نفر رسیده است.
تورنتو و ونکوور هنوز هم در راس شهرهای مهاجرپذیر هستند. اما به طور کلی دچار کاهش جمعیت مهاجرین شده اند. حال می بایستی نگاهی بیاندازیم به سرشماری های بدست آمده از شهرهای متوسط کانادا.
سرشماری های بدست آمده از شهر مونکتون نشان می دهد, در سالهای 1997 تا 2001 در هر 10,000 نفر تنها 8.8 نفر از جمعیت این شهر, مهاجر بوده اند. اما از سال 2007 تا 2011 این رقم به 37.5 نفر افزایش یافته است. یعنی نزدیک به 324 درصد رشد نسبت به سالهای 2002 تا 2006. آقای کنی نیز برای تشویق این امر دفتر اداره مهاجرت واقع در این شهر را تعطیل کردند. اما باید ذکر شود که این رشد تنها مربوط به مونکتون نیست. شهرهای دیگر نیز رشد چشمگیری داشته اند. برای مثال ساسکاتون 188 درصد, رجینا 206 درصد و سنت جان نیز 165 درصد رشد داشته است. علاوه بر این موارد نیز شارلوت تان و فردریکتون نیز اگرچه در لیست سرشماری ها نبوده اند اما دارای سریعترین میزان رشد جمعیت مهاجرتی هستند. در سالهای 2010 و 2011 نیز میزان رشد جمعیت مهاجرین کانادا حدودا 240,000 نفر بوده است.
اظهارات اخیر حاکی از آن بوده است که انتاریو تلاش می کند تا میزان مهاجرپذیری خود را همانند دوره قدیم خود یعنی سال های 2004 تا 2006 نماید. چرا که با این کار می تواند رشد جمعیتی و اقتصادی خود را بهینه سازد. سرشماری های شهرهای تورنتو, ویندزور, اتاوا, همیلتون, گوئلف, کینگستون, سنت کاترین, نیاگارا, اشاوا, برنتفورد و پیتربورگ نیز نشان دهنده این است که سهم بسیار ناچیزی از مهاجران مربوط به این شهرها می شود. بنابراین اگر انتاریو میزان مهاجرپذیری خود را افزایش دهد, سایر شهرهای متوسط دیگر کانادا دچار مشکل خواهند شد.
در همین خصوص اگر هم دولت فدرال به ثابت نگه داشتن سقف مهاجرپذیری خود ادامه دهد, بنابراین شهرهای متوسط کانادا می بایستی متحمل مشکلات به وجود آمده از این تصمیم گردند.
