اولین مکان:
“جنگل حرا”
حرا از ويژگيهاي اكوسيستم جزيره قشم است كه در مناطق پراكنده اي از تنگه هرمز به سمت خاور و اقيانوس هند و سواحل درياي عمان و همچنين در اطراف بندر لافت و شمال جزيره قشم تا بندر خمير ديده مي شود و مساحتي حدود ۵۶۰۰ هكتار روي آب نيلگون خليج فارس را سبز پوش كرده است . برگ درخچه هاي حرا را براي تغذيه دام و چهار پايان مورد استفاده قرار مي دهند نام علمي حرا بنام دانشمند بزرگ ايراني ابوعلي سينا نام گذاري شده است .درختان حرا آب شور دريا را شيرين نموده و آز آن تغذيه مي كنند بلندي درختچه هاي حرا گاهي به ۴ متر و قطر تنه آنها تا۳۰ سانتيمتر مي رسد و داراي برگهاي بيضوي شكل و كشيده اي مي باشند جنگل حرا بطور دائم در معرض جزر و مد منظم آب دريا قراردارد بطوريكه در زمان جزر درختان و بستر لجني آنها از آب بيرون آمده و بصورت جزايري پراكنده نمايان مي شود ودراين موقع مد تمامي جنگل زير آب رفته ناپديد مي شود .اصولا اين درختچه ها در جايي مي رويند كه در مواقع مد دريا به زير آب برود و در نقاط مرتفع تري كمتر اثري از اين گونه گياهان مشاهده مي شود .عمق آب در مناطق تحت پوشش حرا كه در اصطلاح خور مي نامند از ۳ متر تجاوز نمي كند جنگل حرا بدليل مساعد بودن شرايط اكولوژيكي زيستگاه بسيار زياد پرندگان مهاجر است .
دومین مکان:
“غار نمکدان”است.
پيش‌از اين غار نمکدان”سدام” در سرزمين‌هاى اشغالى فلسطين با طول پنج هزار و ۶۸۵ متر به عنوان نخستين غار نمکى طويل جهان معرفى شده بود.
به گفته ناصر اسدى، کارشناس زمنى‌شناسى شيراز، بخش اعظم جزيره هرمز که بر خلاف جزيره قشم، محدود است از گنبد نمکى تشکيل شده است.
سن اين نمک‌ها به دوره پيش از کامبرين رسيده و بيش از ۵۷۰ ميليون سال دارند.
اما خود گنبدهاى نمکى و ظهور آنها در اين منطقه پديده‌هاى جديد و جوان‌تر هستند، به طورى که برخى از اين غارها حدود ۶ هزار سال سن دارند.
چگونگى شکل‌گيرى نمک‌هاى غار
در گذشته نمک‌ها به صورت يک لايه بودند که به مرور زمان برآمده شده و تحت اثر خاصيت شناورى که دارد با توجه به آن که وزن حجمى آنها از وزن سنگهاى اطراف، آن کمتر است، آنها را کنار مى‌زند و به سمت بالا حرکت مى‌کند.
اين نمک‌ها در مسير خود يکسرى از سنگهاى بسيار قديمى را از چند کيلومتر زيرزمين به سمت روى زمين مى‌آورد و مى‌تواند اطلاعات بسيار مفيدى را از گذشته زمين شناسى به زمين‌شناسان ارايه کند.
غارها و گنبدهاى نمکى موجود در جزاير قشم و هرمز علاوه بر اين که از جمله پديده‌هاى منحصر به فرد در علم زمين‌شناسى محسوب مى‌شوند، يکى از ثروت‌هاى ملى کشور است و به تمامى نسل‌ها تعلق دارد و بايد مورد حفاظت قرار گيرند.
سومین مکان:
“غار خربس”است.
به فاصله ۱۰ کیلومتر از شهر قشم غارهای خربس برسینه کوهی مشرف به دریا و دشتی میانکاسه قرار گرفته است . خربس از غارهای دریایی است که بر اثر گرداب و تخلیه ماسه ها از حفره سنگها به وجود آمده است . عمر غار بسیار طولانی است . اما در دوره های پیش از اسلام با افزودن بر وسعت غار بر بخش های تالار و دهلیزهای انشعابی به احتمال زیاد از آن برای پناهگاه کودکان ، زنان و سالخوردگان به هنگام یورش دشمن استفاده می شده . دشت میانکاسه خربس دارای گورهای کهن نیز هست .
چهارمین مکان:
“آبگیر قشم”
از قدیم با ساختن سد در تنگه ها آب های شیرین فصل بارانی را جمع آوری و به تدریج به مصرف شرب و کشت می رسانده اند.از سدهای دیدنی و تاریخی قشم یکی سد پی پشت است.در مدخل تنگه ، تاسیسات تقسیم آب آن که حداقل از دوره ساسانی است و هنوز هم در عمل شیوه ای محسوب می شود به چشم می خورد . در سالهای اخیر در پشت سد ماهی کپور ریخته اند که تکثیر هم شده و گاه مردم به ماهیگیری در آن می پردازند.دیگر آبگیر دیدنی جزیره قشم سد گوران است در کنار روستایی به همین نام ، کارشناسان میراث فرهنگی تاکید دارند که پر و پی اولیه سد از دوره هخامنشی و قسمت بالا و تاج آن از دوره ساسانی است . روستای گوران از روستای کهن قشم به شمار می رود.
پنجمین مکان:
“انجیر(معروف)معابد”قشم است.
از رستنى هاى شگفت انگيز مناطق حاره، مخصوصا جزاير خليج فارس،درخت هميشه سبز لور است که تاجى بسيار بزرگ با ريشه هاى هوايى متعدد دارد و ميوه رسيده نارنجى رنگ آن مطبوع و خوراکى است. يکى از زيباترين اين درختان در روستاى تم سنيتى منطقه توريان قرار دارد و در نزديکى آن بقعه اى ديدنى با طرح معمارى کهن به نام زيارت پير واقع شده است.
