باغ فین و چشمه سلیمانیه کاشان

باغ تاريخي فين و چشمه سلیمانیه
وجه تسميه باغ فين يا باغ شاه
باغ شاه نه به اين جهت كه باغ مخصوص شاه خاصي بوده بلكه كلمه شاه به معني بزرگ است به خاطر اينكه وسعت باغ بسيار زياد بوده حتي بيشتر ازاندازه كنوني ، به باغ شاه معروف شده است . كلمه فين هم به سه نقل قول ريشه يابي شده است :
1. كلمه فين معرب پين است و پين يك لغت فارسي باستان است به معني پايانه ، چون اين منطقه پايان شهر بوده به آن پين مي گفته اند .
2. اقوام كاسپين كه از فلات سيبري به فلات مركزي آمدند درواقع 2 قوم بودند كاس ها و پين ها ، كه پين ها در همين منطقه ساكن شدند و كاس ها در كاشان .
3. كلمه فين كه از كلمه فينه گرفته شده كه فينه كلاه هايي بوده كه مردم اين ناحيه بر سر مي گذاشتند .
قدمت
قدمت اوليه باغ را به زمان اردشير بابكان نسبت مي دهند اما (1200 )سال پيش براي اولين بار در تاريخ از باغ ذكر شده است و اين تاريخ به زماني بر مي گردد كه يعقوب ليث صفاري در سال 265 ه.ق همراه با لشكر عرب از بيابان هاي مركزي ايران عبور كردند و در كمال تعجب در ناحيه اي كويري به چشمه و باغ برخورد مي كنند . اما قدمت بناهاي باغ و كلاً باغ آرايي به زمان صفويه بر مي گردد . اولين بناي باغ حمام كوچك يا حمام خدمه كه به دستور شاه اسماعيل صفوي به عنوان يك كار عام المنفعه براي عموم مردم ساخته شده. دومين بنا، بناي سر در هشتي ورودي است كه در سال 1004 ه.ق به دستور شاه عباس صفوي ساخته شد. كه اين بناي 2 طبقه كاربري دوگانه داشته است. یکی محل استراحت نگهبانان كه از برج هاي اطراف باغ و از روي ديوار قطور به اين اتاق ها براي استراحت مي رفتند و دیگری در آن زمان كه شاهان براي تفرّج به باغ مي آمدند در قسمتي كه الان خيابان است ميدان چوگان بوده و حرمسرا در قسمت سر در مي نشستند و بازي چوگان شاهي را تماشا مي كردند، اتاق هاي طرفين هشتي ورودي هم غورخانه بوده يعني محل ذخيره و نگهداري اسلحه. كانال آجري يا جعفري جلوي هشتي ورودي هم قبلاً باز بوده و به عنوان يك راه كالسكه رو، كه در زمان قاجار معماري حجاب دار مرسوم مي شود و راه به اين شكل بسته مي شود تا وقتي كسي وارد هشتي ورودي مي شود به كل محيط باغ احاطه نداشته باشد مثل توري كه روي صورت خانم ها قرار مي گيرد.
مساحت باغ
حدود 33700 متر مي باشد نزديك به دو هكتار و نيم.
چشمه و سيستم آبرساني
مهمترين ويژگي باغ سيستم آبرساني و باغ آرايي منحصر به فرد آن است. آب باغ از چشمه اي تامين مي شود به نام سليمانيه كه هفت هزار سال قدمت دارد. آب چشمه داراي ويژگي هايي است كه برخي مانند يهودي ها آن را معجزه حضرت سليمان مي دانند كه البته اين قضيه قابل اثبات نيست . از ويژگي هاي آب يكي ميزان آن است كه اصلاً بستگي به بارندگي ساليانه و فصل پرباران و كم باران ندارد و دبي آب هميشه ثابت است حتي در سال هاي خشك سالي اين ميزان تغيير نمي كند . دبي آب حدود 360 ليتر در ثانيه است . دومين ويژگي آب دماي آن است كه در طول سال ثابت و روي 25 درجه است . در زمستان كه محيط سرد است آب گرم به نظر مي رسد و در تابستان كه محيط گرم است آب خنك به نظر مي رسد .
طراح سيستم آب رساني
طراح سيستم ، رياضي دان معروف قرن دهم و عصر صفوي ، غياث الدين جمشيد كاشاني است . ايشان دويست سال قبل از پاسكال از قانون اختلاف سطح استفاده كرده و از شيب طبيعي زمين بهره جسته است . اما در مورد فواره ها : زير تمام جوي ها و دور تمام حوض ها در عمق يك متري زمين لوله هايي تعبيه شده به اسم تنبوشه كه اين لوله ها از جنس سفال بوده كه از يك طرف به حوض هاي اصلي متصلند و طرف ديگر آن در انتهاي جوي مسدود است . آب از يك طرف وارد مي شود و چون انتهاي لوله مسدود است آب از فواره ها خارج مي شود . چون سطح زمين شيب دارد براي اينكه فشار تقسيم شود قطر لوله را متفاوت ساخته اند . ابتداي لوله از انتهاي آن قطورتر است به اين ترتيب فشار تقسيم مي شود و آب به يك ميزان از فواره خارج مي شود.
درختان باغ فضاي سبز باغ و كلاً ترتيب قرار گرفتن باغچه ها به سبك چهار باغ است. اكثريت درختان باغ سرو است كه اين سرو ها شبيه سرو ناز شيراز است. اين درختان به آب و هواي اين ناحيه خو گرفته اند و در جاهاي ديگر به اين اندازه رشد نمي كنند. قديميترين درختان باغ حدود 500 سال عمر دارند كه در كنار كوشك قاجار قرار گرفته اند كه اهالي اين منطقة آن ها را سرو ليلي و مجنون مي نامند. درختان ديگري مثل انجير، بِهْ و توت و غيره نيز در باغ وجود دارد.
سنگفرش باغ از زمان صفويه است كه طرح شمسه در آن اجرا شده است.
بخشهاي مختلف بنا
الف) كوشك صفوي
اين بنا در سال 1016 به دستور شاه عباس و به همت آقا خضر نهاوندي حاكم وقت كاشان ساخته شده است. اين عمارت قبلاً 4 طبقه بوده كه دو طبقه فوقاني كه به شكل كلاه فرنگي بوده در زلزله سال 1192 ويران شده كه در زمان باز سازي طبقه سوم ساخته نشده. ارتفاع كنوني ساختمان 14 متر است. مصالح ساختمان شامل سنگ لاشه كه در پِيِ ساختمان استفاده شده و ديواره ها از خشت خام است. در قسمت ورودي نقاشي هاي كمرنگي ديده مي شود كه اين نقاشي ها به اتفاق نقاشي هاي داخل ساختمان اثر رضا مصور كاشي است كه وقتي شاه عباس نمونه كارهاي ايشان را در باغ ديد اين شخص را به اصفهان برد كه به نقاشي هاي عالي قاپو و چهل ستون را در اصفهان انجام داد و درآنجا به رضا عباسي معروف شد . كه اين نقاشي ها در زمان زلزله و حمله افاغنه (1135 ه. ق ) آسيب ديد كه در دوره قاجار روي نقاشي ها را با گچ پوشاندند كه براي نمونه قسمتي از آن از زير گچ خارج شده . سقف آن به شكل دولايه بوده كه بين دولايه را هوا پوشانده سنگ مرمرهايي كه در ازاره ها استفاده شده از همان زمان صفويه است . كه اين سنگ ها هنر سنگ تراشان آن زمان را ثابت مي كند كه با وسايل ابتدايي سنگ ها را به اين شكل سيقل داده اند . كف ساختمان نيز از سنگ مرمر بوده كه در زمان نايب حسين به غارت رفته است .
از اين ساختمان در جشن ها و مراسم استفاده مي شده . از طبقه بالا خانم ها استفاده مي كردند و از طبقه پايين آقايان . و اما تعريف كوشك ؛ كوشك عمارتي است كه در وسط باغ قرار مي گيرد و از هر طرف به فضاي باز مي رسد ، كه از لحاظ تزئينات يك مرتبه از كاخ پايين تر است .
به اين ساختمان شترگلو هم گفته مي شود به اين جهت كه حفره وسط حوض در عمق حدود دومتري زمين لوله اي داد از جنس سفال و شبيه گردن شتر يا S انگليسي كه اين حالت لوله باعث مي شود آب با فشار بالا بيايد و چنين به نظر برسد كه وسط حوض چشمه وجود دارد .
سكه هايي كه داخل آب انداخته مي شود بيشتر براي تفريح و سرگرمي است . بعضي نيز معتقدند كه اگر سكه شان داخل حفره برود آرزويشان برآورده مي شود. كه اين از عقيده هاي خرافي است. اما فلسفه سكه انداختن در آب به آيين ميترا در مذهب زرتشت بر مي گردد كه چون آن ها آب را مظهر پاكي مي دانستند يك قسمت مال شان را به الهه آب مي بخشيدند و معتقد بودند مال شان بركت پيدا مي كند. كه در ايتاليا و روسيه هم چنين رسمي وجود دارد. اما دليل اينكه در باغ حوض ها، فواره ها و آب نماها ايجاد شده: 1- ايجاد آرامش ؛ چرا كه نگاه كردن داخل آب به انسان آرامش مي دهد. 2- براي خنك كردن هوا در فصل تابستان. 3- موسيقي آب كه به انسان آرامش مي دهد به ويژه در قسمت هاي غير مسكوني.
ب) حوض دوازده فواره
كه در زمان محمد شاه قاجار و همزمان با حوض جوش و اتاق شاه نشين ساخته شده است.
ج) حياط خلوت كريم خاني
اين قسمت كه از داخل باغ قابل مشاهده نيست به دستور كريم خان زند و به همت آقا سليم آراني حاكم كاشان ساخته شده كه شامل يك حياط كوچك و اتاق هاي پنج دري و پس اتاق هاي ساده مي باشد. سال ساخت آن 1176 ه. ق بوده است.
د) حوض جوش
به اعتقاد مهندسين داخلي و خارجي اين حوض و عملكردي كه داشته شاهكار هنر آبرساني است كف حوض قبلاً از كاشي بوده. مثل قالي هاي كاشان كه ترنج و محراب دارند. طراح سيستم دقيقاً مشخص نيست ولي به نظر مي رسد معمار اين حوض از همان طرح هاي غياث الدين جمشيد استفاده كرده باشد.
كلاً 160 حفره در حوض وجود دارد كه هر حفره به منزله يك گل از قالي بوده و به اين شكل عمل مي كرده كه اگر اولين حفره فواره بوده ، دومين حفره آب را مكش مي كرده است . 80 حفره فواره و 80 حفره مكش آب را انجام مي داده . چون ورود و خروج آب يكسان بوده آب از لب حوض سرريز نمي شده است . روي لعاب كاشيها از طلا استفاده شده ( كاشي هاي زرين فام كار خاندان ابي طاهر )
چون آب جيوه دارد وقتي نور خورشيد به آب مي تابيده نور هفت رنگي در فضا ساطع مي شد كه وقتي اين نور به شيشه هاي رنگي اتاق شاه نشين برخورد مي كرد رقص نور زيبايي در فضاي اتاق به وجود مي آمد و در شب هاي مهتابي آب حالت آينه پيدا مي كرد .
اين كاشي ها تا اوايل دوره رضا شاه در حوض نصب بودند تا اينكه باغ توسط نايبي ها تصرف شد . نايب حسين اين كاشي ها را به باغ خصوصي خود به نام باغ سردار منتقل كرد و چون معماران اين دوره نتوانستند سيستم پيچيده اي را كه در اين حوض تعبيه شده در آن باغ بسازند تعدادي از كاشي ها در همان باغ از بين رفت و بقيه آن به قيمت پاييني به موزه لوور پاريس فروخته شد ، كه امروزه قابل قيمت گذاري نيست . اين حوض در ابعاد طلايي ساخته شده يعني بهترين شكل ترسيم مستطيل .
بعد از نايبي ها انگليسي ها براي بازسازي حوض به باغ آمدند كه البته نتوانستند كاري براي آن انجام دهند . حدود 20 سال پيش هم استاد پيرنيا كه استاد معماري ايران بود براي بازسازي حوض اقدام كرد و يك گوشه از حوض را خراب نمود و متوجه شد زير هر يك از حفره ها لوله اي سفالي به عمق يك متر پايين رفته كه يا به منبع ورودي آب متصل است يا به قسمت خلاء. محاسباتي كه در لوله هاي زير انجام شده و اندازه قطر آن ها آنقدر پيچيده بود كه استاد پيرنيا ترجيح داد سيستم را دستكاري نكند چون اگر اين كار را مي كرد نمي توانست با آن محاسبات حوض را بازسازي كند.
ه) اتاق شاه نشين
به دستور محمد شاه قاجار در سال 1256 ه. ق ساخته شده است. اتاق هاي طرفين آن اتاق هاي گوشواره يا خدمه است. كه خدمه براي احترامي كه به شخص شاه قائل بودند تشريفات را از درهاي جانبي انجام مي دادند و هيچ گاه از در اصلي وارد نمي شدند. در اتاق به شكل پنج دري و اُرسي ساخته شده. يعني در به حالت كشويي باز و بسته مي شود. گل ميخ هايي كه روي در به كار رفته هم براي تزئين است هم براي اينكه چوب را تلخ كند و موريانه در را نخورد. در اين دَرْ از هنر گره چيني استفاده شده يعني در آن از ميخ يا چسب به كار رفته بلكه تكه هاي چوب به شكل پازل مثبت و منفي جا داده شده اند. رنگ شيشه ها از چند جهت اهميت دارد. علاوه بر رقص نور طبيعي در روز و شب كه قبلاً ذكر شد. از لحاظ روان شناسي رنگ قرمز اشتها آور است و رنگ آبي و سبز آرامش بخش است. تركيب اين رنگ ها با رنگ زرد يك حشره كش طبيعي است. به اين شكل كه در طول شب هاي تابستان كه در اتاق چراغ روشن مي شده نور كه به شيشه هاي رنگي مي خورده طيف رنگي ايجاد مي كرد كه باعث مي شد حشرات به آن جذب شوند وقتي حشرات به مركز نور نزديك مي شدند به خاطر تعدد رنگ ها و چون چشم حشرات مركب است ديدشان مختل مي شد ، درواقع كور مي شدند و داخل آب مي افتادند .
كانالهاي جعفري هم در ازاره ها براي اين است كه هوا پشت ديواره اصلي جريان پيدا كند و ديگر نم حوض ساختمان را خراب نمي كند .
بعد از شاه نشين و در كنار كوشك قاجار چايخانه است كه قبلاً چشمه زنانه نام داشته كه در اين قسمت تمام آب ورودي تقسيم مي شود يعني آن يك سوم آب چشمه كه وارد باغ مي شود در اين قسمت دوباره سه شاخه مي شود كه يكي از زير حوض كوشك قاجار خارج مي شود ، يكي از زير حوض جوشن و يكي از زير حوض كوشك صفوي كه بقيه جوي ها و فواره ها از اين سه حوض تغذيه مي شوند .
و) كوشك قاجار يا شترگلوي فتح علي شاهي
سال ساخت آن 1226 ه . ق به دستور فتح علي شاه مي باشد . ساختمان شامل بادگيركه در جلوي بادگير شاه نشين و قسمت وسط و قبل از حوض محل انجام تشريفات بوده است در فضاهاي باز اطراف كوشك اتاق هاي خدمه قرار دارد كه دريچه هاي منتهي به اين اتاق ها به اتفاق حوض كه جهت آن به طرف ساختمان است و بادگير فضاي ساختمان را براي تابستان هاي گرم كاشان دلچسب و خنك مي كرده . نقاشي هايي كه در سقف قرار دارد ، اصل آن كار صنيع الملك غفاري عموي كمال الملك است كه چون بعد از مرگ اميركبير تا سال 52 شمسي از باغ حفاظت نشده نقاشي ها در اثر نم و رطوبت و يا عوامل انساني از بين رفته. بعد ها عكس اين نقاشي ها در آلبوم يك جهانگرد فرانسوي پيدا شده كه طي چند سال اخير اين نقاشي ها زير نظر استاد مطيفي فر در حال باز سازي است. قسمت هاي كم رنگ نقاشي در حاشيه ها و پايين تر از قسمت سقف اصل هستند. موضوع نقاشي ها در قسمت بالاي حوض بزم هاي شاهانه، نقش شكارگاه، اتفاقاتي كه در همين باغ افتاده و قصه هاي قراني است. دور تا دور ايوان نيز نقش 18 عدد از پسران ارشد فتح علي شاه نقاشي شده كه تصوير ميرزا ملك شاه از بقيه واضح تر است.
پايين عكس شاه زاده ها شعري است اثر خاوري در مدح فتح علي شاه كه خطاط آن اشعار محمد تقي حسيني از خاندان كلهر مي باشد. در آخرين مصرع كتيبه اي وجود دارد كه تاريخ اتمام تزئينات بنا است كه مجموع حروف ابجد بيت آخر 1226 مي شود. سيستم شترگلو در اين ساختمان نيز اجرا شده است با اين تفاوت كه قطر لوله بيشتر است در نتيجه آب با فشار كمتري از حفره وسط حوض خارج مي شود. ماهي هاي درون آب ماهي قزل آلا و ماهي قناتي است. كه از ماهي هاي قناتي در گذشته براي درمان يرقان استفاده مي شده است. بعد از اين بنا درختان 500 ساله است كه توضيح آن در ابتدا آمد.
ز) حمام ها
1- حمام سلطنتي كه به دستور فتح علي شاه در سال 1226 ه. ق ساخته شده مخصوص استفاده خانواده دربار بوده و هر وقت شاهان قاجار براي تفرج به باغ مي آمدند از اين حمام استفاده مي كردند و حمام كوچك كه براي استفاده خدمه بوده و در ايامي از هفته براي عموم مردم استفاده مي شده است .
درِ حمام نسبت به كلاه هايي كه قديم استفاده مي شده كوتاه است كه دليل آن همان فلسفه احترام به زمين است . قسمت هاي مختلف حمام شامل : 1- رختكن 2- راه فرعي به حمام براي رساندن وسايل به افراد داخل حمام 3- سربينه 4- صحن اصلي حمام كه صحن اصلي خود شامل : 1- شاه نشين 2- حوض آب گرم 3- حوض آب نيمه گرم 4- حوض آب سرد كه مي توان ادعا كرد كه سناهاي امروزي به تقليد از همين حمام هاي سنتي ساخته شده است . در صحن اصلي خزينه و اتاق هاي حجامت نيز قرار دارد . و اما سيستم گرمايش حمام ؛ آب حمام به وسيله تون گرم مي شده كه تون در وسط خزينه قرار دارد به صورت حفره اي كه از پايين به فضاي بيرون راه دارد شخصي كه به او تون تاپ مي گفتند هيزم را زير تون مي ريزد و روشن مي كند . روي تون در كف خزينه يك ورقه مسي قرار دارد كه دور ورقه را با ملاط محكمي مي بستند تا آب به زير آن نفوذ نكند . وقتي ورقه مسي داغ مي شد آب خزينه را تا 40 درجه گرم مي كرد . فضاي حمام نيز به وسيله كانال هاي گربه رو كه در زير كف حمام ساخته شده اند و به قسمت تون متصل است گرم مي شود . دود تون هم از اين قسمت به سقف هدايت مي شود . ديواره هاي حمام از ساروج ساخته مي شد كه ساروج ملاط محكمي است از آهك ، خاكستر و گياه لويي كه وقتي اين تركيب در جايي نصب مي شد رطوبت نمي توانست به پايه ها و ديوار بنا آسيب برساند . روشنايي حمام نيز از طريق حفره هايي كه در سقف بود به نام جامگاه تأمين مي شد كه اين سوراخ ها شيشه هاي مجدي داشتند كه دو خاصيت داشت : 1- نور را حتي درروزهاي ابري دو برابر مي كرد. 2- ديد را از بالاي پشت بام حمام مختل مي نمود .
2- بعد از حمام سلطنتي، حمام صفوي قرار دارد كه ساخت آن به سال 909 ه ق بر مي گردد، كه قسمت هاي آن شبيه حمام سلطنتي است فقط نكته قابل توجه آن وجود 7 كاشي قديمي در قسمت خزانه است كه حدود 500 سال قدمت دارد.
امير كبير
محمد تقي فراهاني (امير كبير) اهل هزاوه فراهان اراك بوده و از سنين كودكي در دربار قاجار رشد كرد چرا كه پدرش آشپز دربار قاجار بود. به خاطر استعداد و لياقتي كه داشت در سن 18سالگي لقب خان و در 21 سالگي لقب ميرزايي مي گيرد. در همين سنين با دختر عموي خود جان جان خانم ازدواج كرد كه حاصل اين ازدواج يك دختر و يك پسر است. بعدها وقتي امير 42 بود و شاه قاجار فوت نمود ايشان شخصاً به طرف تبريز مي رود و ناصرالدين شاه را كه 17 سال داشت براي سلطنت به پايتخت مي آورد كه در بين راه امير در جواب سئوال ناصرالدين شاه كه مي پرسد ايران در اين زمان بيش از همه به چه كسي نياز دارد پاسخ مي دهد به من. چون خودش را شخص لايقي مي دانسته. امير به صدارت مي رسد و اقدامات زيادي انجام مي دهد كه در تاريخ از آنها ذكر شده از جمله تأسيس دارالفنون، اعزام دانشجو به خارج، تقسيم آب كرج، ساماندهي به ارتش و از جمله مهمترين كارهاي او تعيين حقوق براي درباريان بود كه اين اقدام امير به مزاق و دربارياني كه تا پيش از آن به راحتي به خزانه مملكت دسترسي داشته خوش نمي آمد. از جمله اين افراد مهد علياء، مادر شاه و حاج علي خان مراغه اي خواجه حرامسرا. كه اين اشخاص بارها عليه امير توطئه مي كنند. ولي به خاطر علاقه اي كه شاه نسبت به امير دارد، كاري از پيش نمي برند. تا اينكه ناصر الدين شاه براي كم كردن كينه مادرش به امير به ايشان پيشنهاد مي كند كه با خواهرش عزت الدوله ( ملكزاده خانم ) كه 13 سال داشته ازدواج كند كه البته اين ازدواج هم از كينه مادرشاه كم نمي كند تا بالاخره بي كفايتي شاه و دسيسه اين افراد باعث مي شود امير از صدارت عزل و به كاشان تبعيد شود . علت تبعيد امير به كاشان اين بود كه كاشان به علت اقليم كويري اش يك شهر كويري به حساب مي آمد از طرف ديگر به پايتخت نزديك بود و دربار مي توانست روي امير كنترل داشته باشد . امير همراه همسرش 40 روز در باغ زندگي مي كند تا اينكه ناصرالدين شاه پشيمان مي شود و خلعتي را به منزله بخشش امير به كاشان مي فرستد . اطرافيان كه متوجه مي شوند امير بخشيده شده در فرصتي مناسب از مستي شاه استفاده كرده و امضاي قتل امير را از شاه مي گيرند و دو روزه خودشان را از راه نيزارهاي قم به كاشان مي رسانند . وقتي به شهر مي رسند امير براي پوشيدن خلعت بخششي داخل حمام بوده كه چون حمام خدمه به كوچه راه داشته قاتلين از راه كوچه وارد مي شوند و دري را كه به حمام باز مي شده مي بندند تا كسي نتواند براي نجات امير اقدامي انجام دهد . تاجايي كه وقتي حاج علي اكبر خان چاپارچي پيك بين شيراز و كاشان مي خواهد به همسر امير اطلاع دهد دست و پاي او را با طناب مي بندند تا نتواند اين كار را انجام دهد .
امير كبير وقتي آن اشخاص را مي بيند و حكم را مي شنود باور نمي كند كه ناصرالدين شاه چنين حكمي داده باشد . مي خواهد كه شخصاً حكم را ببيند وقتي حكم را ديد مي گويد افسوس من فكر مي كردم ايران به صدر اعظمي لايق نياز دارد ولي الان متوجه شدم ايران به شاهي لايق نياز دارد . از آنها سه درخواست مي كند 1ـ چند خط وصيت بنويسد 2ـ براي آخرين بار همسر و فرزندانش را ببيند 3ـ دو ركعت نماز بخواند كه قاتلين با هيچ يك از اين درخواست ها موافقت نمي كنند بلكه فقط نحوه قتل را به خود امير واگذار مي كنند . بنابراين امير از دلاكي كه داخل حمام بوده مي خواهد رگ دستش را بزند . نقل شده امير با خون خود روي ديوار شعري نوشته باشد كه اين نقل قول اثبات نشده است .
قاتلين صبر نمي كنند امير در اثر خونريزي از رگ از دنيا برود بلكه او را با پارچه اي خفه مي كنند .
وقتي امير به قتل مي رسد در هيچ جاي ايران براي امير عزاي عمومي اعلام نمي شود. تا مدت ها مردم ايران بر اين باور بودند كه امير در اثر سرطان استخوان از دنيا رفته. فقط در شهر كاشان 7 روز عزاي عمومي اعلام مي شود. جسد امير را بعد از غسل دادن در حوض وسط باغ به امامزاده حبيب موسي واقع در شهر كاشان منتقل مي كنند. همسر امير به مدت 2 سال به صورت امانت در امامزاده مي ماند تا به استخوان تبديل مي شود. بعد به كربلا منتقل شده و در يكي از صحن هاي اصلي حرم امام حسين (عليه السلام) دفن مي شود. (روحش شاد)