ویتنام یکی از زیباترین کشورهای منطقه جنوب شرقی آسیا ست. از شمال با چین و لائوس، از غرب با کامبوج همسایه است و از شرق و جنوب به دریای شرق و اقیانوس آرام منتهی می‌شود. این کشور 86 میلیون نفر جمعیت با ۵۴ نوع نژاد گوناگون دارد. مذاهب بودیسم، مسیحیت ،کائو دائیسم و هوائیسم در ویتنام پیروانی دارند. البته اکثر مردم در این کشور پیرو بودیسم هستند.هم اکنون تعداد زیادی از معابد و کلیساها از جمله جاذبه های گردشگری برای جهانگردان به شمار می روند.
ویتنام کشوری است با هزاران سال تاریخ با شکوه و با پیروزیهای درخشانی که مردم ویتنام در مبارزاتشان بر علیه استعمارگران داشتند شاخص شده‌اند.انقلاب ویتنام در سال ۱۹۴۵ به پیروزی رسید و این کشور توانست در ۲ سپتامبر همان سال استقلال خود را بدست آورد که بعدها این تاریخ روز ملی این کشور نام گرفت. از آثار میراث فرهنگی این کشور می‌توان از شهر قدیمی و تاریخی «هوآ» نام برد که قدمتی بیش از ۲۰۰ سال دارد و توسط تاجران چینی و ژاپنی ساخته شده و آداب و رسوم و فرهنگ آنان همچنان در این شهر در کنار بناها و آثار معماری دیدنی که همچون گذشته نگاهداری شده، برجای مانده است. این شهر در مرکز کشور واقع است .ویتنام یک شهر ممنوعه هم دارد که از ویژگیهای جالب توجه و بی‌نظیر این شهر این است که موسیقی و رقص‌های سنتی متعلق به هر سلسله که تنها ویژه پادشاهان برگزار می‌شد نیز در این شهر اجرا می‌شود.پارک‌های ملی نیز از جمله دیدنیهای کشور ویتنام به شمار می آید.
فستیوال های بی نظیر
برپایی فستیوال های سنتی از دیگر جاذبه‌های این کشوراست. مراسمی سرشار از شادی، نشاط و رنگ با لباسهای سنتی که مردم را درهر سنی گردهم می آورد. این جشنواره‌ها و فستیوال‌ها که توسط ۵۴ نژاد گوناگون در هرگوشه ازکشور برگزار می شوند مقدمه خوبی است برای ورود بینندگان به دنیای منحصر بفرد رسوم و فرهنگ ویتنام و فرصتی برای هرویتنامی تا ریشه‌های خویش را به یادآورد و قدردانی خویش را از آنها که سبب اعتلای کشورش شده اند، قهرمانانی که زندگی‌شان را در راه کشورشان فداکرده‌اندو افراد مقدس نشان دهد.
فستیوال تت
از بزرگترین فستیوال‌ها می‌توان به «تعطیلات تِت» در آغاز سال نوی قمری شمسی، جشن پانزدهمین روز ماه جولای و فستیوال نیمه پائیز اشاره کرد.موضوع اصلی این فستیوال‌ها مذهبی است و شامل اجرای مراسم دعا و نیایش، اهدای نذورات ، روشن کردن عودهای خوشبو و شرکت در بازیهای گروهی است. مردم در نیمه شب پیش از روز فستیوال به نظافت و شست و شوی مجسمه‌های مقدس و مکان های برگزاری مراسم مقدس می پردازند آنگاه برنامه فردارا مشخص کرده و به تزئین محل می پردازند.
غــذا
ویتنام سرزمین غذاهای خوشمزه نیز هست که با طعم ها ی خاص این منطقه آماده می شوند. نوشیدنی متداول نیز دراین سرزمین معمولا از آب جوش با برگ چای، شکوفه، گل یا دانه گیاهان دارویی تهیه می شود.بومی‌های برخی از مناطق نیزنوشیدنی‌شان را با پختن برنج با آب تهیه می‌کند.
قسمت عمده سرزمین ویتنام با کوهستانها و جنگل های انبوه پوشیده شده است. کوهستانها 40 در صد ، تپه ماهور ها 40 درصد و زمین مسطح 20 در صد از مساحت کل این کشور را تشکیل می دهند . شمال ویتنام متشکل از دلتای مثلث شکل رود خانه ی سرخ به مساحت تقریبی 000، 3 کیلومتر مربع و کوهستان ها و فلات های مر تفع است. رشته کوه چونگ سون از شمال تا استان تبت چین امتداد می یابد مرز های غربی ویتنام با لا ئوس و کا مبوج را تشکیل داده و در دلتای مکونگ و شمال شهر هوچی مین ( سایگون ) خاتمه می یابد.
آب و هوای ویتنام در جنوب حاره ّ ای و در شمال موسمی با باران های دو گانه و موسمی است و میانگین رطوبت هوا در طول سال در این کشور 84 درصد است . ویتنام علیرغم واقع شدن در منطقه حارّ ه ای ، بسبب قرار گرفتن در عرض های جغرافیایی مختلف و همچنین بر خورداری از مناطق با ارتفاعات گو ناگون از آب و هوای مختلفی بر خوردار است . هانوی پایتخت ویتنام به شهر در یاچه ها نیز مشهور است و قریب به 50 دریاچه کوچک و بزرگ در نقاط مختلف این شهر وجود دارند . گسترش شهر نشینی و رشد ارزش زمین مورد نیاز برای ساخت و ساز تجاوز به حریم ایناین دریاچه ها را شدت بخشیده است بنحوی که در دهه های اخیر تعدادی از در یاچه های شهر هانوی محو شده اند .
پایتخت و شهر های مهم
شهر هانوی پایتخت ویتنام در شمال کشور و در کنار روخانه سرخ واقع شده است . مقاما ت ویتنامی مدعی هستند هانوی شهری قدیمی و بر خوردار از سابقه 1000 ساله است. هانوی مرکز اداری ویتنام بوده وزارتخانه ها و مرکزیت سایر نهادهای حکومتی در این شهر استقرار یافته اند اما از حیث اقتصادی و تجاری در رده دوم بعد از شهر هوچی مین قرار دارد جمعیت هانوی در سال 2009 حدود 3145300 میلیون نفر بر آورد شده است . دومین شهر مهم ویتنام هوشی مین در جنوب این کشور واقع است . تا پیش از سال 1975 میلادی و سقوط حکومت جنوب ، سایگون پایتخت حکومت جمهوری ویتنام بوده که با وحدت دو ویتنام و حاکمیت کمونیستی بر سراسر کشور ، سایگون به احترام هوشی مین رهبر فقید ویتانم تغییر نام یافت اما مردم ساکن در جنوب هنوز از این شهر با نام سایگون یاد می کنند ضمن آنکه بخش مرکزی شهر هوشی مین نیز کماکان سایگون نامیده می شود سایگون مرکز فعالیت های تجاری و اقتصادی ویتنام است و از دیر زمان بخش اعظم فعالیت های تجاری را معطوف بخود ساخته بوده است .
واحد پول
پول رایج در ویتنام دونگ (Dong) می باشد که اختصار آن VND است.
نرخ پول و برابری با دلار آمریکا 3/19548 دونگ = 1 دلار آمریکا
عضویت در پیمانهای اقتصادی و نهادهای بین‌المللی
اتحادیه کشورهای جنوب شرقی آسیا ASEAN ، پاسفیک، اوپک، بانک جهانی، بهداشت جهانی، سازمان جهانی تجارت WTO ، سازمان جهانی کشاورزی FAO ، سازمان بهداشت جهانی، صندوق بین المللی پول IMF ، مجمع اقتصادی آسیا APEC ، عضو موقت شورای امنیت ، اتحادیه ملل آسیا و اروپا ASEM ، کشورهای گروه VV و جنبش غیر متعهدها. ویتنام علاوه بر اعضاء آسه آن با کشورهای چین، کره جنوبی آمریکا، شیلی، استرالیا، ژاپن دارای موافقتنامه تجارت آزاد می باشد. ویتنام با 68 کشور جهان موافقتنامه تشویق و حمایت از سرمایه گذاری مشترک امضاء نموده است.
زبان وخط
زبان ویتنامی عضوی از خانواده ی زبان های آسترو – آسیایی است اما برخی زبان شنا سان معتقدند زبان ویتنامی با وجود برخی شباهت ها به چینی و دیگر گویش های رایج در آسیای جنوب شرقی زبانی تقریبا منحصر به فرد است . زبان ویتنامی هم مانند چینی زبانی صوتی و آهنگی است و تناوب اصوات بعوض تکلم لغات مفهوم و معنی را القاء می نماید لکن از حیث صرف و نحو ، زبان ویتنامی شباهت زیادی به خمر ، زبان رسمی کشور کامبوج دارد. جدایی از زبان ویتنامی ، زبان های چینی ، خمر ، چم و دیگر زبان های محلی و خاص اقلیت های قومی و نژادی در ویتنام رایج می باشند .
شناخت مردم
سعی کنید که چند جمله به زبان محلی یاد بگیرید. همچنین چیزهایی از تاریخ و پیشرفت های اقتصادی که اخیرا حاصل شده، بیاموزید. ابراز این توجهات به کشور و فرهنگ طرف مقابل، به عنوان نشان دهنده ی حساسیت شما به فرهنگ و همچنین نزاکت شما است.