زبان سانسکریت

سانسکریت(saṃskṛtam संस्कृतम्) زبان باستانی مردم هندوستان و زبان دینی مذاهب هندوییسم، بودیسم و جاینیسم می‌باشد که از لحاظ زبان‌شناسی با پارسی باستان هم‌ریشه‌است. زبان سانسکریت؛ از خانوادهٔ زبان‌های هندواروپایی به حساب می‌آید. نسک ارجمند وداها به این زبان است. در دورهٔ نوین دانش سانسکریت کمک بسیاری به خوانش نبشته‌های این دو زبان باستانی نموده‌است.
بن و ریشه شناسی

واژهٔ سانسکریت از واژه سامس‌کَرْتَه(خودساخته) مشتق شده و به معنی خودسازه است. این واژه بعدها معنی «فرهنگی» به‌خود گرفت و زبان سانکریت (سانسکریت واک) به معنی زبان فرهنگ بالا استفاده شد. به این زبان اصطلاحاً دِوا باگا نیز گفته می‌شود که به معنی “زبان خدایان” است. نظریه جدیدی معتقد است که زبان سانسکریت در حوزه فلات ایران شکل گرفته و از جمله حوزهٔ تمدن جیرفت را از جایگاههای آن می دانند.زبان سانسکریت ارتباط بسیار نزدیکی با زبان اوستایی دارد.
دیواناگری

سانسکریت از خانواده زبان های هندو و ایرانی و آرین است . نزدیکترین زبان به آن زبان پارسی باستان و زبان اوستایی است . ریگ ودا قدیمی ترین متنی است که از سانسکریت باقی مانده است
سانسکریت ودایی

متن های این زبان به سالهای 1500–1200 قبل از مسیح بر می گردد.
سانسکریت کلاسیک

متونی است که به هزارهای بعد از میلاد و 1500 سال قبل برمی گردد.
مرگ سانسکریت

سانسکریت اندک اندک رو به زوال گرایید و امروزه فقط 14 هزار گویش ور دارد.

در روستاها و مکان های زیر زبان مادری مردم سانسکریت است. .
Mattur کارناتاکا
Mohad, District: Narasinhpur, Madhya Pradesh
Jhiri, District: Rajgadh, مادایا پرادش
Kaperan, District: Bundi, Rajasthan
Khada, District: Banswada, Rajasthan
Ganoda, District: Banswada, راجستان
Bawali, District: Bagapat, Uttar Pradesh
Shyamsundarpur, District: Kendujhar, اوریسا
عدد ها در سانسکریت ار 1تا 10
éka- اکا
dva-دوا
tri-تری‏یِنی
catúr- چاتواری
páñcan- پانچا
ṣáṣ-سس
saptán- سبتا
aṣṭá- اَشتا
návan-نَوَ
dáśan-دَشَ