در حال حاضر، وضعیت امنیت فضای تبادل کشور، به ویژه در حوزه دستگاه های دولتی و خصوصی ، در سطح نامطلوبی قرار دارد. از جمله دلایل اصلی وضعیت موجود، می توان به فقدان زیرساخت های فنی و اجرائی امنیت و عدم انجام اقدامات موثر در خصوص ایمن سازی فضای تبادل اطلاعات این دستگاه ها اشاره نمود.
بخش قابل توجهی از وضعیت نامطلوب امنیت اطلاعات کشور، به واسطه فقدان زیر ساخت هایی از قبیل نظام ارزیابی امنیتی فضای تبادل اطلاعات ، نظام صدور گواهی و زیر ساختار کلید عمومی ، نظام تحلیل و مدیریت مخاطرات امنیتی ، نظام پیشگیری و مقابله با حوادث فضای تبادل اطلاعات ، نظام مقابله با جرائم فضای تبادل اطلاعات و سایر زیرساخت های امنیت فضای تبادل اطلاعات در کشور می باشد. از سوی دیگر وجود زیر ساخت های قوی ، قطعا تاثیر بسزایی در ایمن سازی فضای تبادل اطلاعات دستگاه های دولتی خواهد داشت.
صرف نظر از دلایل فوق ، نا بسامانی موجود در وضعیت امنیت فضای تبادل اطلاعات دستگاه های دولتی از یکسو موجب بروز اخلال در عملکرد صحیح دستگاه ها شده و کاهش اعتبار این دستگاه ها را در پی خواهد داشت. و از سوی دیگر موجب اتلاف سرمایه ها ی ملی خواهد شد. لذا همزمان با تدوین سند راهبردی امنیت فضای تبادل اطلاعات (افتا) کشور، توجه به مقوله ایمن سازی فضای تبادل اطلاعات دستگاه های دولتی ، ضروری ، نقش موثرتری در فرایند تدوین سند راهبردی امنیت فضای تبادل اطلاعات کشور خواهد داشت.
با ارائه اولین استاندارد مدیریت امنیت اطلاعات در سال ۱۹۹۵ نگرش سیستماتیک به مقوله امنیت اطلاعات شکل گرفت .براساس این نگرش تامین امنیت اطلاعات در یک مجموعه سازمانی ،دفعتا مقدور نمی باشد و لازم است امر به صورت مداوم در یک چرخه ایمن سازی شامل مراحل : ۱- طراحی ۲- پیاده سازی ۳- ارزیابی ۴- اصلاح انجام گیرد برای این منظور لازم است هر سازمان بر اساس یک متدلوژی مشخص ، ضمن تهیه طرح ها و برنامه های امنیتی مورد نیاز ، تشکیلات لازم جهت ایجاد و تداوم امنیت اطلاعات خود را نیز ایجاد نماید.