نیکول ماری کیدمن
متولد ۲۰ ژوئن ۱۹۶۷ (۳۰خرداد ۱۳۴۶ خورشیدی) بازیگر آمریکایی– استرالیایی و برنده جایزه اسکار که به خوانندگی نیز پرداخته است. پدر او یک ایرلندی و مادرش یک اسکاتلندی بود که هر دو در استرالیا به دنیا آمده بودند. اما نیکول در هونولولو هاوایی (ایالات متحده) متولد شده است و به همین دلیل دارای هر دو ملیت آمریکایی و استرالیایی است. پدرش «آنتونی» متخصص شیمی بالینی بود و مادرش «جانلا» آموزشیار پرستار بود. در سال ۱۹۷۳ میلادی؛ یعنی در ۶ سالگی نیکول، آنها به واشنگتن دی.سی جهت ادامه تحقیقات پدر نیکول درباره سرطان سینه سفر کردند که نیکول در آنجا اولین نقش خود را در جشن کریسمس تجربه کرد.
او در زندگی خود دو بار ازدواج کرد که یکی از آنها با تام کروز در سال ۱۹۹۰ بود که در سال ۲۰۰۱ کار آنها به طلاق کشیده شد. در این بین آنها دو فرزند به نام‌های ایزابلا جین (۱۹۹۲)و کانرآنتونی (۱۹۹۵) را به فرزند خواندگی قبول کردند. و دیگر ازدواج وی با کیث اوربان در ۲۵ ژوئن سال ۲۰۰۶ است. سال 2002 سالی بود که نیکول 35 ساله به اوج افتخارات هنری یک بازیگر دست یافت. بازی بی نظیر او در نقش ویرجینیا وولف در فیلم ساعت‌ها او را علاوه بر جوایز متعدد از فستیوال‌های مختلف، برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن کرد. اما شاید جنجالی‌ترین دوره حرفه‌ای نیکول کیدمن را باید سال 1999 دانست. حضور در پروژه جنجالی چشمان کاملا بسته آخرین اثر استنلی کوبریک و بازی او برای سومین بار در کنار همسرش تام کروز، این زوج را دچار مشکلاتی کرد که در نهایت به جدایی آنها منجر شد. این تریلر، روایت شک و تردیدی است که یک زوج آمریکایی نسبت به هم پیدا می‌کنند و نمایانگر سیری است که در این تامل سپری می‌شود. بازی فوق‌العاده و بی نقص کیدمن، به خصوص در سکانس مربوط به میهمانی اول فیلم به نظر یکی از سکانس‌های برتر تاریخ سینما است.
کیت بلانشت
کاترین الیز بلانشت معروف به کیت بلانشت متولد ۱۴ مه ۱۹۶۲ بازیگر و کارگردان تئاتر استرالیایی است. از جمله فیلم‌های معروف او می‌توان به هوانورد، الیزابت، من اینجا نیستم و مورد عجیب بنجامین باتن اشاره کرد. او از انستیتوی ملی هنرهای نمایشی استرالیا در ١٩٩٢ فارغ‌التحصیل شده و خیلی زود در عرصه تئاتر به شهرت رسیده است. منتقدان سینما در سال ١٩٩٧ با فیلم اسکار و لوسیندا کشفش کردند، اما یک سال بعد بازی در نقش ملکه الیزابت اول در فیلمی از شکار کاپور از وی بازیگری با شهرت جهانی ساخت. با این حال چند سال بعدی را به بازی در نقش‌های مکمل گذراند و در فیلم‌هایی چون یک شوهر ایده آل، آقای ریپلی زیرک، مردی که گریست و موهبت بازی کرد.
آغاز قرن تازه برای او دوره رسیدن به نقش‌های بزرگ در دل محصولات عظیمی چون ارباب حلقه‌ها (در نقش ملکه گالادریل)، نقش کاترین هپبورن در فیلم هوانورد (اولین اسکارش را برای همین نقش دریافت کرد) و سوزان در فیلم بابل بود. سال گذشته پس از نزدیک به یک دهه؛ مقطعی دیگر از زندگی ملکه الیزابت را روی پرده بازآفرینی کرد و بار دیگر نامزد دریافت جایزه اسکار شد. شگفت انگیز اینکه در همین سال برای بازی در نقش باب دیلن در فیلم آنجا نیستم نیز نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل بود. بلانشت تاکنون چهار بار نامزد جایزه اسکار و یک بار برنده آن، دوبار برنده جایزه بفتا، دوبار برنده جایزه گلدن گلاب و برنده جایزه بهترین بازیگر از جشنواره ونیز بوده است. او ده‌ها جایزه معتبر تئاتری و بیش از ٥٠ جایزه سینمایی دیگر نیز در کارنامه خود دارد.
مریل استریپ
متولد 1949 و در آستانه 61 سالگی است. چروک‌ها به صورتش هجوم آورده‌اند، اما هنوز پرکار است و با شوق به قلب نقش‌های نو می‌زند و می‌خواهد عنوان «بهترین بازیگر زن عصر خویش» را حفظ کند، ولو آنکه سنش او را به‌سوی نقش‌های مادرانه سوق دهد.کارنامه درخشان مریل استریپ کتمان‌ناپذیر است و سیاهه‌ای از زنانی که به مدد حضور او روی پرده جان گرفتند و در اذهان ماندند در آن خودنمایی می‌کند. ولو آنکه فعالیت اصلی‌اش را خیلی دیر ـ در 30 سالگی ـ آغاز کرد و در این سن به شهرت رسید. بنابراین او را نه در نقش دختران جوان بلکه در نقش زنی به‌تنگ‌آمده، مستقل، ماجراجو یا زخم‌خورده به‌یاد می‌آوریم. در چهل سالگی بی‌تردید عنوان بااستعدادترین بازیگر زن سینما را یدک می‌کشید و شاخص‌ترین آنها بود.
احتمالا واژه شاخص برای توصیف او کافی نبود، چرا که گاهی این معنی را می‌دهد که اثری فوق‌العاده است، ولی مردم آن را دوست ندارند. همان چیزی که در مورد لاورنس الیویه، کاترین هیپبورن و حتی برخی آثار ال پاچینو هم صدق می‌کرد. اما استریپ در انتهای دهه 1980 فوق‌العاده بود و در فیلم فریادی در تاریکی، ساخته فرد شیپسی (1988)، نقش یک زن استرالیایی را بی‌نقص بازی کرد. خیلی‌ها حوصله تماشای این فیلم را نداشتند، چون موضوع آن و صحنه‌هایش آزاردهنده بود. استریپ طی ده سال شش بار نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شده بود و دو بار نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر زن نقش دوم. او در هر دو زمینه برنده جایزه شد؛ اما کسی اهمیتی هم داد؟
کیت وینسلت
کیت در سن 29 سالگی چهارمین نامزدی برای یک جایزه آکادمیک را دریافت کرد و او هنوز جوان‌ترین هنرپیشه ای است که این افتخار را دارد. کیت و لئوناردو دی کاپریو دوستان بسیار نزدیکی هستند. فرزندانش به لئوناردو دایی لئو می‌گویند او در یک مصاحبه اعلام کرد که یکسال (از آوریل 2006 تا آوریل 2007) را به خود مرخصی داده تا وقت بیشتری را با خانواده خود بگذراند. کیت درباره پدر و مادرش می‌گوید: «مامان و بابا بیشتر با من دوست بودند تا پدر و مادر، آنها هیچگاه دلواپسی و تشویش برایم به‌وجود نیاوردند آنها به من آموختند خودم باشم.»
رنه زلوگر
